16 Een stukje van niks!

Het kraakt binnen het bestuur. Zou dat de Vorst zijn? Dat verwacht je als de temperatuur buiten, onder nul is gezakt en de supporters het koud hebben. Al weken vóór de winterstop kreeg ik het niet meer warm van  mijn club. Tijdens menige  warming-up zag ik van die slappe bewegingen, waarbij ik dacht: 'Nou hier zal de aarde écht niet van opwarmen'. Onze spelers spaarden energie, alsof ze Frans Bauer waren.

In de winterstop blik ik altijd even terug, en deze keer ontdekte ik met moeite twee spaarlampjes: de winst op het traag gestarte Vitesse en de thuisoverwinning op het kwakkelende Heerenveen. Willem II piekte in de eerste ronde. Één week de trotse leider van de eredivisie, daarna de lijder zonder eer en visie.

In de tweede competitiehelft moet het vege lijf worden gered, anders komt de naakte waarheid boven. Niet zoals Patricia Paay, die op haar 60e, na een glansrijke carrière, met de kerst aan half Nederland moest laten zien dat ze energie genoeg had, maar geen kleren aan haar lijf.  Niks aan! Als wij straks in ons hemd staan, lijken we ook niet op een playboy.

"Niks”, dat antwoord had ik verwacht van Marco Borsato of ene Dick Scheringa, op de vraag of ze nog iets hadden, maar niet van Jos Burgers. De  Willem II-man heeft hopen hoop. "Waarom moet jij over iets schrijven. Je klaagt dat we al wedstrijdenlang naar niks zitten te kijken. Schrijf daar over!", pareert Jos kribbig mijn ongenoegen. Schrijven over NIKS, dat is ook IETS! Bovendien hoe verstuur ik: Niks!? Mijn lezers rekenen op mij, Jos. Ze verwachten niet veel: een  stukje maar. Bij de spelers was hun batterij vaak al leeg vóór ze aan een wedstrijd begonnen. Klimaatneutraal, maar erg schadelijk voor het resultaat. Pijn deed het aan mijn ogen. Het kijkplezier leed eronder.

Ik reken op onze spelers die hun batterij in Spanje opladen. Die laten ons op het warme, behaaglijke strand van Torremolinos echt niet in de steek. Behalve Kargbo die werd uit de klas gestuurd. Niks, leert men van het verleden. Je voorkomt zoiets, als je iedereen bij de les houdt.

Het wordt ineens donker. Ik zit in een  kamer vol meubels, maar omringt door leegte. Mijn ver-stand slaat op tilt. Ik zie niks! Ik begrijp nu hoe snel het licht kan uitgaan. Begrip en respect heb ik in overvloed. Wanhoop nog veel meer.   Het vertrouwen in een goed resultaat is weg. Dat vrat ook aan de spelers. Ik zit in mijn eentje in het duister op NIKS te wachten. Zij zaten steeds met ruim 10.000 supporters in een uitgelicht stadion. Dan loopt het niet, dan glij je uit. Glad is het overal en blijf dan maar eens op de been. Zelfs onze Premier houdt zijn straatje niet schoon.

Usain Bolt liep wel, de 100 meter in recordtijd, alsof een scheet hem dwars zat. Bij dat resultaat verbleekte iedere boer van Yvonne Jaspers.  Van der Vegt en Van de Rande hebben Bolt's kapsel gekopieerd. Groenendijk houdt nog vast aan Samson, voordat Delilah hem schoor. "Willem II gaat het redden", hoor ik hem steeds herhalen. Geen haar op zijn hoofd die eraan denkt dat het mis gaat. Fons, als het verkeerd afloopt en wij gaan naar de Filistijnen, kunnen we dan met de schaar aan de slag. Je houdt NIKS over.

Uw eigen wijze sportverslaggever.