08 Bellissimo - Het Positiespel

lichte kleur op haar gezicht. "De bal naar achteren gooien is een doodzonde, maar terug spelen is Hogeschoolvoetbal hier. Een hoekschop, dat gaat bij ons beter.  Zijler, 1 meter 65,  gaat met zijn hoofd voor het kruis van de keeper staan om te beletten dat hij er uitkomt, snap je". Haar "Si, Si" klinkt als "No, No".  Ik mis Michael, mijn voetbalmaatje, om mee te praten. Die zou het positiespel wel begrijpen en me lachend toevoegen: "Je moet 'mandekker' nog even aan haar uitleggen". Terwijl ik vertwijfeld omhoog kijk wordt er gescoord. Stankovic 1-0 geeft het grote bord aan, maar geen beelden.  Ik heb het gemist, draai me om en vraag: "come è accaduto, hoe is het gebeurd"? Met een verschrikt gezicht stamelt Rafaëlla beduusd: "Op de achterbank van mijn Fiat 500."Da's krap, maar dat wilde ik niet weten. "Hoe ging hij erin,  come è andato dentro". De onverwachte klap in mijn gezicht kwam hard aan en ik vocht minutenlang tegen mijn tranen. Mijn Italiaans was toe aan een opfriscursus, dat was duidelijk. Scuse, zei mijn blonde buurvrouw, toen Di Natale de gelijkmaker binnenschoot. "Ik begrijp nu je vraag pas, en" ging ze verder: "Het is een  drieling, drie jongens. Ze trappen al zoveel in mijn buik, dat ik zeker weet dat het later voetballers worden". "Noem ze Christophe, Frank en Sergio" stel ik voor. "Heb je wel eens van  Kaka, Messi en Ronaldo gehoord", antwoordt ze gevat. Dat is een andere mogelijkheid, die zouden bij ons over een jaar of 19 zo in de spits kunnen". Opnieuw zie ik alleen maar vraagtekens. Met nog 5 minuten op de klok puft ze zo heftig dat ik uitroep "Oh Wee! Ik denk dat we beter kunnen gaan". Waarom ben ik eigenlijk over positiespel begonnen. Ik zit al 25 jaar langs de lijn en al die tijd zie ik dat daar de winst te behalen valt. Ik loop als een gentlemen achter haar aan, naar de inmiddels gereedstaande ambulance. Ze stopt me  een briefje toe met haar naam en telefoonnummer. Ik knik begrijpend. Nu maar hopen dat mijn club binnenkort belt  om de drieling vast te leggen. Als wij over 19 jaar met onze geheel Italiaanse voorhoede Kaka, Messi en Ronaldo aantreden, dan weet ik dat ik een vruchtbare avond in Milaan heb gehad. Misschien dat het niet altijd even oogstrelend zal zijn wat de drie laten zien, maar Italiaanse mannen zijn een garantie voor mooi voetbal. Het sms-je geeft de eindstand in Tilburg, 1-1. Dezelfde als hier op het scorebord toen ik het stadion verliet. De ambulance rijdt weg onder hevig gejuich van het publiek. Raffaëla is de vrouw van de avond. Even later begrijp ik dat het gejuich voor Sneijder was,  met de  2-1  diep in de blessuretijd  de man van de avond. Bellissimo!   

Uw eigen wijze sportverslaggever.