26 Körvel (door Kees Scheepens)

Körvel

Nog niet zo heel lang geleden was de uitwedstrijd Willem II voor PSV geen pretje. Jaar op jaar werd er in Tilburg verloren. Op een koude winteravond betekende deze voetbalthriller zelfs het einde van Aad de Mos als trainer. Maar dat is al weer lang geleden. Het ‘uitje’ Willem II werd op de Herdgang meer en meer een soort oefenpartijtje. Drie punten ophalen en morgen is er weer een dag.

Zo niet op 4 april 2010. De middag begon goed voor Philips Sport Vereniging. Met een ware Blitzkrieg probeerden de Eindhovenaren de Tricolores op de knieën te dwingen. Maar er was niet op Michael Aerts gerekend. Die werkelijk de ene na de andere mooie redding verrichtte en Willem II in zijn eentje staande hield. De Blitzkrieg werd snel omgezet naar het terugtrekken achter eigen linies. Het rood-wit-blauwe leger kreeg steeds meer zelfvertrouwen. En jawel, het regende kansen en kansjes. Ik zat zelfs al de sms-en dat het  1-0 werd. Maar dat was een verkeerde inschatting. De titelkandidaat moest 22 beste beentjes voorzetten om dat geweld in te dammen. Eindelijk weer eens genieten voor de 13.000 hondstrouwe Tilburgse supporters (PSV had zo te zien aan één touringcar voldoende, maar dat terzijde). Op zo’n moment heeft de ploeg lol van de Korveltribune (deze wijk heet in het Tilburgs Körvel). Want die maken drie keer zoveel stampij en dus stemming dan alle andere tribunes bij elkaar. Korvel schreeuwt en joelt en krijst. En de spelers krijgen daar adrenaline van. Het wachten was op dat ene goaltje. Om vervolgens PSV he-le-maal weg te spelen. Niks nacompetitie maar winnen van PSV. Dat speelde door ieders hoofd. Tot…… PSV in ene Lucky PSV werd. In het heetst van de strijd immers mag en moet men overtredingen maken. En dat leidde ver in de tweede helft tot een penalty. Op de Korveltribune Pinantie geheten.

Michael Aerts zat al aan zijn quotum qua magistrale reddingen. Zou deze ook nog lukken? Nee. De bal gaat netjes binnen. 0-1. Tegen de verhouding, vindt de subjectieve Willem IIer. Maar dan hebben we Korvel nog. Die zich ineens herinnert wat het beroep van de moeder van Luinge is. En dat gaat Korvel onze scheidsrechter nog eens in herinnering roepen. Niet handig. Maar de gemoederen laaiden op. Even daarna wist heel Korvel dat ook Willem II recht had op een ‘pinantie’. Maar de heer Luinge vergat die te geven. Korvel greep meteen in en herinnerde Luinge wederom aan het beroep van zijn moeder. Als dat maar goed gaat.

De derby loopt op zijn einde. Het publiek heeft een vermakelijke middag. Maar Willem II staat met lege handen. En dan is het mooi om te horen dat datzelfde publiek de scheids bedankt voor zijn werk. Helemaal niet nodig want de arbiters worden voortaan goed beloond.

Met 23 puntjes en nog enkele wedstrijden te gaan, wordt het niet makkelijk. Van Ajax is te winnen. Dat deden we nog niet zo lang geleden. AZ heeft ook nog niet zijn topvorm en zo kan ik nog even doorgaan.

Kees Scheepens

BLIK OP DE BANK

Waldorf:   Ik heb stiekum in het rapport van de drie wijzen gekeken...

Staedler:  Wat staat erin? Komt een commissie van drie rijke heren zeker...

Willem II verliest, terwijl een punt verdiend was. De manier waarop doet denken aan 20 februari 2008, we verloren met 0-1 van PSV, door een strafschop van Bossen, waarbij het halve stadion het beroep van Bossen's moeder scandeerde. De column van 20.2.2008 was de allereerste EEN PUNT ooit. Wilt u hem erop nalezen, ga dan naar Nr 1 Moeder wint de Tour. en concludeer dat er in al die tijd niets is veranderd.