nr 15 de Tatoe Age

EEN  PUNT

De Speelse Hofnar 

Vijfde Jaargang Nummer 15                                                                                                     Willem II – Sc Eindhoven  1 - 1

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

de Tatoe Age

Tà-Toe-Tà-Toe-Tà-Toe. Triest dat de ambulance op het veld voor Swinkels in de wedstrijd tegen Sparta hét  hoogtepunt van de eerste competitiehelft was.   

Het nieuwe jaar is koud van start en mogelijk hebben we het hoogtepunt van de tweede helft al achter de rug. De invalbeurt van het groeibriljantje Lumu, die in luttele seconden de gelijkmaker binnenschoot, was een  verrassende binnenkomer.

Het arme kind, hij is pas 16, hielp daarmee de wedstrijd op gang maar had zich als tiener onsterfelijk kunnen maken door de 2-1, die hij op zijn schoen had, te maken. Opmerkelijk dat niet de routiniers, maar de jeugd opstaat nu de wind tegenzit. Belhamel Lumu lijkt in ieder geval een blijvertje.

Bij de Nieuwjaarsschoonmaakacties stond Co gedumpt bij het grof vuil en Ron Jans afgesopt, om te schitteren in de etalage.

Het voornemen van Willem II om in 2012 dwingend voetbal te spelen, is niet onop-gemerkt voorbijgegaan. De halve voorhoede werd uit de kerstboom geschud. Gravenbeek, Hutten, van Zaanen vielen er als kerstballen uit en Janga werd naar Excelsior verbannen. Hij piekte niet.

Overwinningen moet je afdwingen door te imponeren, door te spelen op de helft van de tegenstander. Aanvallend dus. Spierballen ontwikkelen en tonen. Zo ging dat vroeger.

Vroeger, in het pre TV-tijdperk, hadden spelers een ruggengraat, pit en heetten ze Kraak, Bakhuys of den Harder. Met de komst van de kijkbuis draait alles om het uiterlijk. Te beginnen met de opvallende krulsnor, de indrukmakende manen, de trotse paardenstaart en de majestatische dreadlocks. Het is een aan mode onderhevig fenomeen, want ook de oorbellen, de matjes, de piercings verschenen én verdwenen. De spelers hebben duidelijk meer nodig dan hun uiterlijk en hun balvaardigheid, om respect af te dwingen.

Momenteel zitten we in de Tatoe Age, het tijdperk van de tatoe. Was een tatoe voorbehouden aan bajesklanten en daarvoor aan galeiboeven en ander gespuis, nu tel je als voetballer niet mee zonder spetters op je lijf en kan een speler zonder inkt met goed fatsoen niet meer naakt onder de douche.

Was het vroeger een straf om uren in het krachthonk door te brengen, nu worden daar biceps gekweekt niet voor het elleboogstootje, maar om er een stoot van een blondine op te laten prikken. De tatoe van de huidige voetbalgeneratie is de krulsnor van weleer.

De laatste 10 jaar heeft het inktvirus om zich heen gegrepen als een ebola-epidemie.   Iedere speler werd slachtoffer, vooral nadat stijliconen als Beckham en Ronaldo zich lieten volprinten.

Wat men er op zet, daarbij frons ik wel eens mijn wenkbrauwen. Het is niet altijd even fraai als slim, zoals de tatoe van Wayne Rooney bijvoorbeeld: ‘Just Enough Education to Perform’. Dat zegt genoeg over hem en zijn prestaties op het veld, of bedoelt hij in bed?

Er lopen heel wat hartjes, draken en engeltjes dartel over het veld.

Ik denk niet dat Jeroen Lumu al een tatoeage heeft staan. Op zo’n jonge leeftijd mocht mijn zoon dat niet van zijn ouders. Laat Jeroen maar onbewerkt blijven, zijn leeftijd imponeert genoeg en laat hij zijn voeten maar spreken.

Als Willem II spelers in deze subcultuur toch mee willen doen, raad ik ze aan vleugeltjes op hun schouders te tatoeëren, of ogen in hun achterhoofd. Het zal het spel niet ten goede komen, maar het imponeert in ieder geval de tegenstander.

Uw eigenwijze sportverslaggever

Jeroen LUMU blijkt al wel een tatoe te hebben op zijn arm:

verder:

de tatoe van Frank Evenblij  (Parool 21.01.2012)