Hartelijk welkom bij deze zaterdagochtend meditatie.
Niemand is vrij van schuld, zolang er ongelijkheid is en menselijk ongeluk. Dat ik tot inkeer mag komen en erken dat mijn in gebreke blijven gevolgen heeft. Dat het Licht, waar de wereld zo naar uitkijkt ook in mij mag doorbereken.
Kyrie eleison - Heer ontferm U
Christe eleison - Christus ontferm U
Kyrie eleison - Heer ontferm U
Jezus gaf ook dit voorbeeld: ‘Een man had twee zonen. De jongste zoon zei tegen zijn vader: ‘Vader, ik wil mijn deel van de erfenis nu hebben.’ De vader gaf hem wat hij vroeg. Een paar dagen later pakte de zoon al zijn spullen bij elkaar en ging weg. Hij ging naar een ver land. Daar gaf hij al zijn geld uit aan een leven vol plezier.
Jezus vertelt dit verhaal aan belangstellenden. Ik hoor daarbij en luister naar wat Hij zegt. Wat roepen deze eerste zinnen bij mij op?
Toen alles op was, kwam er een grote hongersnood in dat verre land. De zoon had niets meer te eten. Daarom ging hij werken bij één van de mensen in dat land. Die stuurde hem naar het veld om op de varkens te passen. De zoon had zo’n honger dat hij zelfs het varkensvoer op wilde eten. Maar niemand gaf hem iets. Toen dacht hij: thuis hebben zelfs de armste knechten altijd genoeg te eten. En ik ga hier dood van de honger! Ik zal naar mijn vader teruggaan en tegen hem zeggen: ‘Vader, ik heb me slecht gedragen tegenover God en tegenover U. Ik verdien het niet meer om uw zoon te zijn. Behandel mij voortaan net zoals uw armste knechten.’ Toen ging de zoon terug naar zijn vader.
Tot inkeer komen en vervolgens omkeren – teruggaan met een schuld- en hongergevoel. Herken ik zo’n terugweg in mijn eigen leven? Welk verlangen gaf de doorslag om terug te gaan?
De vader zag zijn zoon al vanuit de verte aankomen. En meteen kreeg hij medelijden. Hij rende naar zijn zoon toe, sloeg zijn armen om hem heen en kuste hem. De zoon zei: ‘Vader, ik heb me slecht gedragen tegenover God en tegenover U. Ik verdien het niet meer om uw zoon te zijn.’ Maar de vader zei tegen zijn knechten: ‘Haal snel mijn mooiste jas voor mijn zoon en trek hem die aan. Doe een ring om zijn vinger en doe schoenen aan zijn voeten. Haal het vetste kalf en slacht het. We gaan eten en feestvieren! Want mijn zoon was dood, maar nu leeft hij weer. Ik was hem kwijt, maar ik heb hem weer gevonden.’
De oudste zoon was nog op het land. Toen hij thuiskwam, hoorde hij dat er muziek gemaakt werd en dat er werd gedanst. Hij riep één van de knechten en vroeg waarom er feest was. De knecht zei: ‘Je broer leeft nog! Hij is terug en je vader heeft het vetste kalf laten slachten. Toen werd de oudste zoon kwaad. Hij wilde niet naar binnen gaan. Zijn vader kwam naar hem toe en zei: ‘Ga toch mee naar binnen.’ Maar de zoon antwoordde: ‘Ik werk nu al heel veel jaren voor U. En ik heb altijd gedaan wat U van mij vroeg. Toch hebt U voor mij nooit een dier laten slachten. Niet eens een geitje om feest te vieren met mijn vrienden. Maar nu komt die zoon van U thuis en voor hem slacht U het vetste kalf! Terwijl hij uw geld heeft uitgegeven aan de hoeren.’
In het verhaal dat Jezus verteld, wordt vervolgens uitgebreid stilgestaan bij de reacties en gevoelens van de andere zoon. Ik sta stil bij mijn eigen gevoelens die dit verhaal oproepen.
Toen zei de vader: ‘Lieve jongen, jou heb ik altijd bij me. En alles wat van mij is, is van jou. Maar we kunnen niet anders dan blij zijn en feestvieren. Want je broer was dood, maar hij leeft weer. We waren hem kwijt, maar nu hebben we hem weer gevonden.’
Hoe verschillend ze ook zijn, de vader houdt zielsveel van beide zonen. Met allebei wil hij feestvieren en hij nodigt iedereen die hij tegenkomt uit. Ook mij nodigt hij uit om samen met hem en zijn zonen plaats te nemen aan de tafel waar het feestmaal wordt geserveerd. Wat is mijn reactie op de uitnodiging?