36 Patience

PATIENCE 

Op vrijdag de dertiende steeg het vliegtuig vroeg op voor een vier uur durende vlucht naar de zon en niet dat ik bijgelovig ben maar toch, op zo'n dag hoop je dat alles goed gaat. Willem II speelde 's avonds haar thuiswedstrijd tegen Utrecht en ik vond het eigenlijk niks dat ik door dit cadeautje van de redactie het spannende treffen in Tilburg zou moeten missen. 's Avonds tijdens het diner waren mijn gedachte meer in Tilburg dan bij de Chèvre frais poêlé van mijn voorgerecht of bij de  Gigot d’agneau à la lavande et à l'ail.   Ik moest geduld hebben en genieten van de heerlijke gerechten en het aangename gezelschap. Voor het "slapengaan" had ik nog een sportpagina op het internet gevonden, die kopte: "Vierde nederlaag op rij voor Willem II". Ik besloot het artikel niet te lezen, omdat het eten al zwaar genoeg was geweest. Nee, ik zou de krant afwachten voor het hele verslag. Geduld, dacht ik is een schone zaak en zaterdag de veertiende ziet het er allemaal weer anders uit. De volgende dag was er de krant niet die mij het relaas keurig uit de doeken kon doen. "De krant is er altijd pas na twee dagen", stotterde Said, de goedlachse krantenverkoper in zijn beste Frans, patience monsieur, patience! Lundi kocht ik inderdaad de gewilde krant van zaterdag en las in de sportkatern: Ajax één jaar na de machtsovername van Coronel en Van den Boog. Na de Nacht van Cruijff, en het aantreden van Kerkvorst Marco  van Basten die Koster naar huis stuurde. Er was niets veranderd. Marco zou toch niet de volgende trainer zijn die in de voetsporen van Atteveld, Verbeek, Westerhof, Van Hanegem, en Stevens  zou treden? Willem II – Utrecht  werd nergens vernoemd. Op De Kennispagina stond in kapitalen VERGEET HET GEHEUGEN wat me in deze situatie nog niet eens zo gekke gedachte leek, maar ik snelde verder door de 76 pagina's tellende Volkskrant, en eindigde bij een artikel: Van Recessie Naar Depressie. Van dat laatste woord zat ik niet zo gek ver meer verwijderd, omdat er niets over mijn club was geschreven. Was het zo slecht geweest? Was het geen lichtpuntje geweest nu Manco het tekort kwam aanzuiveren? Zou de krant van Maandag ook de wedstrijd van Vrijdag verslaan? Ik moest nog wat Patience hebben.   De Volkskrant was mijn krant niet en had ik Said naar Het Brabants Dagblad  gevraagd dan had ik een half uur in mijn beste Frans hem uit kunnen leggen dat daar wel verslaggevers zitten die het een eer vinden om ook over verloren wedstrijden van Willem II te mogen schrijven. Als hij wist dat mijn club Marokaanse jongeren als Adil Ramzi, Anouar Hadouir en Mounir El Hamdaoui, groot had gemaakt, dan had hij  beslist tegen het  kartel geprotesteerd die het AD en De telegraaf uit Marokko had tegengehouden. Voor mij was het in Marokko  geen MAR OK mar KO gevoel. Geduld was mijn sterkste kant niet, maar wel mijn enige keus! Met een "Morgen heb ik Lundi en Mardi", probeerde Mohammed mij toch tevreden  te stellen. Donderdag, ik zat al ver door mijn geduld heen, stak hij er een omhoog. Dinsdag, de krant die ik niet wilde, gokte ik.  Oui, Oui Monsieur glimlachte hij. De wedstrijd was al bijna een week geleden gespeeld en ik zat apathisch in de zon toen mijn mobiel een berichtje gaf: "Jonker aan de kant bij Willem II." Mijn schoonzus had het nodig gevonden mij in opperste vertwijfeling te brengen. "Jonker aan de Kant", las ik nogmaals. Waarom zat ik 3000 km van mijn schrijftafel. Waarom had men mij net deze week weggestuurd. Marco Van Basten was niet de volgende maar mijn eigen Andries Jonker. Ik was de verkeerde persoon op de verkeerde plaats. Jonker aan de kant, ging het weer door mijn hoofd, daar stond hij toch al sinds Van Wijk was uitgeweken. Zaterdagavond laat landde mijn vliegtuig. Heerenveen-Willem II 3-1 hoorde ik op mijn autoradio. Eerste nederlaag onder Groenendijk. Had Jonker de Joker gespeeld of was hij die zelf. Als ik de

                           M a k e s     P e o p l e   S m i l e

 22.02.2009                                                                                                               Tweede Jaargang Nummer  36

      EEN   PUNT