Week 10 (24 dec)

Thema: Geboorte van Jezus.

Wat ik vraag:

dat dit kind in mij mens mag worden;

dat ik zijn geboorte

van ganser harte kan vieren;

dat zijn wezen in mij zal doordringen.

Ik plaats mijzelf in de aanwezigheid van God die met tederheid naar mij kijkt.

Lied: Nacht van droom en van verlangen

(CD Tussen de tijd)

Nacht van droom en van verlangen

Draagt het schemerlicht ternauwernood.

Onuitwisbaar groeit verlossing

in de barensweeën van de tijd.

Onmiskenbaar moe gedragen

wijkt het duister voor het volle licht.

Dan zingen sterren van de hemel

één voor één

rivieren dansen de woestijn in

meer dan twee

wij lopen recht op kronkelpaden

naar jou toe.

Tekst en meditatie: Matteüs 1,18-24

De geboorte van Jezus Christus vond plaats op deze wijze: Toen zijn moeder Maria verloofd was met Jozef bleek zij, voordat ze gingen samenwonen, zwanger van de heilige Geest. Omdat Jozef, haar man, rechtschapen was en haar niet in opspraak wilde brengen, dacht hij er over in stilte van haar te scheiden.

Ik beschouw wat in dit verhaal gebeurt. Het is nacht en het is donker. Iedereen slaapt behalve Jozef. Hij worstelt in de diepe stilte van de nacht met het belangrijkste beslissing van zijn leven. Ik kijk naar zijn gezicht. Hij is een rechtschapen man. Hij wil Maria niet in opspraak brengen. Hij houdt van haar. De bedoeling was dat zij hem door het leven zou vergezellen. Zij zou de vreugde van zijn leven worden. Maar het verhaal neemt een andere wending en volgens de normen van zijn tijd moet hij van Maria scheiden. Ik kijk naar Jozef en ik kijk ook in mijn eigen hart. Wat doet het met mij wanneer ik naar Jozef kijk?

Terwijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer, die tot hem sprak: ‘Jozef, zoon van David, wees niet bevreesd Maria, uw vrouw, tot u te nemen; het kind in haar schoot is van de heilige Geest. Zij zal een zoon te wereld brengen die gij Jezus moet noemen, want Hij zal zijn volk redden uit hun zonden.’ Dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden wat de Heer gesproken heeft door de profeet, die zegt: “Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, en men zal Hem de naam Immanuël geven,” Dat is in vertaling: God met ons.

Jozef valt in slaap en droomt. Ik luister terwijl de engel spreekt. Ik hoor wat de engel zegt. En ik laat de engel ook tot mij spreken. Ik luister niet alleen naar de engel maar ook naar mijn eigen hart, terwijl de engel mij bij mijn naam roept en zegt: “Wees niet bevreesd!” Ik hoor de engel mij vragen om het Christus kind op te nemen, in mij geboren te laten worden, kwetsbaar en teer.

Ontwaakt uit de slaap deed Jozef zoals de engel van de Heer hem bevolen had en nam zijn vrouw tot zich.

Jozef stapt op en neemt Maria, zijn vrouw, tot zich. Hij durft zijn hart te volgen. Hij ontvangt het kind vol tederheid in zijn armen. Het Christus kind wordt ook aan mij aangeboden. Durf ik hem tot mij te nemen? Hem in mijn hart opnemen en vasthouden? Wanneer Hij mijn hart aanraakt word ik net zo kwetsbaar als Hij: zachtmoedig en nederig van hart. Is dat wat God de Vader van mij verlangt?