Nr 17 Er komt een man bij de dokter

EEN  PUNT

De Speelse Hofnar 

    Vijfde Jaargang  Nummer  17                                                                                                     Willem II –  FC Emmen  5-0

     ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Er komt een man bij de dokter...

-‘Zeg eens Aaaah……’!

Mijn dokter, ik heb een vrouw, pakt met haar ene hand mijn pols vast, terwijl ze met haar andere mijn ooglid omlaag duwt en vraagt op een zorgelijke toon: ‘Hoe lang hebt u dit al’?

-‘Sinds vrijdagavond dokter’.

-‘Nou ja, ik ben geen hoogbejaarde, gepensioneerde neurochirurg met scoringsdrift, noch heb ik een lief met NRC-banden, maar dit lijkt me duidelijk. Willem II is uit haar comateuze toestand ontwaakt. U hebt uw ploeg behalve zien winnen   ook zien voetballen. U bent van uw stuk!’

De begrijpend klinkende intonatie in haar stem verraadt de juistheid van haar diagnose.

-‘5 – 0’, antwoord ik beduusd!

-‘En nu bent u bang dat u gedroomd hebt, dat Baron van Münchhausen zo meteen bij u de kamer binnenstapt, dat als u de TV aanzet Willem II niet meer bovenaan de ranglijst van de vierde periode prijkt.

U lijdt aan hypochondrie, een overmatige angst voor een ziekte, die u niet hebt.

Als ze verliezen komt u met  een denkbeeldige, gecompliceerde keelontsteking, omdat u de nederlaag niet kunt wegslikken. Daar gaf ik u het recept voor om met een vol glas bier, het hoofd iets naar voren, uw ogen stevig dicht, het bittere vocht en uw teleurstelling in een keer weg te spoelen. Door het hoofd iets naar voren te buigen, in plaats van naar achter, wordt het keelgat groter.

Teleurstellingen glijden dan gemakkelijk naar binnen. Als de bittere smaak niet zou overgaan, raadde ik u aan, iets sterkerste nemen, een kopstoot bijvoorbeeld. ha,ha,ha! Sorry, ik lach even om mijn eigen grap.

U bent niet de eerste man die op mijn spreek-uur verschijnt na een verlies, maar wel bij een 5-0 overwinning. U denkt altzheimer-light te hebben, omdat u in de euforie het scorebord niet bij kon houden, of het aantal glazen dat u achteroversloeg.   

Verslikken, noem ik dat, ofschoon mijn collegae het op voetbalkoorts houden. Als vrouw zie ik ‘t anders.

Bij ‘verslikken’ is het namelijk niet nodig om naar een arts te gaan. Het is een kwestie van acceptatie. 5-0 had nu 7-0 moeten zijn zeker?’

-‘Ik heb een heel ander Willem II gezien, met een trainer die rustig op de bank zat, niet bang om zijn job te verliezen. Onherkenbaar! Als alle kansen benut waren had het inderdaad 7-0 kunnen zijn!’  

-‘Kijk toch wat u hebt, niet wat uw ploeg mist.

Neem nou Cohen, die is niet alleen zijn Job kwijt, maar alles. Die doet zijn  naam eer aan.

Job verliest, uw club wint en dat was vorig seizoen anders of bent u dat ook al vergeten. Een gelijkspel voelde toen als een overwinning en nu praat u zichzelf bij een gelijkspel een nederlaag aan. Het probleem is niet de club, of het voetbal dat men laat zien, maar uw eigen verwachtingspatroon. Het is voorjaar, geniet van wat u ziet’.

-‘Tegen Emmen zag ik Lumu, Misidjan en Van der Rijt als jonge lammetjes, dartel en speels door het groene gras huppelen onder het goedkeurende oog van de oude bokken Höcher en Swinkels’.

´Gun uzelf en Willem II tijd. Plant krokusjes in het veld in een vorm : WILLEM II, WIL JE AUB VOOR ME WINNEN. Dan gaat in het volgend voorjaar ook zonder 5–0 voorsprong een wave door het stadion. Is dat niet genoeg?’

‘Mag het misschien ietsje meer zijn, dokter’? Nu Willem II A zegt, wacht ik op de B. Met een plaats bij de eerste 4 of periodekampioen, ben ik snel weer beter!´

-‘Ja, ik wens u, en dat is niet vervelend bedoeld, echt veel verhoging……..op de rang-lijst, ha!ha! Sorry, hoor nu doe ik het weer’.

Uw eigen wijze sportverslaggever.