Nr 23 We zijn nog niet klaar

EEN PUNT

De Speelse Hofnar

Vijfde Jaargang Nummer  23                                                                      Willem II – Sparta 2-1

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

We zijn nog niet klaar!

Met grote  vertraging bereikten de 10.100  bezoekers het stadion. Reeds 30 minuten voor aanvang kondigde een heuse wolkbreuk aan dat deze editie van Willem II – Sparta de strijd aanging met het vorige ‘ambulance’duel voor de titel “Spectaculairste wedstrijd van het seizoen”.

Nadat de zilveren legpenning aan dokter/volkszanger Jan Vioen, de stethoscoop-kip met gouden stembanden was uitgereikt brandde het los en waren de toeschouwers getuige van een zwemwedstrijd, een waterpoloduel, een boksgala, een editie van korenslag, fluitconcerten voor solist en groepen en oh ja, een voetbalwedstrijd. Allemaal in twee keer vijfenveertig minuten.  Dat hier voor bijbetaald moest worden is achteraf  gezien vanwege de amusement-swaarde niet meer dan logisch.

Hoe hilarisch wil je het hebben want dit, net die avond tot beste veld bekroonde grasmat, was echt onbespeelbaar.

Het boksgala zou, na de elleboogstoot in de eerste ronde die Pereira dizzy met hoofdwond liet verdwijnen, een onverwacht vervolg krijgen. Geen gele kaart besliste Van Boekel, de hevig op de Euromast verliefde Brabantse scheidsrechter. Zijn even onvoorspelbare als onvoorstelbare beslissingen veranderden het stadion in een dampende heksenketel, met een temperatuur uitstijgend tot ver boven het kookpunt. Slidings werden van ver ingezet en in de nietsontziende meterslange glijpartijen werd alles en iedereen omver geschoven.

De Spartanen bleven volgens opdracht voor dood liggen, haalden moeizaam op hun laatste benen strompelend de magische zijlijn. Was die eenmaal gepasseerd dan waren de wonden genezen,  de klachten verdwenen en stond men direct te trappelen om weer in te vallen.  

De opdracht geen tegendoelpunten werd precies 15 minuten uitgevoerd tot de 0-1 onder Meul doorgleed. De onbetaalbare Swinkels kopte de gelijkmaker binnen, gevolgd door de noodzakelijke treffer van een blije Maradonny met vleugeltjes.

Op slag van rust verborg de Spartaanse staf hun teleurstelling niet. Vooral de 65-jarige, op Hyves slechts 5 vrienden tellende sportverzorger, bokste als een zwaargewicht, tien omstanders tot het uiterste dwingend, om het vege Streppellijf te redden.

Voor de val van Misidjan waar een strafschop de enig juiste beslissing was, werd een schwalbekaart getrokken, Korenslag werd door het uitzinnige KingZinekoor gewonnen en de latrelatie die Meul onderhoudt met zijn houtwerk voorkwam de gelijkmaker.

De donkere wolken bleven boven het stadion. Hopelijk dat zondag de zon weer schijnt bij de return op Spangen.

Hoe spectaculair de wedstrijd ook was, afscheid nemen van onze levende legende, Arjan Swinkels, doe alleen met een finalewedstrijd  tegen De Graafschap of FC Den Bosch.  We zijn er nog niet klaar mee!

Uw eigenwijze sportverslaggever.