We maken het stil in onszelf, nemen een ontspannen, maar luisterende houding aan. Letten rustig op onze ademhaling.
Voor wij dat nog niet gedaan hebben, stellen wij ons in de aanwezigheid van onze liefdevolle God die met barmhartige ogen op ons neerkijkt.
Wonden die niet geheeld zijn, verlies waarom niet getreurd is, aangedaan onrecht wat niet hersteld is – het beperkt ons leven, roept agressie op, blokkeert ons menigmaal.
Dat ik mag zien wat ik verdrongen heb, niet verwekt uit angst voor pijn, dat God mij geneest en bevrijdt.
Als wij in onze diepe nacht op zoek zijn naar wat ons ten leven brengt, staat God al voor ons klaar.
De noche irenos, de noche que para en contrar la fuente, solo la sed nos alumbra, sola la sed nos alumbra.
In donkere nacht trekken we om levend water te vinden. Niets dan onze dorst zal ons verlichten.
Een van de Farizeeën vroeg Jezus om te komen eten. Hij kwam in het huis van de Farizeeën en ging aan tafel. In diezelfde stad woonde een zondige vrouw. Toen zij vernam dat Hij aanlag in het huis van de Farizeeër, ging zij erheen met een albasten fles balsem. Huilend ging ze achter Hem staan, bij zijn voeten. Met haar tranen maakte ze zijn voeten nat en met de haren van haar hoofd droogde ze die. Ze kuste zijn voeten en zalfde ze met balsem.
Over de drempel van mijn eigen hoogmoed heen stappen. Aan mezelf toegeven dat de weg die ik ging doodlopend is. Mezelf klein maken voor Jezus, die al vergeeft als ik bij Hem binnenkom. Mezelf klein maken tegenover een ander mens. Zou ik dat ook kunnen? Kan ik zien wat voor mij die hoge drempel is, die mij misschien blokkeert?
Toen de Farizeeër die Hem had uitgenodigd, dit zag zei hij bij zichzelf: ”Als Hij een profeet was, zou Hij weten wat voor vrouw het is die Hem aanraakt; Hij zou weten dat het een zondares is.” Daarop zei Jezus tegen hem: “Simon, Ik heb u iets te zeggen.” Hij zei:” zeg het Meester.”
Jezus weet. Weet wie zij is, weet wie ik ben. Wat doet dit met mij, dat een ander mij doorziet, weet wie ik ben?
Jezus zei:” ziet u deze vrouw? Ik kwam uw huis binnen. Water voor mijn voeten hebt u Me niet gegeven, maar zij heeft met tranen mijn voeten natgemaakt en zij heeft met haren afgedroogd. Een kus hebt u me niet gegeven, maar zij heeft sinds Ik hier binnenkwam onophoudelijk mijn voeten gekust. Mijn hoofd hebt u niet met olie gezalfd, maar zij heeft mijn voeten gezalfd met balsem. Daarom zeg Ik u dat haar vele zonden vergeven zijn, getuige haar grote liefde.
Liefde. Genezing door liefde. Ook in ons gewone mensenleven. Zijn er mensen die ik kan liefhebben? Misschien wel vergevende liefde schenken, of zelf krijgen?
Maar wie weinig wordt vergeven, heeft weinig liefde. Tegen haar zei Hij:” Uw zonden zijn vergeven.”
Zoveel liefde van Jezus, van God, ook voor mij, dat mijn tekortkomingen zijn vergeven. Is dit voor mij weggelegd?