Thema: Het laatste uur
Inleiding
Welkom bij deze zaterdagochtend meditatie. Het thema van vandaag is “Het Laatste uur”. Jezus is aan de grens van zijn menselijk bestaan. Een grens die moeilijk is om te aanvaarden. Met zijn trouw en overgave laat hij ons zien dat God beter weet.
Wat ik vraag:
dat ik mij niet onttrek
aan het zien van de ellende van Jezus,
en van zovelen met Hem,
dat ik mijn eigen onvrijheid durf te zien
even helder als de onvrijheid van de omstanders;
dat Hij mijn hart peilt,
vanaf zijn kruis.
Ik ben naar deze kapel gekomen met een verlangen of, minstens, met een zoekend hart. Voor de meditatie begint, plaats ik mijzelf voor God die ook verlangend naar mij kijkt. Ik neem een comfortabele houding aan en laat mijn adem tot rust komen. Terwijl ik zo bewust op mijn stoel zit luister ik naar de muziek.
Lied: Prayer in C
Muziek: Vincello
CD: Prayers on the cello
Jezuïeten in de lage landen 2018
https://open.spotify.com/track/3jMP4K3FRTI3c0Y4Xma0PA?si=TALnRbM5SIWKUPBZyxwYCg
Tekst en meditatie: Marcus 15, 33-39 (NBV 2005)
Op het middaguur viel er een duisternis over het hele land, die drie uur aanhield. Aan het einde daarvan, in het negende uur, riep Jezus met luide stem: Eloï, Eloï, lema sabachtani?', wat in onze taal betekent: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?'
Jezus hangt aan het kruis in Jerusalem. Hij hangt daar tussen twee misdadigers. Boven hem een bordje met het opschrift 'De koning van de Joden'. Ik probeer me de situatie voor te stellen. Ik neem een plek in het tafereel en probeer met al mijn zintuigen waar te nemen wat er gebeurt.
Toen de omstanders dat hoorden, zeiden enkelen van hen: 'Hoor, hij roept Elia!'
Ik hoor hem roepen, Ik zie zijn lijden in zijn gezicht. Hij voelt zich verlaten. Ik denk aan hem en aan alle mensen waarvan ik weet dat zij lijden. Mensen ziek in bed, vluchtend voor geweld en oorlog, mensen in een hospice. Ik denk aan mezelf. Herken ik in hem mijn eigen pijn en verdriet en gevoel van verlatenheid.
Iemand ging snel een spons halen, doordrenkte die met zure wijn, stak de spons op een stok en probeerde hem te laten drinken, terwijl hij zei: 'Laten we eens kijken of Elia komt om hem eraf te halen.'
Het lijden van Jezus is moeilijk om te aanvaarden. In mij leven zoveel emoties. Ik ben geneigd om mijn hoofd weg te draaien. Met het lijden aan het kruis wordt ik uitgedaagd om hem te volgen in al zijn voetstappen. Ook in moeilijke en ondragelijke tijden. Wat heb ik nodig om zijn trouw en overgave te kunnen volgen?
Maar Jezus slaakte een luide kreet en blies de laatste adem uit. En het voorhangsel van de tempel scheurde van boven tot onder in tweeën.
(Stilte)
Toen de centurio, die recht tegenover hem stond, hem zo zijn laatste adem uit zag blazen, zei hij: 'Werkelijk, deze mens was Gods Zoon.
In zijn lijden en pijn toont Jezus het ware gezicht van God. Hij geeft ons daarbij veel tekenen van zijn geloof. Ik vraag hem hier op deze berg om me de kracht te geven om zelf een teken van geloof te zijn.
Lied