Leren leven met een dode

Thema van deze week:

Jezus’ leerlingen moesten de schok

Verwerken, dat Jezus werkelijk dood was.

Maar zijn dood maakt zijn leven

pas ten volle zichtbaar.

De dood maakt een mens stil –

hoe meer betrokken, des te intenser.

Het is goed te verwijlen

bij deze werkelijkheid:

liefde zal niet sterven.

Het is stille zaterdag. Het is stil. Zeer stil.

Ik plaats mijzelf voor God die in de stilte aanwezig is en met liefde naar mij kijkt.

Johannes 19, 30

Toen Jezus van de zure wijn genomen had, zei Hij: “Het is volbracht.” Daarop boog Hij het hoofd en gaf de geest.

Mensen die zielsveel van Jezus hielden stonden onder zijn kruis. Maria, de moeder van Jezus, Johannes en Maria Magdalena. Ze moesten in totale machteloosheid toekijken terwijl Jezus stierf. Ik neem de tijd om naar ze te kijken. Zie ik dat intense verdriet en pijn op hun gezichten? Misschien heb ik ook de dood van een geliefde meegemaakt. Ik laat de gevoelens die ontstaan toe.

¬

Johannes 19, 38-42

Jozef van Arimatea, die een leerling was van Jezus, ……vroeg aan Pilatus het lichaam van Jezus te mogen wegnemen…..Op de plaats waar Hij gekruisigd werd, lag een tuin en in die tuin een nieuw graf, waarin nog nooit iemand was neergelegd. Vanwege de voorbereidingsdag van de Joden en omdat het graf dichtbij was, legden zij Jezus daarin neer.

Jezus wordt levenloos van het kruis afgehaald. Ik kijk naar zijn moeder, naar Maria Magdalena, naar Johannes en naar Jozef van Arimatea die hem ontvangen: ze ontvangen een stille mens. Een dood stille mens. Een prachtig mens. En ze leggen hem in een graf.

Het intense verdriet van Maria, Maria Magdalena en de vrienden van Jezus is er omdat ze zielsveel van Jezus houden. Veel liefde leidt tot veel verdriet: geen hart van steen maar een hart van vlees en bloed. Misschien ervaar ik dit in mijn eigen leven. “Liefde zal niet sterven”. Ik verwijl even bij deze werkelijkheid.

Door mededogen bewogen en uit liefde voor mensen koos Jezus zijn weg. Een weg van compassie. Hij deelde ons mens zijn. Roept dit een verlangen in mij op?

Wij sluiten de meditatie af met muziek: muziek die even de stilte doorbreekt.

Lied: Now My Life is Only Weeping uit “Stabat Mater” Karl Jenkins

(Geschreven op tekst van Jalal al-Din Mohammed Rumi)

https://open.spotify.com/track/6AI0W7QPPe4M4NJnSkoCGO?si=ulnSWrw9RD-m2xh5t7xMTw

https://www.youtube.com/watch?v=UkW9WqpD2Cg

Engels:

Now my life is only weeping,

like a candle melting,

like a flute my cries are song.

Aramees

Barchay balchoordd hasha haina,

sharach barmooth shaooth shra,

barmooth baroof rauvai kal.

Nederlands:

Nu is mijn leven enkel wenen,

als een smeltende kaars,

mijn huilen is als een gezang op een fluit.

Toegift:

Ik voel in me iets van ’n intens medelijden

met de lijdende mens,

iets van één willen zijn in solidariteit, in liefde,

in aanvaarden en volharden met zóvelen…

Frits Wobbe sj