Nr 1 SUPER JAN

Het is maanden geleden dat het stadion ontplofte na het bloedstollende sluitstuk van de nacompetitie, Willem II’s  Finale, de winst op Go Ahead. Omdat Demouge raak schoot en Akgün  2 keer doelpuntte van was dat voldoende om te overleven in de Eredivisie. Zuurstofflessen bleken overbodig, tot  de krant de volgende ochtend   kopte:  “Acute Geldnood Willem II” en ik alsnog naar adem begon te happen.

Paul Bottelier gaf 15 minuten na de gewonnen wedstrijd – je bent kwartiermaker of niet - aan, dat winnen van de Eagles nog de gemakkelijkste klus was, die geklaard moest worden. Het gat, het tekort, was een groter probleem, en dat groeide met elk artikel dat je erover las. De onduidelijkheid over de hoogte hield gelijke tred met de dalende overlevingskansen. Willem II was tot de bedelstaf veroordeeld, en wie beter kon de in geldnood verkerende club redden dan Jan Superman Hamming, het Licht in de Duisternis, de Bestrijder  van de Armoede, de Kampioen Contacten, het voorbeeld van de Gewone Man, en niet te vergeten Wethouder met een goedgevulde portefeuille. Dé man in het Centrum van de Tilburgse macht, graag tussen het volk en de harde kern op de staantribune, die stroopte zijn mouwen op om Tilburg als Voetbalstad te behouden.

Tilburg Onderwijsstad ja, maar bij Willem II leren ze het nooit, dachten de overige raadsleden, druk hamerend op het vertrek van beschadigde en begenadigde clubbestuurders. De Gemeente die zelf een aantal onopvallende middenvelders in haar ploeg heeft, onzichtbaar in de debatten, voornamelijk oog voor zichzelf  en te weinig voor de burger, eiste een hoge tol van het Bestuur in ruil voor miljoenensteun. Goede politieke middenvelders zijn, evenals in het voetbal,  onmisbaar. Zij schakelen ook tussen de linies, slaan bruggen waar gaten vallen, rekenend op een samenspel tussen progressief en behoudend, tussen de Voorwaartsen en de Achterhoede.

‘Voor de laatste keer’, zuchtte het College, terwijl de bankoverschrijving de deur uitging. Op de bodem van de stroppenpot, die door Midi-debacles zichtbaar was geworden, vond Super Jan de nodigde miljoenen om Willem II te redden. 

‘Jezus redt ‘, legde de Giessendamse boer Joop van Ooijen, vader van 16 kinderen, op zijn dak.  Met een extra rij dakpannen tussen JE en ZUS, had hij de discussie voorkomen. Nu Jezus  van het dak af moet, hoeven wij ‘Super Jan’  niet op de hoofdtribune te leggen.

Een mis aan het begin van het seizoen in de Korvelse Kerk, waar in de zestiger jaren pastoor van der Waarden en kapelaan Saris de basis legden voor een toppositie op de ranglijst, is door het verbod op de Oranjemis ook ondenkbaar.

In de politiek praat men maanden of ze over rechts, over links of door het midden moeten gaan, iets waarvan ik hoop dat Heerkes er sneller uit is. Rooibosthee drinken met Rutte, Wilders en Verhagen, lijkt me voor de nieuwe Tilburgse coach geen optie. De kaartverkoop gaat stroef, maar in de nieuwe Koningsclub voor oud-ondernemers, die de club jarenlang financieel gesteund hebben, zal ik me thuis voelen. Hier ontmoet ik tenminste bekende gezichten, waar het bij Willem II op het veld en erbuiten aan ontbreekt.

Gelukkig is het grootste politieke talent van Nederland voor Tilburg en Willem II behouden, misschien dat men bij de club daar nog van kan leren. Super Jan, Zeker Nu!

Uw eigen wijze sportverslaggever.