alle verschenen nummers

EEN PUNT Vierde Jaargang Nr 2 Onderaan beginnen Heracles - Willem II 3-0 9 augustus 2010.

ONDERAAN BEGINNEN

Heb jij dat nou ook, dat je na de Tour de France sportief in een gat valt, wanneer de renners over de finish zijn, de spanning er af is, de gekleurde truien verdeeld en de vermoeidheid vat krijgt op hoofd en andere ledematen. Bij de aanvang van de voetbalcompetitie zit ik virtueel nog in de Alpen, me af te vragen of Willem II wel boven komt, of FC Twente, PSV en Ajax, niet opnieuw Hors Categorie zijn en of wij in de eerste weken al gelost gaan worden. Geen bolletjestrui voor ons, we hoeven niet bovenaan te staan, maar in een dal driekwart van het seizoen, wil ik ook niet zitten. In het NAC’se geel geloof ik niet, zeker nu die met puntenaftrek aan de start staan. Laten wij maar gaan voor groen, voor de punten, en zorgen dat er voldoende komen.

Blij zou ik zijn met de prijs voor de strijdlustigste ploeg, een die uitlooppogingen op touw zet, een verzetje hoger trapt als dat gevraagd wordt en beter schakelt dan Andy Schleck, dus zonder dat het allemaal vast loopt en de wedstrijd met één verkeerde trapbeweging wordt verloren. Wordt de competitie opnieuw, één grote race tegen de klok, een ploegentijdrit niet van 50 kilometer, maar een van 34 weken. Het is dan wel te hopen, dat het niet zo’n toer wordt dat we halverwege de weg weer kwijt zijn en we na sluitingstijd overeind krabbelen met de rode lantaarn in onze handen. De nieuwe ploeg, ik kan er niets anders over zeggen, dan dat ik al wekenlang oefen op de namen en rugnummers. Met Lampi, Lasnik, Lima, Livramento en Levchenko zitten we dik in de ellen, maar de ellende begon reeds met Pawel Wojciechowski. Ik had net de uitspraak van deze nieuwe scorende vleugelspits onder de knie, toen ik hoorde dat hij voor de rest van het seizoen is uitgeschakeld. We gaan nog wel van hem horen, of we hem nog zien is een andere vraag. Met Akgün en El Hamdaoui, die zich ook aan het begin van het seizoen langdurig blesseerden, staat hij in ieder geval in een illuster rijtje brekebenen.

Willem II is de proloog niet begonnen met een valse start. De 3 – 0 op het groene kunstgras van Heracles, was een ingecalculeerd resultaat. Elke mogelijkheid op een déjà vu met vorig jaar, te beginnen met de kop-positie na de eerste ronde, wordt vermeden. Aan het verlies in uitwedstrijden – ook een fobie - wordt gewerkt. Zonder RKC, is het nog de vraag of een slachtoffer wordt gevonden.

Vergeet niet, Willem II was op sterven na dood, alleen een miljoenentransfusie kreeg de patiënt weer op de been. Willem II zit midden in een revalidatieproces, dan moet je onderaan beginnen, wil je hogerop komen!

UW EIGEN WIJZE SPORTVERSLAGGEVER.

EEN PUNT Vierde Jaargang Nr 1 SUPER JAN 1 augustus 2010.

SUPERJAN

EEN PUNT

" D e S p e e l s e H o f n a r "

U w e i g e n w i j z e s p o r t v e r s l a g g e v e r

Het is maanden geleden dat het stadion ontplofte na het bloedstollende sluitstuk van de nacompetitie, Willem II’s Finale, de winst op Go Ahead. Omdat Demouge raak schoot en Akgün 2 keer doelpuntte van was dat voldoende om te overleven in de Eredivisie. Zuurstofflessen bleken overbodig, tot de krant de volgende ochtend kopte: “Acute Geldnood Willem II” en ik alsnog naar adem begon te happen.

Paul Bottelier gaf 15 minuten na de gewonnen wedstrijd – je bent kwartiermaker of niet - aan, dat winnen van de Eagles nog de gemakkelijkste klus was, die geklaard moest worden. Het gat, het tekort, was een groter probleem, en dat groeide met elk artikel dat je erover las. De onduidelijkheid over de hoogte hield gelijke tred met de dalende overlevingskansen. Willem II was tot de bedelstaf veroordeeld, en wie beter kon de in geldnood verkerende club redden dan Jan Superman Hamming, het Licht in de Duisternis, de Bestrijder van de Armoede, de Kampioen Contacten, het voorbeeld van de Gewone Man, en niet te vergeten Wethouder met een goedgevulde portefeuille. Dé man in het Centrum van de Tilburgse macht, graag tussen het volk en de harde kern op de staantribune, die stroopte zijn mouwen op om Tilburg als Voetbalstad te behouden.

Tilburg Onderwijsstad ja, maar bij Willem II leren ze het nooit, dachten de overige raadsleden, druk hamerend op het vertrek van beschadigde en begenadigde clubbestuurders. De Gemeente die zelf een aantal onopvallende middenvelders in haar ploeg heeft, onzichtbaar in de debatten, voornamelijk oog voor zichzelf en te weinig voor de burger, eiste een hoge tol van het Bestuur in ruil voor miljoenensteun. Goede politieke middenvelders zijn, evenals in het voetbal, onmisbaar. Zij schakelen ook tussen de linies, slaan bruggen waar gaten vallen, rekenend op een samenspel tussen progressief en behoudend, tussen de Voorwaartsen en de Achterhoede.

‘Voor de laatste keer’, zuchtte het College, terwijl de bankoverschrijving de deur uitging. Op de bodem van de stroppenpot, die door Midi-debacles zichtbaar was geworden, vond Super Jan de nodigde miljoenen om Willem II te redden.

‘Jezus redt ‘, legde de Giessendamse boer Joop van Ooijen, vader van 16 kinderen, op zijn dak. Met een extra rij dakpannen tussen JE en ZUS, had hij de discussie voorkomen. Nu Jezus van het dak af moet, hoeven wij ‘Super Jan’ niet op de hoofdtribune te leggen.

Een mis aan het begin van het seizoen in de Korvelse Kerk, waar in de zestiger jaren pastoor van der Waarden en kapelaan Saris de basis legden voor een toppositie op de ranglijst, is door het verbod op de Oranjemis ook ondenkbaar.

In de politiek praat men maanden of ze over rechts, over links of door het midden moeten gaan, iets waarvan ik hoop dat Heerkes er sneller uit is. Rooibosthee drinken met Rutte, Wilders en Verhagen, lijkt me voor de nieuwe Tilburgse coach geen optie. De kaartverkoop gaat stroef, maar in de nieuwe Koningsclub voor oud-ondernemers, die de club jarenlang financieel gesteund hebben, zal ik me thuis voelen. Hier ontmoet ik tenminste bekende gezichten, waar het bij Willem II op het veld en erbuiten aan ontbreekt.

Gelukkig is het grootste politieke talent van Nederland voor Tilburg en Willem II behouden, misschien dat men bij de club daar nog van kan leren. Super Jan, Zeker Nu!

Uw eigen wijze sportverslaggever.

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 8 BUITEN SPEN door Jan van Grinsven juli 2010

BUITEN SPEL

Maandagmorgen, toen ik wakker werd, was de kater nog niet verdwenen. Miss Poes, de Spaanse kater Gato, had door een hoge rug op te zetten voorkomen dat de Nederlandse leeuw zijn keel zou schrapen. Hij brulde te zwak om het 'Olé Olé' van de roodhemden te overstemmen en het fletse Oranje 'Holé en Holadio' miste elke overtuigings-kracht. Nee, onze Lion King heeft afgedaan. Een Leeuw van niks is het. Zelfs een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen, en hij moet zonodig voor de derde keer zijn broek scheuren in de eindstrijd van een Wereldkampioenschap. Het telefoontje van mijn zoon: "Pap, ik weet nu hoe de verloren finale van 1978 voelde", ging door merg en been. Tegen een dergelijke klap, die ik nooit te boven ben gekomen, hoopte ik mijn kinderen te kunnen beschermen en in een onbewaakt ogenblik schiet Andres Iniesta deze droom aan diggelen. Buiten spel, ja dat stonden wij!

Om in de stemming te komen had ik me 's morgens afgedroogd met een oranje handdoek, mandarijn-envla gegeten voor ontbijt, en zat ik om 6 uur geheel en al in oranje, in een met vlaggetjes versierde fauteuil, voor de buis.

Voor het echte Zuid Afrika gevoel had Nederland de buitenthermometer op 32 graden gezet en was ik bij het oversteken deze keer keurig op de zebra gebleven. In de rust werden de bloedappelsienen geperst en Nederland werd vieze Wereldkampioen vanwege een record aantal gele kaarten, vrije en karate trappen. We verloren van Spanje, van Webb en het meeste van onszelf. Toen Spanje scoorde kreeg ik medelijden met Maxima, die met een Apeldoornblik, de hand voor haar mond geslagen, met haar ogen haastig op zoek ging naar W.A., die plechtig naast de Koningin van Spanje troonde. Op zo'n moment Willem, dat er zich een Nationale ramp voltrekt, moet ook een prins zijn vrouw bijstaan. Toen ik door had dat Maxima geflankeerd werd door JP, vervloog mijn laatste restje hoop. De thans buiten spel staande Balkenende heeft het met zijn ploeg nog nooit tot een goed einde gebracht.

Ik ben niet teleurgesteld in de zilveren tweede plaats, wel in het feit dat Paul de Octopus, het 8-armige Duitse monster, meer verstand van voetbal blijkt te hebben dan alle supporters van Oranje samen. De roep om een ander dier als Nationaal symbool is enkel nog een kwestie van tijd. Van onze Paul de Leeuw is de glans volledig af. Niet om te blijven katten, maar een stijlvol alternatief zou een oranje Jaguar kunnen zijn. Die past ietsje beter in ons straatbeeld, dan twee luierende Oranje ING leeuwen in een kale Kruger Park boom.

Majesteit, Youp’s droom, een wereldhit in Nederland, is door Guus Meeuwis in vervulling gegaan. Ook "I had a dream", en die heeft Spanje niet van me af kunnen pakken.

Als supporter was ik blij toen de driekleur van Willem II in beeld werd gebracht. Vanwege de resultaten van de laatste drie seizoenen komt zo'n nederlaag bij ons nu eenmaal minder hard aan en doet je weer bijna naar de Vaderlandse competitie verlangen.

Oranje, we waren er bij(na) en dat is toch prima!

Uw eigenwijze Oranje sportverslaggever

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 7 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

THE GOLDRUSH

Ik heb het Spaans benauwd sinds ik weet dat we in de finale niet tegen Duitsland spelen. In de allesbeslissende Goldrush nemen onze jongens het op tegen een veredeld Catalaans elftal, waar voor deze gelegenheid de hele natie, inclusief de Koninklijken, zich achter scharen. Alles is geoorloofd zolang hun jongens La copo d'oro del Campeonato Mundial de fútbol maar afleveren in Madrid. Ik mag hopen dat Van Marwijk de geschiedenis een beetje kent want dan zou hij weten dat de Spanjaarden al vaker vies spel gespeeld hebben om het goud te veroveren. Al in de 16e eeuw was het Pizarro, de Spaanse conquistador, die 10.000 Inca soldaten liet afslachten en scheepsladingen vol goud naar zijn Patria liet vervoeren, voor hun Gouden tijdperk. Het Inca Goud, vond zijn bestemming in vele Spaanse kerken voor prachtige altaarstukken, die er nu nog te bewonderen zijn.

Wij Nederlanders hebben in onze Gouden eeuw de Spaanse furie vaak en met succes bestreden, en nu er geen grote onoverwinnelijke Armada op ons afstevent die in de pan moet worden gehakt, laat Van Marwijk zich niet gek maken. "Piet Hein, Piet Hein", mogen we in de Arena verwachten, want hij was het die de Zilvervloot op de Spanjaarden veroverde. De Spaanse matten, bijnaam voor zilveren munten en de buitgemaakte parels, waren in 1628 een slordige 12 miljoen toenmalige guldens waard. Ook dit keer moet het mogelijk zijn om La Selectión op hun knieën te krijgen. Dit keer zetten de twee landen, die na 80 jaar oorlog toch wat geleerd hebben, het kleinst mogelijke leger in de strijd. Elf soldaten uit ieder kamp gaan het pleit beslechten. De Rode Woede tegen de Oranje Leeuw.

Wij zullen de Moren mores leren, de Costa's klein krijgen, de Spaanse Furie temmen, driemaal scheepsrecht was het toch.

Zal Spanje zich niet gewonnen geven als wij dreigen 'Hispanje' uit het Wilhelmus te laten vervangen door 'Oranje', Sinterklaas sommeren dat hij moet emigreren of niet meer welkom is en ontwrichten we niet de hele Spaanse economie als we allemaal bij onze huizen aan de Costa's een bord met Te Koop plaatsen. De druk moet worden opgevoerd en alle doelen heiligen de middelen. We garanderen Cava en Rioja te drinken bij het kampioenschap en dat Spaanse sinaasappelen alleen nog op een biologisch verantwoorde wijze geperst worden. De Nederlandse economie krijgt door een wereldkampioenschap een extra stimulans en zal de Goldrush aan de kassa's voor tompouzen, bier en vlaggetjes onverminderd aanhouden. De Gouden vingertoppen van Stekelenburg tippen de ballen uit de hoeken van zijn doel. Robin, perst die de spaanse verdedigers in het rond tot ze erbij neervallen. Het kwik stijgt weer, de spanning loopt op. De laatste woorden van Van Marwijk hebben mij gerust gesteld. We gaan ons van Spanje ontdoen. Ontspanje!!

liplezen".

Uw eigen Oranje sportverslaggever

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 6 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

MANNEN MET EEN MISSIE

"Blijf er in geloven"

Met Van Riebeeck begon in 1652 de Hollandse geschiedenis in Zuid-Afrika. De Nederlandse invloed zit hem niet alleen in de taal, die onmiskenbaar de onze is, maar ook in de tradities. Zo ligt tijdens de braai (barbecue) naast hompen vlees en hele kippen ook de "boerewors" op het rooster. Een deel van onze erfenis waar de Zuid-Afrikaan, ieder met zijn eigen recept, trots op is.

Van Riebeeck, die geloofde in zijn opdracht, bracht naast onze geroemde handelsgeest, ook de verguisde slavernij en Apartheid.

Van Marwijk voegt met Oranje-Eenheid een nieuw hoofdstuk toe aan de geschiedenis tussen de beide landen. Net als Van Riebeeck gelooft hij, heeft hij gezag, is een man met een missie en kwam hij ook naar Zuid Afrika met maar één doel: zoveel mogelijk scoren. In de 17 eeuw groeide er graan en groente, nu laat Bert de jongens groeien. Stekelenburg, daar zal wel een plaats naar genoemd worden, laat Edwin vergeten. Edwin wie? Juist! En het kleine dappere Sneijdertje dan, die Julio Ceasar, nee niet Julius Ceasar maar de Braziliaanse schutterende keeper, verslaat met een winnende kopstoot. Als u in sprookjes gelooft, en dat doet u, verslaat hij in de finale er zeven in een klap. Jongens als De Jong, Van der Wiel en schoonzoon Van Bommel groeien als kool. Van Persie staat nog droog, die moet nog wat water, anders mislukt de oogst voor goud alsnog.

Nederland plukte de Brasiliaanse koffie in een zinderende wedstrijd met twee volstrekt verschillende helften. Van die Rooibosthee, die Van Marwijk in de rust schonk, moeten we bij Willem II ook maar een paar pakken over laten komen. Duitsland stuurt Argentinië op een weergaloze manier naar huis. Spontaan speelt Louis Neefs' liedje: "Ein kleines Kompliment" door mijn hoofd. Mag het ietsje meer zijn? Ik hoop niet dat ik in de finale, als beide ploegen tegen elkaar spelen, zijn andere grote hit "Oh, Oh ik heb zorgen" te horen krijg.

Voor de wedstrijden die lijken dood te bloeden, heeft de FIFA bijzondere scheidsrechters achter de hand. In Ghana tegen Uruguay solliciteerde Suarez openlijk voor de vermoedelijk vrijkomende plaats onder de Ajax lat. Met één hand redde de geslepen Ajacied, als een Hansje Brinker, zijn hele land van een naderend onheil, zichzelf opofferend voor de aanstaande wedstrijd tegen Nederland. Ook Spanje – Paraguay kreeg alles om een mindere wedstrijd aantrekkelijk te maken: drie strafschoppen en geen doelpunt. We gaan er van uit dat we al in de finale zitten, dat we Oeroegwaj op een hardhouten manier gaan vloeren. Onderschatting is niet goed. Vergeet niet dat de 'geschilderde vogels' uit het op een na meest corrupte land van Latijns Amerika komen. Straks krijgt Van Marwijk een Oranje-stam beeld in Deventer, naast Mandela verreist een standbeeld van Arjen op Robbeneiland, waar het voetbalveldje voor de gevangenen wordt omgedoopt in Persie-Pitch, het symbool van het beklemmende, onderdrukte ongenoegen. En Wesley? Die belt nog maar eens zijn vriendin, die hem bij het afscheid, verkleed als Maria Magdalena nog een kruis meegaf en de Oefening van Liefde met hem doornam. Zij zit net aan tafel haar Ceasar Salade te verorberen met een heerlijk koel Argentijns rosétje. "Die jongens kom jij niet meer tegen, hè jongen. Goed je best blijven doen iedere dag, hè Wes! Drie Weesgegroetjes en een oefening van Geloof bidden én de namen van de andere elf apostelen opzeggen. Je blijft er in geloven".

Uw eigen Oranje sportverslaggever

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 5 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

WE WORDEN BETER.

Gewonnen van Slowakije, met matig spel en opnieuw twee goals. Een beauty van Robben, een knal van Sneijder, een geïrriteerde Van Persie en Van Stekelenburg die boven zichzelf uitsteeg. De spanning naar vrijdag, wanneer we aan de bak moeten tegen Brazilië loopt op, de temperatuur ook. Op vrijdag piekt de thermometer naar verwachting 31 graden. Niet echt prettig.

Tijdens grote voetbaltoernooien belanden reeds vier keer zoveel mensen met hartklachten in een ziekenhuis, verkondigde de Heerlense cardioloog van het Atrium ziekenhuis in ieder dagblad. Hij besloot een groot scherm te plaatsen op de poli cardiologie om zijn patiënten beter in de gaten te kunnen houden, en om te zorgen dat ze geen reden hadden om de afspraak af te zeggen. Er moet wel geld binnenkomen wil hij, als Nederland de finale haalt, met Willem Alexander voor Nederland en Maxima voor Argentinië, in het Soccer City kunnen plaatsnemen. Het ziekenhuismanagement buigt zich nu over het verzoek van de andere specialisten die Lenderink achterna wilen, want ook voor mensen met andere kwalen wordt het voetbal een probleem. Mensen met een geblesseerde Kuyt of een Cocu loopneus hebben al een Voetbalpoli-toezegging. Een uitspraak is binnenkort te verwachten voor mensen met een zwakke blaas, een gevoelige maag, een lui oog, een hoog voorhoofd, een dubbele tong, botte botten, twee linkerhanden , een knieval, een wespentaille, een bierbuik, lange vingers, een kippenborst, een ribbenkast, een scheve mond, lange tanden, eierstokken, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Eerst vrijdag onze huid duur verkopen aan de Brazilianen. Ons hoofd erbij houden, dat is het belangrijkst, niet te veel ziekenhuisballetjes van De Jong, waar hij zo bedreven in is. Lucio's gemene elleboogstoten ontwijken, en op tijd lucht happen om je longen uit je lijf te rennen. Van Marwijk oogt rustig, sust het Jack van Gelder relletje, en heeft niets bijzonders op zijn lever. "We zitten goed, bij de laatste acht en we worden beter".

Van het WK word ik ook veel beter. Van de Nederlandse Energie Maatschappij krijg ik een jaar lang gratis stroom, 25% korting van mijn Scapino aankopen, € 500,- korting op mijn Kras-reis Kris Kras door Afrika, en een gratis Tom Tom. Straks gratis TV kijken, een gratis armband en 50% korting bij Dress-for-Less. Allemaal voordeel als Nederland kampioen wordt. We moeten alleen nog beter leren juichen. Een shirt uittrekken is goed fout, je geluk delen met de tribunes ook. De speler die scoort moeten ieder doelpunt samen vieren, genieten met zijn ploeggenoten. Dicht bij elkaar, zodat het succes op iedereen afstraalt. Geen vinger omhoog, geen pinkring die gekust wordt, maar bij elkaar in de armen vliegen of bovenop elkaar bij de cornervlag. Dat kan dus veel beter.

Als alle poli's doorgaan zou dat betekenen dat de hele medische staf op Zondag 11 juli in Johannesburg vertoeft. Dat zou me wat zijn als op Maandag iedereen binnenstroomt met een kegel van hier tot Afrika, een kopie van de wereldbeker in de hand en last van.........Jubeltenen.

Uw eigen Oranje voetbalverslaggever.

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 4 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

BAVARIA, BAVARIA

New York, 29 juni 1993.

Vandaag 17 jaar geleden stelde hij zich loud and clear aan mij voor. "I am Don Julio Mario Santo Domingo III"

Het zou dé meest memorabele bespreking ooit uit mijn carrière worden. In een zijstraat van Park Avenue werden we in een dikke Mercedes S-klasse een ondergrondse parkeergarage binnengereden. We, mijn rechterhanden Joost, Frits en ik, gingen op bezoek bij de vader van Junior, die we zojuist in New York een uiteenzetting hadden gegeven van onze plannen. Nicolas Berggruen was de andere gesprekspartner geweest, een jonge dertiger en nazaat van een steenrijke Zwitserse bankiersfamilie, die net als de Guggenheim's met gemak enkele musea met de aangekochte werken, van o.a. Klee, Miro, Picasso, Giacometti en Matisse kunnen vullen.

Na de smalle lift werden we gefouilleerd en de bewakingscamera's zoemden in onze richting. De hal waar we in beland waren zou in het Witte Huis niet misstaan met de opvallende trap uit de Oscar uitreikingen in Hollywoord. De 10-meter hoge Sfinx keek ons vragend aan wat wij in hemelsnaam van plan waren. De dubbele deuren werden door twee bedienden geopend en schoorvoetend liepen we het kantoor binnen van een rijzige zeventiger, geverfd haar met het uiterlijk van een filmster en de houding van een staatshoofd. Hij torende hoog, ondanks zijn leeftijd, op het Mens World's Best-dressed lijstje. Alles ademde rijkdom, puur goud dat er blonk.

Hij nam plaats in zijn zetel, op een lichte verhoging, terwijl met een handgebaar het bankje aan ons werd toebedeeld. Junior en Berggruen namen plaats op de kussens en de Security-man op de grond. Julio Mario bepaalde de hierachie, van hoog naar laag. De symboliek ontging mij niet.

We legden het doel van ons bezoek nog eens uit, ontvouwden de plannen voor redding van het Franse bedrijf, waar hij een groot aandelenpakket van had en ik de grootste klant was. Het zou onherroepelijk failliet gaan, als er niet spoedig werd ingegrepen en hun geïnvesteerde dollars zouden verdampen. Na een interessant half uur zei de tot dan toe voor ons onbekende rijkaard, dat ons verhaal sterk, indrukwekkend en goed onderbouwd was, wij het zeker zouden redden, maar hij niet geinteresseerd was er opnieuw in te stappen. Ons verzoek lag onder zijn niveau.

Ik had mijn huiswerk niet goed gedaan. Hij en zoonlief & Co knipperden pas met hun ogen als de investeringsvraag vijfentwintig miljoen dollar of meer had bedragen. Dat wij dat niet nodig hadden om het bedrijf te redden, liet hem koud. Wie was Julio Mario Santo Domingo III eigenlijk?

Onze wenkbrauwen fronsten toen we via Alta Vista – Google liet nog 4 jaar op zich wachten – raadpleegden en er achter kwamen dat hij Columbiaan was, de hele nationale luchtvaartvloot bezat en banden had met de Regering. Alarmbellen begonnen te rinkelen. Medellin was zijn stad, maar ook die van Pablo Escobar, en wij haalden opgelucht adem, dat hij niet had toegehapt. De zoekmachine meldde verder dat Santo Domingo goed was voor zo'n slordige 7,8 Billion US Dollars (US 7.800.000.000) en hij, Julia Mario, het hoofd was van de Bavaria Groep, die de hele Zuid-Amerikaanse biermarkt beheerste. Zijn Bavaria stond voor een omzet van 1.900 miljoen Dollars, waarmee hij de familie Swinkels inclusief de omzet in Malt ruim 15 keer verpletterde.

Nee, de Nederlandse Bavaria is inderdaad het koppige haantje dat brutaal meepikt uit de FIFA bak. De oranje jurkjes was een stunt, meer niet. Leuk gedaan. Vraag een buitenlander naar Bavaria en men wijst naar Duitsland. Onnodig uit te leggen dat Lieshout, gemeente Laarbeek uit Peelland ook niet scoort. Bovendien met de dames zonder oranje jurkjes in de TV reclame van het Zuid-Amerikaanse Bavaria is dorst lessen een stuk aangenamer. Oordeel zelf, of bent u geen Bavaria kenner of Ferrari liefhebber .

http://www.youtube.com/watch?v=v9oYYoQlIdE

Uw eigen wijze Oranje sportverslaggever.

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 3 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

DUITSLAND: EEN WERELDELFTAL

Engeland - Duitsland: Polen scoort, Uruguay blundert, Engeland wordt beroofd en Duitsland? Duitsland gaat gewoon naar de volgende ronde, door een kapitale arbitrale blunder. Mijnheer Blatter, de man die de hulpmiddelen uit de stadions weert, lachte om de komische Zuid-Amerikaanse act van twee heren, met vlag en fluit. De bal meters achter de lijn en geen doelpunt. Dat is niet de passie waarover de FIFA baas in de stadions rept, maar puur onrecht. Zo krom als het strakke schot van Lampard recht was. Heel het stadion zag het, heel de wereld tot 10 keer toe, door de onophoudelijke herhalingen, alsof wij nog overtuigd moesten worden van de hawkeye-noodzaak in voetbal stadions. Het voetbal evolueert sneller dan de hersenen van enkele onnozele fluiters en zwaaiers.

Mijn Schotse voetbalvriend, Robbie Smart, vertelde dat hij onmogelijk voor Engeland kon zijn. Engeland, de buurman die geen mogelijkheid onbenut laat om zich kleinerend en laagdunkend over hun, de noordelijke rokkendragende whiskystokers, uit te laten. Daar kon je zelfs als gulle Schot onmogelijk achter staan. Echter, hij en de rest van de wereld, is per definitie tegen Duitsland. Moet ik wel voor de buis plaatsnemen, vroeg hij zich af, als ik ze beiden wil zien verliezen. Dat zal niet gebeuren verzekerde ik hem, want als er na 90 minuten en zelfs na 120 minuten geen winnaar is, dan komen er strafschoppen.

Ik ging verder: "Engeland speelt tegen een Wereldelftal, en zullen ze verslagen, hun rode Tudor kruis moeten dragen".

"Meen je dat nou, heeft Duitsland volgens jou een wereldelftal, vindt jij ze zóó goed dan"

Ik vermoedde al dat mijn opmerking een toelichting behoefde, maar een ploeg die met de Polen Podolski, en Klose aangevuld met de Turk Özil geen enkele Duitser in de voorhoede heeft en zich bovendien versterkt met jongens als Cacao uit Brazilië, de Spanjaard Gomez, Khedira van Tunesische afkomst en Boateng, wiens broer voor Ghana speelt, dan is het slechts een kwestie van tijd dat ook Von Bommel en Von der Vaart in de National Mannschaft spielen. Dit kun je toch geen Duitse Mannschaft meer noemen, of wel dan!

De Polen scoorden en Van Gaal claimt zo niet de overwinning, dan toch zeker de twee doelpunten van zijn Thomas Müller. Kende Duitsland geen Rita Verdonk, die er persoonlijk voor ging liggen toen Salomon Kalou in het Nederlandse elftal wilde spelen. Rita vond dat wij ook zonder Kalou Trots op Nederland moesten zijn. Hij zakte voor zijn inburgeringexamen en slaagde met vlag en wimpel bij Chelsea. Zij, Lovely Rita, verbijt inmiddels haar trots in har woonplaats Nootdorp, of moet het Nooddorp zijn?!

Robbie laat me weten dat heel Scotland, Wales en Ierland zich reeds verkneukelen om al de excuses aan te mogen horen van het zich blamerende Engelse team. " Believe me Jan, it's such good Fun" .

Nu met de achtste finales de wedstrijden beter worden, krijg ik steeds meer de indruk dat ik naar de Nederlandse competitie zit te kijken. Suarez scoort tweemaal, normaal toch als Ajax spits.

"Een pegel van Salcido waar Romero zich op verkijkt", kan regelrecht uit PSV-AZ komen. En wanneer komt Willem II op het WK aan bod? Oranje bekoort me maar het Rood Wit Blauw meer.

Daarvoor moeten we wachten tot de finale, waar Joris, onze bloedeigen Joris Mathijssen, wiens moeder Astrid, ik nog onder mijn vleugels heb gehad, de winnende treffer inkopt met een wereldgoal.

Uw eigen Oranje sportverslaggever.

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 2 Blaassokker door Jan van Grinsven juni 2010

BLAAS SOKKER

Nederland is met 6 punten na twee wedstrijden als eerste zeker van een plaats in de volgende ronde. Geen swingend elftal deze keer, geen hoge-schoolvoetbal dat de rest van de wereld imponeert en de grasmat siert met oogstrelende combinaties. Nee, Nederland moet nog groeien in het toernooi. Kabouter Wesley's inbreng krijgt pas reusachtige trekjes vanaf de halve finale, en het haar van de geknipte Kuijt zal ook dan pas als een grasmatje in zijn nek wapperen.

Tienduizend Nederlandse mannen trokken, met hun in oranje Bavaria-jurkjes gehulde vrouwen, op vakantie naar warm Zuid-Afrika om te blauwbekken op de tribunes. De meegenomen oorkleppen zijn net zo nuttig tegen de oorverdovende Vuvuzela's, als tegen de kou. Thuis zit ik met oranje oordopjes in en een rode vuvuzela rechtop naast me, me werkelijk helemaal blauw te ergeren aan al die herrie. Soms blaas ik uit pure frustratie zelf op mijn toeter, om even niet het storende geweld van de televisie te hoeven aanhoren. Als ze nou "Het is stil aan de overkant", "Piet Hein, Piet Hein" of Vader Abraham's "shalalie shalala" op die peniskoker zouden spelen, dan hoor je mij niet meer lullen. De amusements-waarde van vele wedstrijden haalt niet eens het niveau van het Eurovisie songfestival.

Kleurrijk is Zuid Afrika wel. Het Soccer City stadion in Johannesburg was ook zonder Nederlanders een en al oranje, van de kleur van de stoeltjes tot en met de knaloranje brancard, waarop je als tegenstander toch niet bepaalt prettig van het veld wordt gedra-gen. Het hagelwitte shirt ruilen de Engelsen in voor gebroken wit. Om te ontsnappen aan de druk van hun WK-ellende, heeft het Engelse voetbalteam met Mister Capello voorop, vandaag een weeshuis bezocht in het township Soweto. Het was zielig om de hopeloze, zielige, kansarme uitdrukkingen op zoveel ongelukkige gezichten te zien, zei Thandiwe, de 10-jarige weesjongen, na het afscheid met de spelers.".

De National Mannschaft van onze Oosterburen, ook in het wit, claimden in de eerste wedstrijd reeds een finaleplaats, maar na de verrassende nederlaag tegen Servië werd het angstvallig "stil aan de overkant" van de grens. Erger dan te moeten spelen in het wit, is in het blauw. De Azzurri's met klinkende namen als heerlijke italiaanse pasta gerechten, kregen Paraguay niet op de knieën. En blameerden zich toen ze ook de nog groene Kiwi's uit Nieuw Zeeland een gelijkspel moesten toestaan.

Het ergste blauw is wel het blauwtje van "Les Bleus". De Franse Haantjes streken met een miljoen Euro-pese subsidie in de mooiste onderkomens neer. Hun gedrag lijkt op minderjarige aangebrande maïskip-pen, die zelfs in een op volle toeren draaiende elektrische oven, nog geen smaak krijgen. Zij worden in hun derde wedstrijd door de vuvuzela's in Bloem-fontein, Zuid Afrika uitgeblazen. Het miljoen zal nog niet op zijn, nu de halve haantjes de eerste ronde niet overleven en zullen ze ongetwijfeld weer enkele nachtclubs bezoeken, waar Anelka weer de moeder zal groeten van Raymond Domenech, wiens hoofd met nog twintig andere reeds op de guillotine ligt. Een nieuwe Franse revolutie dreigt, maar het belas-tinggeld mee terugnemen uit het straatarme Zuid Afrika naar de mondaine keien van de Champs Elysees zou pas echt een verkeerd signaal zijn.

Bij Nederland bracht Sylvie's Rafael opnieuw geen vaart in de voorhoede. De profetische acties van Elia tegen de Denen, waren tegen Japan ineens een stuk voorspelbaarder. Nee, al die twintig, dertig of veer-tigduizend vuvuzela's op de tribune die maken het verschil. Die zorgden ervoor dat de doeltreffende knal van Sneijder begon te zwabberen. Hebt u ook het gevoel dat u af en toe naar ouderwets blaasvoetbal zit te kijken. Vroeger op de keukentafel, nu op de rand van de Tafelberg.

Uw eigenwijze sportverslaggever

EEN PUNT kleurt Oranje Nr 1 Van Johannesburg naar Spion Kop door Rob Kerkhoven juni 2010

Van Johannesburg naar Spion Kop

Al om negen uur stond het busje klaar, want – zo had de altijd in de hoogste versnelling pratende en daardoor niet altijd verstaanbare receptionist van Griekse afkomst verteld – er kon wel eens sprake zijn van ´heavy traffic´ ‘s morgens in en rond Johannesburg en zeker in de richting van Soccer City. Dus op tijd vertrekken was raadzaam.

Het busje vertrok om half tien, want reisleidster Chipo moest eerst zeventien telefoontjes plegen.

Van heavy traffic was geen sprake en dus stonden we al om half elf bij Soccer City voor de deur. Ruim op tijd. Imposant bouwwerk in de vorm van een ingedeukte ballon in duizenden aardkleurige vakken en panelen: geel, donkerrood, bruin, zandkleurig en alle schakeringen daartussen. Ook de binnenkant is een lust voor het oog: alle stoeltjes zijn oranje. Onderweg in het busje raakten we aan de praat met een Zwitsers echtpaar dat de match tussen Denemarken en Nederland ook ging bezoeken. We hebben afgesproken elkaar in Kaapstad weer te ontmoeten en dan gezamenlijk een hapje te eten. Markus en Sylvia wisten daar wel een aardig restaurantje. Later die dag viel het ons op dat supporters uit alle windstreken op Oranje afkwamen: heel veel Zuid-Afrikanen – dat lag wel voor de hand – maar ook Argentijnen, Mexicanen, een eenzame man uit Peru, een stel Nieuw-Zeelanders en nog veel meer. Naast me zat een Schot, natuurlijk in kilt, met daarboven een oranje shirt. En verder waren er veel Denen. Maar ook dat was te verwachten.

Opvallend was dat het merendeel van de neutrale toeschouwers op de hand van Oranje was: het geluid van de vuvuzela’s zwelde bij Nederlandse kansen veel meer aan dan bij Deense. De wedstrijd op zich had kwalitatief bezien niet al te veel om het lijf: voor de rust was het zelfs matig, daarna werd het wat beter. Over het geheel gezien was Oranje beter, vooral door het surplus aan aanvalskracht. En … de eerste drie punten zijn binnen.

Na afloop werden we pal voor het stadion live geïnterviewd door Radio 1 uit Nederland. De verslaggever vroeg ons of we Nederlanders waren. We keken hem wat meewarig aan en wezen op onze oranje outfit. De man bleek echter serieus en de wanhoop nabij: hij had al tot vijfkeer toe bot gevangen. Iedereen die in oranje was gekleed, bleek Zuid-Afrikaan, Argentijn, Mexicaan of een eenzame Peruviaan, klaagde hij. We vertelden hem dat we genoten van Zuid-Afrika, van de atmosfeer, van de vriendelijke mensen en van de overwinning. Op naar Durban …

Maar eerst een tussenstop in Spion Kop. Dat ligt zo’n beetje tussen Johannesburg en Durban in, aan de voet van de Drakensbergen. Spion Kop is een van de beruchtste slagvelden uit de Boerenoorlogen rond 1900. Voor een historicus dus een uitstekende plek om te verblijven! We logeerden in de Spion Kop Lodge, ooit hoofdkwartier van de Britse troepen, nu een prachtig gelegen hotel met ‘los gelegen’ appartementen. Eén daarvan was voor ons.

We moesten er even aan wennen dat het zonder uitzondering zwarte personeel alles voor ons deed, maar dat moesten we juist wel toestaan, want dan hadden ze werk, zo vertelde de vrouwelijke manager. Vooral de goedlachse Nonhlanhla (spreek uit Nonslansla; ‘Lucky’ luidt de Engelse vertaling van haar Zulunaam) was ons van dienst: ze maakte de open haard aan, installeerde ons, bracht een fles wijn en stond er op dat ze onze koffers vanuit de auto naar het appartement droeg.

Die balanceerden op haar hoofd. We mochten er een foto van nemen op voorwaarde dat we die aan haar zouden e-mailen, Dat beloofden we. We gaven haar een ruime fooi.

Vandaag, woensdag 16 juni, wandelden we zo’n twee uur door de Drakensbergen. Het was frisjes, maar de zon scheen de hele dag en de lucht was strakblauw. Toen we bijna terug op de parkeerplaats waren, zagen we een stel bavianen, zomaar in het wild, vlak voor ons. Gelukkig hadden ze het vooral druk met elkaar … Terug in onze Lodge eerst maar ’s uitgebreid geskypet met dochter Quirine. En dan morgen echt naar Durban …

Volg Rob Kerkhoven in Zuid-Afrika via: www.robkerkhoven.nl en reageer vooral !!!

3e Jaargang Nr 29 Bloed, Zweet...én veel tranen Willem II - Go Ahead 3 - 0 n.v. 16 mei 2010

BLOED, ZWEET ÉN……VEEL TRANEN

'Een minuut!' Gek, maar een minuut stilte, zegt meer

dan de 690 woorden uit deze laatste EEN PUNT editie.

De overwinning op Go Ahead werd gevierd als een kampioenschap. Het hele seizoen werd er geen moment aan klantenbinding gedaan, behalve deze laatste 120 minuten dan. Ook voor de laatste klus had Willem II meer kansen en meer tijd nodig.

Aan het begin van dit voetbaljaar stroomde het rood wit blauw weer door mijn aderen. 34 wedstrijden opwinding voor de boeg, spanning en sensatie, blij dat ik er in het Koning Willem II Stadion bij zou zijn. Het bloed kroop waar het niet gaan kon, het steeg me naar mijn hoofd, toen we na één week de ranglijst aanvoerden en clubs als Twente, Ajax en PSV tot figuranten degradeerden. Dit zou een gedenkwaardig jaar worden, en dat werd het. Dit seizoen zouden we van ons doen spreken: Geen woorden, Geen daden!

We gingen dit jaar presteren: ver onder de maat. We bakten er niets van, een kookclub zonder sterren, niet veel soeps. Na iedere nederlaag, was mijn bloed het enige dat kookte. De enige die gaar was, was ikzelf. Het toetje, de nacompetitie, had nooit op de kaart mogen staan. Iedereen was uitgeblust, voordat er een vlam of spatje vuur te bekennen was.

Buiten het veld deugde het al evenmin. Halverwege het seizoen dacht ik, ze kunnen beter bokser worden, dan hebben ze meer kans op slagen. Het was steeds teveel van te weinig. Te weinig punten, teveel fouten. Voetbal is een foutenspel, alleen de club die er het meeste maakt, wint niet! Daar heb je geen Wijze Mannen voor nodig. Te veel trainers kwamen met te weinig overtuiging, teveel tegenslag, te weinig daadkracht én massa's tegendoelpunten vlogen ons om de oren. Alles zat los bij de club, zelfs de nietjes in het Rapport der Wijze Mannen. En wat te denken, Hans Klok doet het Willem II niet na, om zoveel mensen in één seizoen van het toneel te laten verdwijnen. De meeste vertrokken met het klamme zweet in de handen. Sommigen waren OK, de meesten KO.

De winter begon voor Willem II op 26 november, de dag na de klinkende overwinning op SC Heerenveen (4-1). Het werd nooit meer lente. De barre tijden hielden aan. Willem II ging keer op keer onderuit, bloedde wekenlang. De katjes, de Hazelaar en de gele Kornoelke bottelierden weken later. Vonders, kikkers padden lieten zich, net als Bouthahar, Demouge en de rest van de selectie, niet zien. Tot vandaag. Vandaag scheen de zon. Vandaag, tranen van vreugde. "Je kunt ze niet genoeg vergieten", zei mijn moeder altijd, "want zij bij wie de tranen los zitten, hebben kans op groei als mens". Nou, wat ben ik vandaag gegroeid! Ik kon nooit huilen. Nu kwamen de tranen spontaan, wat een wedstrijd, wat een vreugde! Ik laat de tranen de vrije loop. Na 90 minuten officiële speeltijd zong het stadion: Bloed, Zweet en tranen. Veel tranen. Willem II redde zich, op het nippertje.

Ik kan het niet met droge ogen aanhoren. Ik hoor mijn moeder weer: "Tranen moet je nooit wegslikken jongen: Laat ze komen. Je moet huilbuien stimuleren. Wees blij als je iemand aan het huilen gebracht hebt". En ik zit het hele seizoen mijn best te doen om iedereen elke keer de misère te laten vergeten en ondanks de aanhoudende verliezen te laten glimlachen. Dacht ik, dat ik de enige was die dit seizoen nog iets goeds deed bij de club. Mooi niet dus. Ik heb het al die tijd bij het verkeerde eind gehad? Tijd dat ik er een punt achter zet. Niet dan?

Jan van Grinsven

Uw eigen wijze sportverslaggever

Deze EEN PUNT draag ik op aan Fons Piggen, oud Willem II bestuurder en een groot voetbalvriend, die op 11 mei plotseling overleed. Voor mij was de rouwband die de spelers droegen ook een beetje Fons, die Willem II bij de arm nam en de spelers de weg wees naar de overwinning.

3e Jaargang Nummer 28 King Zijn Willem II - AZ 0 - 3 19 april 2010

KING ZIJN

De voorbije maanden heeft het wegsabbelen van een KING pepermuntje mij op de been gehouden. De mintgeur hield me alert en de smaak vrolijk, tijdens de meer dan teleurstellende wedstrijden.

Spannender was, proberen met één KING het één helft uit te zitten, en om net als vroeger de kerkgangers tijdens de lange, saaie preken, niet in slaap te sukkelen. Op de tribune werd tegen Sparta drop uitgedeeld als afleidingsmanoeuvre, daarom kom ik d'r op, terwijl die wedstrijd het bekijken meer dan waard was. KING of FAAM was destijds gezien de 3–0 voorsprong beter geweest, maar omdat drop komt van de zoethoutplant, is de keuze mij duidelijk. Het snoepgoed, in fraaie Willem II verpakking, was niets meer of minder dan een zoethoudertje. Goed bedoelt, niet verstandig. Drop bevat namelijk glycyrrhinezuur dat o.a. hoge bloeddruk veroorzaakt. Hoge bloeddruk, waar ik gezien de lage plaats op de ranglijst, de teleurstellende 0-3 nederlaag tegen AZ en de naderende nacompetitie, meer last van heb. Ik houd het op eenvoudige middeltjes. Bij elke nederlaag neem ik uit de rood wit blauwe verpakking een KING pepermuntje, dat goed is voor de spijs-vertering, omdat de hoge dosis kalk, het maagzuur bindt. Om mijn zenuwen in bedwang te houden kauw ik kilo's suikervrije Stimorol weg, dat door de laxerende Sorbitolwerking mij zelfs zonder wedstrijd noopt tot billenknijpen. Door het gewichtsverlies dat daarmee gepaard gaat, stelt men mij regelmatig de vraag: Gaat het wel goed met jou?

Nou, eerlijk gezegd nee! Mijn hart klopt voor Willem II, maar de overwinningen die moeten zorgen voor de noodzakelijke zuurstofaanvoer blijven uit. Zeges zijn dé maagzuurremmers om mijn slokdarm te ontzien en die heeft het inmiddels net zo zwaar te verduren dan onze spelers. Mijn temperatuur loopt op door de degradatiekoorts, mijn hele lichaam transpireert. Ik begin steeds meer op Willem II te lijken. Die hinkt, kruipt, snakt ook naar het einde. Hoe haalt Willem II het einde, heb ik me afgevraagd. Tegen het degradatiespook helpen geen witte kruisen en of de leiding op tijd een antidegradatie vaccin heeft gevonden, is nog maar de vraag.

Geen reisverzekering dekt de schade van een enkeltje Jupiler Leaque en klasse verzekering kent geen eredivisie. Van een mogelijk NAC-infuus lopen de koude rillingen nu al over mijn lijf.

Als ik ter versterking van mijn eigen slappe spieren N-ACetylcysteïne moet slikken, echt de enige combinatie waarin ik deze drie letters in die volgorde, door mijn strot krijg, dan neem ik wel rode paprika's of spruitjes, die doen hetzelfde.

"Dokter, ik concludeer dat de situatie met de week zorgwekkender wordt. De vraag is niet meer of Willem II het einde wel haalt, maar haal ik die zelf wel"?

Ik hoor de sirenes van de ambulance. Ik moet nuchter blijven, omdat mijn eigen reddingsoperatie is gestart. Ik krijg een spuitje en raak verdoofd. Zal mijn ploeg nog King zijn, als ik uit mijn coma ontwaak?

Bij de gedachte dat de bierliga lonkt, overweeg ik een meteen AA-lidmaatschap en krijg direct een slechte smaak in mijn mond, waardoor ik nog maar eens naar een pepermuntje grijp. KING natuurlijk.

Uw eigenwijze sportverslaggever

BLIK OP DE BANK

Waldorf: De spelergroep wordt volgend seizoen behoorlijk uitgekleed.

Statler: Gelukkig hebben we al een nieuwe sponsor voor een shirt, nu broek, en sokken nog.

3e Jaargang Nr 27 Voetbal-poli (door Willem de Volder) Willem II - AJAX 0 - 2 14 april 2010

VOETBAL-POLI

Voor nagenoeg elke thuiswedstrijd staan de twee leden van de Raad van Bestuur van het TweeSteden Ziekenhuis op de hoofdtribune met elkaar te overleggen. De sponsors van ‘de blessuretijd’ laten dan ongetwijfeld hun gedachten gaan over hun ziekenhuizen in Tilburg en Waalwijk en over hun twee doodzieke patiënten, respectievelijk Willem II en RKC. Hoe krijgen we beide teams gezond, welke poli kan nog een zetje geven. De sport-poli? Niet aan de orde, Willem II heeft een eigen technische staf en die stuurt in het slechtste geval de doodzieke Tilburgse Koningskinderen naar de concurrent in Tilburg-Zuid. Akgün ging zelfs terug naar ‘heimat’ Dortmund, om daar aan zijn gezondheid te werken. Overigens, na een lange herstelperiode heeft ‘onze’ Akgün ons niet teleur gesteld met zijn invalbeurt tegen Ajax. Zelfs Boutahar ging een tikje beter speler toen zijn ploeggenoot de zenuwachtige Donald (misschien naar de psycho-poli?) verving. Laatstgenoemde nam nog net niet de tijd om op het middenveld met zijn ‘Amsterdamse-ploeggenoten’ te twitteren.

Maar goed, welke poli’s zouden onze professionals nog meer kunnen bezoeken om het bloed (lees: bal) vlotter te laten lopen. De snurk-poli? Voor een enkeling misschien een aanrader. Voor een aantal toeschouwers ook want er was het afgelopen seizoen op de tribune vaak alle tijd voor het knappen van uiltje. Niet lang overigens want de altijd actieve King-side (wellicht vaste bezoekers van de poli van de KeelNeusOor-artsen) liet zich nadrukkelijk horen. De keel werd voor meer dan honderd procent belast om de eigen ploeg aan te sporen en soms om de scheidsrechter met de neus op zijn al dan niet succesvol optreden te drukken.

Inmiddels is het TweeSteden Ziekenhuis ook aangewezen als ‘dottercentrum’. Nou, bij Willem II is al aardig wat gedotterd in de voorbije maanden. Zowel achter de schermen als binnen de krijtlijnen. Sterker nog, er zijn in het keurkorps al drie bypasses aangelegd maar ook die zijn aan het rood-wit-blauwe leger niet echt besteed. Die ‘stands’ zorgen op gezette tijden wel voor een opleving van het hart maar het ‘bloed’ bereikt net niet de juiste snelheid om succesvol het net te bereiken.

En dan rest uiteraard de vraag: Wie wordt het nieuwe boegbeeld van de club? Wordt het een specialist of toch een arts. Wellicht ‘dr.’ Jan Melis? Een man die besturen heeft uitgevonden, die staat tussen bobo’s en supporters en die genoeg verstand heeft van voetbal om dat aan de technische staf over te laten. Trouwens, ook bij die staf kunnen vraagtekens worden gezet. Neem het wisselen tijdens de wedstrijd: als dat illustratief is voor de aanpak van de voetbaltechneuten dan moeten we ons hart (!) vasthouden. Immers, het duurt allemaal ellenlang en in een aantal gevallen laten ze de geblesseerden (Boutahar, Van de Struijk) te lang binnen de lijnen hinken. De wisselspeler krijgt net voordat hij het veld betreedt enkele kantjes A4 onder de neus gedrukt. Ongetwijfeld om de levensloop van de speler door te nemen en uit te leggen waar de ‘bloedbanen’ lopen. Ik zou denken dat ze die vanuit hun professie zelf wel weten te vinden. Anders legt chirurg Jeroen Poort (presentator van 99 voetbalcafé’s) die wel even bloot na de wedstrijd. Ook het TweeSteden Ziekenhuis denkt mee en vooruit. Ze hebben er al een Willem II-kamer voor de zieke jeugd en voor de zieke senioren uit het Koning Willem II Stadion is op de Dr. Deelenlaan ongetwijfeld snel een Willem II-kamer ingericht. Hebben we in Tilburg meteen een voetbal-poli…

3e Jaargang Nummer 26 : Körvel (door Kees Scheepens) Willem II - PSV 0 - 1 4 april 2010

Körvel

Nog niet zo heel lang geleden was de uitwedstrijd Willem II voor PSV geen pretje. Jaar op jaar werd er in Tilburg verloren. Op een koude winteravond betekende deze voetbalthriller zelfs het einde van Aad de Mos als trainer. Maar dat is al weer lang geleden. Het ‘uitje’ Willem II werd op de Herdgang meer en meer een soort oefenpartijtje. Drie punten ophalen en morgen is er weer een dag. Zo niet op 4 april 2010. De middag begon goed voor Philips Sport Vereniging. Met een ware Blitzkrieg probeerden de Eindhovenaren de Tricolores op de knieën te dwingen. Maar er was niet op Michael Aerts gerekend. Die werkelijk de ene na de andere mooie redding verrichtte en Willem II in zijn eentje staande hield. De Blitzkrieg werd snel omgezet naar het terugtrekken achter eigen linies. Het rood-wit-blauwe leger kreeg steeds meer zelfvertrouwen. En jawel, het regende kansen en kansjes. Ik zat zelfs al de sms-en dat het 1-0 werd. Maar dat was een verkeerde inschatting. De titelkandidaat moest 22 beste beentjes voorzetten om dat geweld in te dammen. Eindelijk weer eens genieten voor de 13.000 hondstrouwe Tilburgse supporters (PSV had zo te zien aan één touringcar voldoende, maar dat terzijde). Op zo’n moment heeft de ploeg lol van de Korveltribune (deze wijk heet in het Tilburgs Körvel). Want die maken drie keer zoveel stampij en dus stemming dan alle andere tribunes bij elkaar. Korvel schreeuwt en joelt en krijst. En de spelers krijgen daar adrenaline van. Het wachten was op dat ene goaltje. Om vervolgens PSV he-le-maal weg te spelen. Niks nacompetitie maar winnen van PSV. Dat speelde door ieders hoofd. Tot…… PSV in ene Lucky PSV werd. In het heetst van de strijd immers mag en moet men overtredingen maken. En dat leidde ver in de tweede helft tot een penalty. Op de Korveltribune Pinantie geheten.

Michael Aerts zat al aan zijn quotum qua magistrale reddingen. Zou deze ook nog lukken? Nee. De bal gaat netjes binnen. 0-1. Tegen de verhouding, vindt de subjectieve Willem IIer. Maar dan hebben we Korvel nog. Die zich ineens herinnert wat het beroep van de moeder van Luinge is. En dat gaat Korvel onze scheidsrechter nog eens in herinnering roepen. Niet handig. Maar de gemoederen laaiden op. Even daarna wist heel Korvel dat ook Willem II recht had op een ‘pinantie’. Maar de heer Luinge vergat die te geven. Korvel greep meteen in en herinnerde Luinge wederom aan het beroep van zijn moeder. Als dat maar goed gaat.

De derby loopt op zijn einde. Het publiek heeft een vermakelijke middag. Maar Willem II staat met lege handen. En dan is het mooi om te horen dat datzelfde publiek de scheids bedankt voor zijn werk. Helemaal niet nodig want de arbiters worden voortaan goed beloond.

Met 23 puntjes en nog enkele wedstrijden te gaan, wordt het niet makkelijk. Van Ajax is te winnen. Dat deden we nog niet zo lang geleden. AZ heeft ook nog niet zijn topvorm en zo kan ik nog even doorgaan.

BLIK OP DE BANK

Waldorf: Ik heb stiekum in het rapport van de drie wijzen gekeken...

Staedler: Wat staat erin? Komt een commissie van drie rijke heren zeker...

Kees Scheepens

3e Jaargang Nummer 25 : ARNO de Zwijger Willem II - FC Utrecht 3 - 0 20 maart 2010.

ARNO de Zwijger

Ik kon er vannacht niet van slapen en bij het ontbijt kreeg ik geen hap door mijn keel. De teleurstelling was te groot. Arno Pijpers, de nieuwe trainer, had ons door de zeges op Sparta en VVV hoop en geloof gege-ven dat er meer in zat. Die laatste kans zouden we zeker grijpen. FC Utrecht kwam voor niets.

Voor niets anders dan de overwinning, zo bleek. Zonder pardon werden we als makke schapen afgevoerd, gênant bijna. Het publiek was duidelijk geïrriteerd. Ik was erin getuind. Weken geleden wist ik al dat de nacompetitie ons lot zou worden en toch laat ik me door 2 overwinningen van de wijs brengen. Arno verdient een Glossy nadat Utrecht is opgerold, dacht ik. Een glimmende uitgave voor klinkende in-komsten. Geen twijfel mogelijk. Artikelen als "Hoe ontloop ik de nacompetitie" en "De armen van Aarts", lagen al klaar.

Na de LINDA, JAN en YOUP lag zomaar ineens Gerda Verburg op mijn deurmat. Glossy GERDA, demissionair minister van landbouw, kreeg velen over haar heen, wat gezien haar uitmonstering, rijlaarzen en SM-zweepje, poserend in een hooimeidhouding, misschien wel haar bedoeling was. Mini-ster Gerda had een motie van treurnis aan haar politieke rijbroek, en de mest uit de stal zorgde er voor het kwalijke luchtje.

Als jouw voornaam de rekken van de tijdschriftenhandel nog niet heeft gehaald, jij niet tussen de Voetbal International en de Playboy in hebt gelegen, dan tel je in Nederland niet mee. In het grote aanbod van namen, miste ik DE ARNO. Een Glossy voor de nieuwe Willem II-man, die als speler excelleerde bij THOR en GAVC Grou, als trainer het Estse beste naar boven haalde en met FC Astana de landstitel won. Wie zijn Arno, THOR en Astana, vraagt U? Een Rotterdammer, een man van weinig woorden, die No alleen kent in combinatie met Nonsens. Een gedreven, resultaatgerichte 50-er, wars van glitter en glamour. Arno de Zwijger die geen woorden nodig had om zijn teleur-stelling te uitten. Door deze nederlaag wordt het blad niet om, maar teruggeslagen. Een Glossy op mat papier, in het lettertype Activer, zou beter zijn.

Aan 'Hoe ontloop ik de nacompetitie' kan 'niet' worden toegevoegd. Aan 'Als Arno spreekt' zijn wij sprakeloos. 'De armen van Aarts' gaat niet meer over de twee ledematen, waarmee hij doelpunten voorkomt, maar over minderbedeelden, die hij te hulp schiet. Over armoede dus of zoals Aarts het zelf duidt:"Erremoei".

"We halen de nacompetitie", zijn de woorden van Arno, die er bij mij niet in gingen. Meer kansloze nederlagen om mij te overtuigen mogen achterwege blijven. Zolang Arno het doel "Lijfsbehoud" niet uit het oog verliest, op tijd de juiste afslagen neemt, blijf ik erin geloven. Om succes te hebben moet je doorlopen, jezelf steeds verbeteren. Wanneer je dat niet doet kom je altijd een stap te laat.

De komende weken doe ik een stap terug, om op adem te komen. Twee schrijvers, Kees Scheepens (PSV) en Willem de Volder (Ajax) bedienen u op uw wenken. Ik laat me graag verras-sen. Door Arno, maar ook door hen.

Jan van Grinsven - Uw eigen wijze sportverslaggever

3e Jaargang Nummer 24 : Hij kan zomaar vallen. Special voor KingZine 14 maart 2010.

HIJ KAN ZOMAAR VALLEN

KINGzINE 14 MAART 2010 (Wedstrijd: Willem II - Sparta )

Het kan iedereen overkomen. En het kan overal gebeuren, op de meest onverwachte momenten. De Jackpot van de Lotto? Nee, nu even niet.

Iedereen valt tegenwoordig, over van alles en nog wat. In de politiek, in de sport en niet te vergeten in de voetballerij. Groenendijk viel en werd aan de dijk gezet. Valk is gevlogen en weer op het nest teruggekeerd. Balkenende zag door te veel te bomen Bos niet meer, en ook Wouter kende zijn ende: Balkenende.

Het boterde al lang niet, en iedereen was uiteindelijk gaar en aangebrand. Mensen met verlatingsangst hebben zware tijden. Overal zien ze lange rijen vertrekkende mensen, gedwongen of uit vrije wil. Beschadigde Ego's. Gebroken relaties, geen ledematen. Voorzitter Hans Verbunt ging weg, Ruud Vreeman was weg en Hans Smolders liep in de weg.

Groenendijk moest weg door zijn tekorten. Vreeman vanwege zijn overschrijdingen. De naam van MIDI-theaterman Ruud Vreeman, wordt al even gefluisterd als kanshebber voor het voorzitterschap. Hij beantwoordt aan dé profieleis: Zijn naam moet met de "V" van Victorie beginnen. Let wel, Vioen, Vullings en Verbunt gingen hem voor en met Verstraten, Van der Veen en Jos "Vrolijk" Burgers in het Bestuur, zou ik er zelfs een fles wijn op durven zetten.

In Vancouver was het vallen en opstaan. In slaap vallen, en opstaan om naar bed te gaan. Annette Gerritsen viel op de 500 meter, onze eigen Gouden Ireen Wüst valt

al even op Shorttrackster Sanne van de Kerkhof en Kemkes viel over Kramer versus Kramer. Wüst hield haar baan, bij de VSB schaatsploeg. Sven hield zijn baan niet. Over Gouden wissels gesproken.

Bij een gouden wissel in de voetballerij, valt hij ook, het langverwachte doelpunt door de zojuist ingebrachte speler. Bij "Hij kan zomaar vallen" in de voetballerij, denk ik overigens aan de man met de zwakke enkels: Louis Suarez. Hij liet zich altijd en overal zomaar vallen, om een strafschop te versieren. Nu blijft hij met zijn aanhoudende scores goed op de been en siert zijn naam al geruime tijd bovenaan de topscoorderranglijst.

Als hij dit seizoen bij Willem II valt, valt hij in blessuretijd, en aan de verkeerde kant. Valt het tegen of valt hij helemaal niet. Deze competitie is voor ons net een loterij: krasloten met allemaal nieten. Zou onze nieuwe trainer hét lotje zijn uit de loterij. Zou hij ons voor een verdere val kunnen behoeden. Bij de Lotto moet de bal 6 keer in het netje. Bij Willem II zijn we al blij met de helft. Supporter zijn van Willem II, dat valt verdraaid nog niet mee.

Jan van Grinsven

Uw eigenwijze sportverslaggever.

3e Jaargang Nr 23 Zullen we het halen? Willem II - Sparta 3-1 14 maart 2010

ZULLEN WE HET HALEN?

Negen maanden geleden ging de competitie van start en al die tijd wachtte ik op attractief, fris voetbal, op speelse momenten en op de beloofde zegereeks. Wat ik zag beviel niet en iedere wedstrijd bleef mij zorgen baren. Een zware bevalling wordt het, dacht ik, om de nacompetitie te ontlopen, terwijl ik niet eens wist dat we zwanger waren. Een ongelukje? Nee een ramp. Ik blijf in blijde verwachting dat het goed komt, ofschoon elke predictor positievere uitslagen geeft, dan de resultaten van Willem II. Iedere maandagmorgen als ik de krant opensla en de ranglijst bekijk, beleef ik een ochtendmisselijkheid van een heuse zwangerschap. Door de plaats die we bezetten, zijn we al behoorlijk ingedaald. Ondanks verschillende nieuwe gezichten, die in Tilburg het daglicht zagen, was het wachten op de verlosser.

Tegen Sparta werd het geen heerlijk avondje, omdat we zondag-middag moesten opdraven. Het zonnetje scheen ondanks de regen, en flierefluiter Vink, kondigde de lente al aan. Ik heb er een hekel aan dat de reclame bepaalt wanneer ik naar het stadion moet, welke dag, welke tijd, maar zo nu en dan realiseer ik me, dat ik niet zonder de reclame kan. Mijn sterke botten dank ik aan Danone, mijn cholesterol houd ik op peil met Linera, klotsende oksels bestrijd ik met Odorex, mijn rekening verlaag ik met spaarlampen en daar tussendoor vind ik net de tijd om naar het voetbal te gaan kijken. Al maanden zit ik, als een ideale huisvader, op het puntje van mijn stoel, wiegend te wachten op

de verlossende woorden: "We zijn eruit". Groenendijk zaaide Afrikaantjes en Amsterdamse vergeet-mij-nietjes, maar wist er geen boeket van maken. Ook klavertjesvier moet je zaaien. Na 18 ongelukjes, van evenzoveel verlies-partijen, kom je erachter dat voetbal een ambacht is. Pijpers, de nieuwe verloskundige, leidt de bevalling in, en slaagt er zowaar in dat het gaat lopen, op een moment dat we al veilig konden staan en met het hele elftal in een stuitligging. Onze koningsclub kan nog door een keizersnede worden gered. Alsof ik nog moet slagen voor mijn pufdiploma, zucht ik onder de vele nederlagen. Het kan toch niet zo zijn, dat iedere vrouw op de tribune beter bevalt dan onze jongens. Als spelers op TV een doelpunt scoren, en het hele elftal langs de lijn met fopspeen in de mond het kindje staat te wiegen, word ik helemaal onpasselijk. Daar moeten onze jongens staan, denk ik dan, met een lachend mondje en een pamperkontje. En zo geschiedde het vandaag, niet één, niet twee, maar drie keer.

Bij het eerste woordje dat Arno uitkraamde: "nacompetitie", breken bij mij spontaan de vliezen. Je kunt toch niet een beetje degraderen, net als je niet een beetje zwanger bent. Mij wordt ongewild een toegift in het vooruitzicht gesteld. Niet doen, geen Bis maar Beter alstublieft. Je weet bij een zwangerschap dat er altijd een eind aankomt. Dat is bij deze competitie ook. Iedere vrouw heeft schrik voor de laatste dag. Dat heb ik dit seizoen ook. Als het te lang duurt, wordt steevast de vraag gesteld: "Zullen we het halen"? En die vraag stel ik me ook, elke dag opnieuw.

Jan van Grinsven

Uw eigen wijze sportverslaggever

BLIK OP DE BANK

Waldorf: Ik heb liever een luistervink dan een fluitende.

Staedler: Vink klopte zichzelf zo hard op de borst dat hij op eeen roodborstje ging lijken.

3e Jaargang Nr 22 Zóó'n Avond (a night like this) Willem II - VVV 2-1 28 februari 2010.

Zóó'n avond!! (A Night like this)

Ik laat de heerlijke klanken van Caro Emerald achter me, als ik de voordeur dicht trek. Zaterdagavond, de lucht is zwanger van de spanning. De lampen die links en rechts staan opgesteld, verspreiden een gedempt, diffuus licht. De rook ontneemt mij een helder zicht op datgene wat komen gaat. De zwarte en rode nummers zijn duidelijk waarneembaar, omdat ze goed afsteken tegen het grasgroene veld. De afgelopen weken waren, ofschoon het een kansspel blijft, alleen maar nieten. Ik vrees dat het niet meer goed komt. Statistisch had het beter moeten zijn. Winst of minimaal gelijk was mogelijk geweest, als het balletje een keer in mijn voordeel had gerold. Bloed, zweet en tranen zie ik rijkelijk om me heen, De man, keurig in het zwart, kijkt uiterst serieus in het rond, pakt de bal en houdt hem losjes in de hand. Hij brengt hem zo meteen in het spel. Het kan niet lang meer duren. De klok tikt, de spanning stijgt. De mensen schuiven zenuwachtig op hun stoel. Gesproken wordt er niet. Om me heen zie ik alleen ernstige gezichten. Niemand houdt er rekening mee, vanavond met winst naar huis te gaan.

Een favoriet heb ik niet. Die moet uit de nummers 1, 14, 23, 24 of 29 komen. De gedachte of ik niet beter op alle vijf kan inzetten, speelt door mijn hoofd. De aanval blijft de beste verdediging. Ik ben me bewust, dat de verliezer zijn inzet moet verhogen. De Outsite en de Corner gok, levert te weinig rendement. Zonder winst vervliegt mijn hoop. Nog nooit beleefde ik een avond zoals deze, waarin´rien ne va plus´ in goed Nederlands aangeeft, wat er aan schort. Aan de roulettetafel kan, net als bij voetbal, het balletje raar rollen. Ik verwacht er vanavond niets van.´Nul'! roept Paul, de croupier. Ik sta op, draai me om, loop weg en lees gehaast ONISAC in spiegelschrift, op de deur naar buiten.

Ik had net zo goed direct naar het voetbal kunnen gaan. Daar zit ik ook tussen allemaal gespannen gezichten, zie ik ook bloed zweet en tranen, en is de hoop ook al vervlogen, voor het spel goed en wel is begonnen. Zonder de juiste inzet, win je ook hier niet. Een zoete overwinning zou het dwaze James Bond Martini gevoel uit mijn herinnering verdrijven. Shaken not stirred, ben ik al weken. "Faites-votre-jeux, Arno". Willem II en VVV maken het spel niet. Bjorn Kuipers wil de Man of the Match bloemen, voor zijn zieke moeder. Dat hij de wedstrijd verziekt laat hem koud. Pijpers zit ermee, op plastic stoelen, naast de dug out.

Bij de rust is het 1-1 en 10 tegen 10. Het is niet hoogstaand, maar levert uiteindelijk wel drie punten en 13.000 blijde gezichten op. Demouge schiet de bal binnen, 2-1. Wat een binnenkomer voor Pijpers. Zou Heracles uit te pakken zijn, Sparta zeker. Ik zie wat deze overwinning met me doet. De kloof is groot, geen brug te ver. Zou de nacompetitie nog aan ons voorbij kunnen gaan. Zeg nooit nooit, je weet maar nooit. Van A night like this blijf ik genieten, keer op keer. Zeker als zóó'n avond door Caro wordt bezongen. Die brengt mij altijd in de juiste stemming. Doe het ook, klik op: www.youtube.com/watch?v=zsxGnvBiNlY

BLIK OP DE BANK

Waldorf: Ik moet nog wel wennen aan die Camping Live tuinstoelen naast de bank.

Staedler: Volgende keer komt er een parasol, een kratje Jupiler bij en wordt het weer bar gezellig.

3e Jaargang Nummer 20 (Het kan) Vreemd Gaan Willem II - NAC 6 februari 2010.

VREEMD GAAN (18+)

De huurlingen vlnr. Stef Nijland, Frank van der Struijk, Mitchell Donald en Jan-Arie van der Heijden

Page updated

Google Sites

Report abuse