Week 12 (7 jan)
Thema: Het verborgen leven
Wat ik vraag:
Dat mijn bestemming ook in mij
duidelijk mag worden;
Dat ik aanvaarden kan dat ik ben
zoals ik nu geworden ben –
in een lang groeiproces;
dat ik mij meer met Jezus’ leven
verbonden mag voelen.
Ik plaats mijzelf in de aanwezigheid van God die met tederheid naar mij kijkt.
Lied : How lovely is your dwelling place (Michael Joncas)
(naar Psalm 84)
How lovely is your dwelling place,
O Lord God of Hosts!
My soul yearns and pines for the courts of the Lord,
My heart and my flesh cry out;
Even the sparrow may find a home,
The swallow a nest for her young;
Your altars, my king and my God.
O Lord of Hosts hear my cry,
And harken, O God of Jacob;
One day in your house is worth much more to me
Than ten thousand anywhere else.
The Lord is my sun and my shield.
Tekst: Lucas 2,41-52 (NBV) en meditatie
Toen hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten.
Jezus leefde tot zijn twaalfde een leven als het ware als een verborgen leven. Vellig en beschermd door Maria en Jozef. Daaruit treedt hij nu te voorschijn als een jongen met een bijzondere band met God, die Hij zijn Vader noemt.
Herken ik in mijn eigen leven fasen waarin ik mijn geloof vooral in het verborgene beleefde? Herken ik ook momenten dat ik uit het verborgene te voorschijn kwam?
Na drie dagen vonden ze hem in de tempel, waar hij tussen de leraren zat, terwijl hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden.
Ik stel mij de situatie voor. Ik zie Jezus zitten in een kring van de rabbi’s, zoals ik nu zelf in een kring zit. Hij laat zich horen en zien als een bijna volwassen gelovige. In hem heeft zich al een heel groeiproces voltrokken. Hij is trots op zijn herkomst en zijn geloof. Ik zit nu ook in een kring. Mijn groeiproces heeft ook mij gevormd. Herken ik de ontwikkeling die ik zelf als gelovige doormaak?
Toen zijn ouders hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen hem: “Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.” Maar hij zei tegen hen: “Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?”
In het voorval met Jezus wordt ook duidelijk dat God soms andere dingen van je vraagt dan de mensen zouden willen, of dan de mensen verstaan. Soms doe je zelfs mensen verdriet. Of anderen brengen mij in verlegenheid, omdat zij een weg gaan die ik niet kan volgen. God maakt ook eenzaam. Ik kijk achtereenvolgens naar Jezus’ ouders en naar Hemzelf. Herken ik daar iets van?
Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun voortaan gehoorzaam. Zijn moeder sloot alles wat er met hem gebeurd was in haar hart. Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.
Jezus was met de karavaan op pelgrimstocht gegaan, maar die pelgrimage werd heel persoonlijk door zijn achterblijven in de tempel. Wat doet dat met mij, dat Jezus opgroeide en in wijsheid toenam bij God en de mensen? Hoe is dat bij mij, ben ik ook in de loop van de jaren een beetje (met vallen en opstaan) wijzer geworden?