Nr 16 It giet net!

  EEN  PUNT

De Speelse Hofnar 

        Vijfde Jaargang Nummer 16                                                                                    Willem II –  Helmond Sport    3 – 3

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

It giet net!

In doel Leeuwarden in het groen. Achter Sneek, IJlst en Sloten, die de voorkeur kreeg boven Balk. Op het middenveld de aanstormende Stavoren, de metersmakende Hindeloopen en de hard werkende  Workum.

In de voorhoede Harlingen, Franeker en Dokkum. Vooral op Donny Dokkum, die in de heenwedstrijd 4 keer scoorde waren alle ogen gericht. Wat een elftal, vindt u niet?

U denkt dat ik met mijn gedachten nog bij de Elfstedentocht zit en ja, daar kon u wel eens gelijk in hebben. Wat had ik hem graag uitgereden, sorry uitgezeten.

Vóór zessen voor de TV en de hele dag ijspret. Het zou  een programma worden dat Boer zoekt vrouw zou doen verbleken en John de Mol op het idee DE STER VAN FRIESLAND zou brengen, een wedstrijdshow over 200 km, dat als De ster van Siberië, van IJs-, Groen- en Lapland bekeken wordt door iedere gek in het buitenland. Door It giet net oan, is de enige ster die restte, die in het ijs van Zwette.

De Tocht der Tochten spreekt ons aan. Dan heet Nederland even geen Holland maar Fryslân, is het Frysk ook onze taal en is het duidelijk dat ‘giet’ niets met regen te maken heeft en ‘net’, niet net wél, maar echt niet betekent. Als Helga van Leur onder nul duikt weten wij dat, hoe kouder het wordt, hoe warmer wij het krijgen. Koorts van het woord Elfstedentocht alleen al.  

Van Willem II–Helmond Sport op voorhand niet. Niet het spel noch de verwarming kon de gevoelstemperatuur boven de 3 graden tillen. Precies na 1 minuut 6, de toeschouwers waren nog niet gezeten, stonden wij al in de kou en Willem II met natte voeten in een wak. Door het ijs gezakt. 

De teleurstelling van wat we zagen en waar we op hoopten kon niet groter. We speelden op botjes, niet genoeg geslepen, geen doorlopers om over klapschaatsen maar te zwijgen. Klunen was het, zeker de eerste 45 minuten.

We krabbelden als beginners, pootje-over in de bochten om op de been blijven. Slagen afmaken had een hogere prioriteit dan erin slagen om te scoren. De 0-1 achterstand werd door de tegenpartij zelf, bij een massale val gladgestreken.  

Halverwege, zogezegd bij Bolsward, stonden we weer op achterstand. Bakx, een nieuweling, nam de ploeg op sleeptouw, zodat het 5 minuten na de hervatting Willem II was die op kop lag. Met de brug van Bartlehiem in zicht bleek die er net een te ver. Bakx dezelfde smaakmaker, reed een scheve schaats en kreeg zo het laatste doelpunt ook op zijn naam. Zo zout had het voor mij niet gehoeven.  

Zelfs op het laatste rechte stuk, de Bonkevaart, raakte dit Willem II het spoor nog bijster.

Friesland zet de gemalen weer aan en bekijkt de waterstanden. Van een blik op de stand, de ranglijst, slaat bij mij de koorts opnieuw toe en is een vrije val niet ondenkbaar. Tijd dat de rayonhoofden de koppen bij elkaar steken. Vóór Aswoensdag, dan levert het in ieder geval toch nog een kruisje op.

Uw eigen wijze sportverslaggever