Nr 9 De hand van de meester

EEN  PUNT

De Speelse Hofnar 

Vijfde Jaargang Nummer  9                                                                                                                Willem II – TOP Oss  2-0

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DE HAND VAN DE MEESTER

Precies 100 dagen na zijn verbanning op Elba, stond Napoleon in Waterloo. Een brug te ver. Onze eigen strateeg zat bij zijn 100ste, verbannen op de tribune.

Nu, ruim 150 dagen na zijn aanstelling, denk je tevergeefs, dat de hand van meester Streppel zichtbaar is.  

Als je op hem let, en dat ben ik eens gaan doen, dan valt het op dat zijn lichaamstaal leest als een open boek. 

Al vóór de aftrap wrijft hij over zijn neus, om dat tijdens de wedstrijd nog minstens 25 keer te herhalen. Een veeg teken.

De scheidsrechter fluit, zijn armen bewegen. Alles wat er in dat hoofd omgaat, vertellen zijn handen letter voor letter, als van een nieuwslezer bij het dovenjournaal. 

Na de eerste gemiste kans beeld hij de teleurstelling prachtig uit met een halve pirouettedraai.  Als een klaar-over regelt hij vervolgens het verkeer langs de zijlijn.  Hij krijgt het maar niet in goede banen. Van de Sande, de Osse 7, is de dwarsligger. Een lastig te nemen obstakel.

Met de rug naar de tribune spreidt hij zijn beide armen omhoog, wijdt uiteen. Zijn houding toont hulpeloos. “Vergeef het hen, ze weten niet wat ze doen”, zou zo door zijn hoofd kunnen flitsen en anders wel door die van menige toeschouwer.  

‘Naar voren, naar voren’ zeggen zijn duwende handen. De ene na de andere terugspeelbal maakt duidelijk dat zelfs met verbale ondertiteling, deze gebaren niet worden begrepen. Eenheid, lef en kansen verzilveren, het ontbreekt allemaal. Wie moet dat dit elftal bijbrengen? Twee december, het antwoord  laat niet lang op zich wachten. Jurgen staat te zwaaien alsof hij Sinterklaas is. In onze rol spelen wij hem de zwarte Piet toe.

Hij staat op en gebaart de corner snel en kort te nemen. Haemhouts krult hem voor en Keller hakt hem binnen: 1–0. Zo simpel als het eruit ziet, is het ook.

Jurgen zit niet op zijn gemak, gebaart Gravenbeek naar de zijlijn en spreekt hem vaag gebarend toe. Vaag is de term die al de hele wedstrijd op het rendement van deze balverliefde dribbelaar slaat.  

Daar gaat zijn hand weer naar zijn neus, zijn hoofd, naar het lege flesje water.

Zijn gestrekte arm vraagt om een rode kaart voor een grove overtreding. Dat wil wel eens helpen. Twee nog meer. Zelfs met 10 man pint Oss Willem II vast op de eigen helft.  Ongelooflijk.

Zijn armen maken overuren, het zweet staat in zijn handen, het eelt op zijn vingers. Hij beweegt, maar hij is de enige.

Weer schuift zijn hand onder zijn neus. Guijt eruit, met Hans Mulder komt het voor de bakker.

Streppel zet zijn volumeknop op de hoogste stand: “Door, doorgaan Hans”.  Hans kijkt verbaasd om: Wáárdoor, denken zijn ogen. De 2-0 valt niet, Jurgen’s schouders zakken af. Dàt voorbeeld volgen de spelers nou wel. Hij zakt uitgeput onderuit, zijn armen moe hangend langs zijn Borek buitenstoel. Het verlossende fluitsignaal klinkt.

De scheidsrechter wordt bedankt voor de rode kaart en iedere speler krijgt een tik tegen de billen. Schouderklopjes hebben ze niet verdiend. Met de 2-0 in de verlenging  werd de uitslag toch nog TOP.

Uw eigen wijze sportverslaggever