Gloria Tilburgia
Rij 12 stoel 32 en 34. We gingen er eens goed voor zitten. De tiende Tilburgse Revue
Gloria Historia stond op het punt zich voor ons te ontrollen. We hadden er zin in en prima plaatsen. "Hoeveel mensen kunnen er in deze zaal" vroeg ik aan Wim, mijn buurman, die vroeger inderdaad mijn buurman is geweest. 864! klonk het antwoord luid en duidelijk. Beiden sloegen we automatisch aan het rekenen, zoals we laatst ook in de 50-plusfilm bij Euroscoop hadden gedaan: 17 voorstellingen maal 864 plaatsen zijn 14.688 kaartjes. Nagenoeg gelijk aan de 14.700 stoelen in het Willem II stadion mompel ik. Synchroon halen we de tickets uit onze binnenzak. Toegangsprijs € 30 staat erop en omdat ik de tafel van 30 voor straf op school van buiten had moeten leren wist is het antwoord in oude Nederlandse guldens direct f. 971.042,77 ofwel € 440.640,-. Euri's! Ik reken alles eerst uit in guldens en dan met de conversietabel in mijn hoofd maak ik er Euri's van. Niet omdat ik niet aan de nieuwe Europese valuta gewend ben, maar om de batterijen te testen van de japanner in mijn hoofd. Als ik dat niet meer kan, weet ik waarschijnlijk de voornaam van Alzheimer – Alois - ook niet meer. "Wat zouden de kosten zijn?", vraag ik mijn buurman, die daar sneller in is dan ik. "Ze werken met veel vrijwilligers, scheppen subsidie van de Gemeente, barsten van de sponsors, dus ligt de opbrengst boven de drie ton lig". "Euro's", vult hij aan. "En dat ieder jaar, dat is een mooie binnenkomer", mijmer ik. "Nee, volgend jaar is het niet", corrigeert hij. Hoezo niet, wat komt er dan"? "Niets, zo'n productie duurt twee jaar". "Oh, wacht even als er volgend jaar geen Tilburgse Revue is, kan er wat anders op de planken komen, zoals bijvoorbeeld De Willem II Revue. Net als Balkenende heeft ook het Bestuur van Willem II allerlei impopulaire bezuinigingsmaatregelingen voorgesteld om de eindjes van het volgend seizoen aan elkaar te knopen. De kranten stonden er vol mee. Ik zie het begrotingstekort al slinken, de Euri's springen voor mijn ogen, het gat kan in ieder geval met minimaal drie ton kleiner worden als dit idee op de planken komt. De Gemeente subsidieert geen voetbalclub, maar Theaters Tilburg kan altijd op ruime steun rekenen. Dus laten we voorzichtig zeggen, nog eens twee ton extra, dan staat de teller al boven een half miljoen. Het doek kan open open, de boeken kunnen dicht. Nee, eerst nog een Story. Daar hebben we Kees Scheepens voor, de man van het logo hierboven en voormalig bestuurslid tezamen met Jos Burgers, dé man van de Communicatie, wiens boek op het punt staat de bestsellerslijsten te bestormen. Hondenbrokken staat binnenkort op één. "Honden-brokken, is daar iets mee te verdienen"?, vraagt buurman Wim voorzichtig". "Daar leeft hij van, een doorslaand succes, een man in bonus en in Hondenbrok-ken!". Ook bij mijzelf begint de adrenaline door mijn aderen te stromen. De titel Gloria Tilburgia, de vroegere naam van Willem II, bekt goed en sluit prima aan bij het succes van de huidige productie. De K-side supporters als koor, want de volumeknop moet open. De hoogtepunten verwerken we en de dieptepunten laten we zien. "Niemand is geïnteresseerd in dieptepunten" , merkt mijn buurman kritisch op". "Bij de dieptepunten, doen we het licht uit", stel ik hem gerust, "dan wordt de schouwburg-zaal één grote darkroom. De meeste mensen zijn nog nooit in een darkroom geweest, dus wordt het een enige belevenis". "Maar dan zie je geen bal, zou de Wave in de schouwburg niet beter zijn, dat is ook nog nooit vertoond". "De productie hoeft volgend jaar pas op de planken", reageer ik kortaf, om zodoende al mijn goede ideeën te redden van ongezouten kritiek. Vijf ton voor de club, daar zullen ze blij mee zijn. Ik was nog niet klaar. Neem daarbij de merchandising, ook goed voor € 2 ton, de rechten van het boek € 3 ton, DVD opbrengsten € 600.000 en de filmrechten die toch minimaal op € 1.000.000 geschat mogen worden. "Tel eens…", maar voor ik mijn zin af kan maken, zegt mijn buurman, "dat is € 2,6 miljoen. Precies het bedrag voor Verbunt om zijn gat mee te vullen". Als het zaalgordijn voor het eerst sluit staan we dan in de pauze ook met 0-1 achter, maar omdat wijzelf het verhaal schrijven, wordt het geen 0-2, Biemans benut wel zijn kans valt de 1-1 wel. Het doek valt opnieuw. De Willem II Revue, Gloria Tilburgia, van 2010 is afgelopen. Alle toeschouwers in de zaal springen als een man omhoog. Niemand is voortijdig weggegaan. Een oorverdovend gejuich, ongekend voor onze club. Men schreeuwt om een toegift. Bis! Bis! Het spel gaat verder, Willem II scoort opnieuw in de blessuretijd. Het doek valt definitief en iedereen loopt met een blij gezicht naar de garderobe in de Foyer. Valt het doek ook voor Willem II? Vergeet het maar, niet met de Nieuwe Revue.
BLIK OP DE BANK
Waldorf: Welke spelers heb je de revue al laten passeren?
Stadler: Voor mij moeten ze eerst leren hun mannetje te passeren!
uw eigen wijze sportverslaggever.
M a k e s P e o p l e S m i l e