Week 17
Thema: De weg die Jezus wijst
Inleiding
Welkom bij deze zaterdagochtend meditatie. Het thema is De weg die Jezus wijst.
Ik ben naar deze kapel gekomen met een verlangen of, minstens, met een zoekend hart.
Voor de meditatie begint, plaats ik mijzelf voor God die ook verlangend naar mij kijkt.
Ik nodig u uit vandaag te mediteren over een aantal zaligsprekingen uit de Bergrede van Jezus volgens Matteus. De bergrede is als het ware Jezus’ troonrede, waarin Hij zijn thora, zijn weg ontvouwt.
Lied: Vernieuw Gij mij, o eeuwig Licht
1. Vernieuw Gij mij, o eeuwig Licht! 2. Schep, God, een nieuwe geest in mij,
God, laat mij voor uw aangezicht, een geest van licht, zo klaar als Gij;
geheel van U vervuld en rein, dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt
naar lijf en ziel herboren zijn. en ga de weg die U behaagt.
3. Wees Gij de zon van mijn bestaan,
dan kan ik veilig verder gaan,
tot ik U zie, o eeuwig Licht,
van aangezicht tot aangezicht
Tekst en meditatie: de zaligsprekingen bij Mattheus 5:1-12
Toen Jezus deze menigte zag, ging Hij de berg op en, nadat Hij zich had neergezet, kwamen zijn leerlingen bij Hem. Hij nam het woord en onderrichtte hen.
Voordat we op de inhoud van Jezus' troonrede ingaan, is het goed stil te staan bij de plaatsvoorstelling die Mattheus schildert. Als Jezus de menigte ziet, gaat Hij de berg op. Dat is in de bijbel de plaats van het gebed, van de ontmoeting met God. Wij, zijn leerlingen, volgen Hem die berg op, bijvoorbeeld hier in de kapel. Dan neemt Hij het woord en richt Hij zich tot ons, maar met het oog op de menigte. Wij mogen als eerste zijn waarden horen, die zo lijnrecht staan tegenover de waarden van de wereld. Maar uiteindelijk zijn die bestemd voor alle mensen. Om ze te begrijpen, moet je met Jezus de berg op, alleen in gebed kun je zijn woorden goed verstaan.
Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen.
Arm van geest, mensen zonder pretenties, eenvoudig, dankbaar, zichzelf niet op de voorgrond plaatsend en toch sterk. Mensen die beseffen dat alles gave is, dat ze leven van de barmhartigheid. Ken ik mensen die arm van geest zijn? Herken ik mijzelf enigszins in hen? En kan ik in die armoede van geest een glimp van het koninkrijk ontwaren, van de wereld zoals die door God bedoeld is?
Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden.
Wil God dan dat wij verdriet hebben, nee, God wil dat wij leven. Maar ieder huis heeft zijn kruis. Het is onvermijdelijk dat er treurnis in ons leven komt, en daarvoor hoeven we niet weg te vluchten zegt Jezus. De treurnis is niet het laatste woord, maar wie met Jezus treurt zal ook troost vinden. Ken ik mensen voor wie dit opgaat en herken ik iets van mijzelf in hen?
Ik wou u verder met de volgende zaligsprekingen alleen laten. Het is waarschijnlijk te veel stof. Maar kijk eens of er een zaligspreking bij is, die u vandaag iets te zeggen heeft, om daar wat langer bij te verwijlen. We hoeven ons niet vandaag al gewonnen te geven aan al deze waarden. Laat Jezus ons maar stapje voor stapje winnen voor zijn ideaal.
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten.
Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.
Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun behoort het Rijk der hemelen.