Het laatste avondmaal

Gods liefde krijgt gestalte. De tekens ervan zijn uit het leven genomen. Misschien wil ik bidden dat ik mij opgenomen mag weten bij de meest geliefden, zijn leerlingen; dat ik mag onderscheiden wat verraderlijk is in ons midden; dat ik toegankelijk ben voor Jezus’ liefde tot het uiterste toe.

*

Om de meditatie goed te beginnen, plaats ik mijzelf voor God die met liefde naar mij kijkt.

*

Lied: Soms breekt uw licht.

Soms breekt uw licht

in mensen door

onstuitbaar

zoals een kind

geboren wordt.

Gedenk de mens

die wordt genoemd

uw kind uw koninkrijk

uw licht.

Geen duisternis heeft ooit

hem overmeesterd.

Gedenk ons

die als hij geboren zijn

eens en voorgoed

die uit zijn mond

uw Naam hebben gehoord

die moeten leven

in de schaduw van de dood

hem achterna.

Huub Oosterhuis / Bernard Huijbers

https://open.spotify.com/track/3Y9RwQRD4y2kGJ08oLvLuR?si=44ef9b1604c64e09

https://www.youtube.com/watch?v=GwGtqBDe0iU

Lucas 22, 14-20

Toen het tijd was, ging Jezus samen met de apostelen aanliggen voor de maaltijd.

In de afbeelding zien we hoe Jezus naar zijn vrienden kijkt. Het zijn gewone mensen zoals jij en ik. Geen helden of volmaakte mensen maar mensen met twijfels, angsten, teleurstellingen en onvermogens. Het zijn juist deze mensen die Jezus bemint. Ik neem plaats in dit tafereel: tussen de leerlingen of op meer afstand. Wat zie ik? Wat voel ik?

Hij zei tegen hen: ‘Ik heb er hevig naar verlangd dit pesachmaal met jullie te eten voor de tijd van mijn lijden aanbreekt. Want Ik zeg jullie: ik zal geen pesachmaal meer eten totdat het zijn vervulling heeft gekregen in het koninkrijk van God.’ Hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en zei: ‘Neem deze beker en geef hem aan elkaar door. Want Ik zeg jullie: vanaf nu zal Ik niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot het koninkrijk van God gekomen is.’

Jezus verlangt hevig naar dit feestmaal samen met zijn vrienden. Hij weet dat de mensen die Hij liefheeft uit angst zullen vluchten; dat één van zijn vrienden Hem zal verraden en een ander Hem zal verloochenen. Hij weet dat Hij in eenzaamheid gaat lijden. Toch wil Hij feest vieren en zijn liefde, de liefde van God de Vader, duidelijk maken. Liefde die alle menselijke tekortkomingen overstijgt. Wat roept dit bij mij op: misschien herkenning of een verlangen?

In de afbeelding zien we de schaduw van het kruis over de tafel. Maar boven die schaduw zien we de weerspiegeling van tedere ogen die getuigen van liefde die sterker is dan de dood. Zijn er momenten in mijn leven geweest wanneer het licht van menselijke liefde sterker was dan de duisternis?

En Hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om Mij te gedenken.’ Zo nam Hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.

Jezus geeft ons een opdracht: doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken; telkens opnieuw mijn liefde ontvangen. En telkens opnieuw hopen we steeds meer op Hem te gaan lijken: om lief te mogen hebben zoals Hij heeft liefgehad; met zelfgave. In de afbeelding zien we de hand van Jezus die open is in een gebaar van overgave. Kan ik om die overgave bidden? De kracht vragen om Jezus achterna te gaan?

Lied: Soms breekt uw licht.