22  Zóó'n Avond!   (a Night like this)

Ik laat de heerlijke klanken van Caro Emerald achter me, als ik de voordeur dicht trek. Zaterdagavond, de lucht is zwanger van de spanning. De lampen die links en rechts staan opgesteld, verspreiden een gedempt, diffuus licht. De rook ontneemt mij een helder zicht op datgene wat komen gaat. De zwarte en rode nummers zijn duidelijk waarneembaar, omdat ze goed afsteken tegen het grasgroene veld. De afgelopen weken waren, ofschoon het een kansspel blijft, alleen maar nieten. Ik vrees dat het niet meer goed komt. Statistisch had het beter moeten zijn. Winst of minimaal gelijk was mogelijk geweest, als het balletje een keer in mijn voordeel had gerold. Bloed, zweet en tranen zie ik rijkelijk om me heen, De man, keurig in het zwart, kijkt uiterst serieus in het rond, pakt de bal en houdt hem losjes in de hand. Hij brengt hem zo meteen in het spel. Het kan niet lang meer duren. De klok tikt, de spanning stijgt. De mensen schuiven zenuwachtig op hun stoel. Gesproken wordt er niet. Om me heen zie ik alleen ernstige gezichten. Niemand houdt er rekening mee, vanavond met winst naar huis te gaan

Een favoriet heb ik niet. Die moet uit de nummers 1, 14, 23, 24 of 29 komen. De gedachte of ik niet beter op alle vijf kan inzetten, speelt door mijn hoofd. De aanval blijft de beste verdediging. Ik ben me bewust, dat de verliezer zijn inzet moet verhogen. De Outsite en de Corner gok, levert te weinig rendement. Zonder winst vervliegt mijn hoop. Nog nooit beleefde ik een avond zoals deze, waarin´rien ne va plus´ in goed Nederlands aangeeft, wat er aan schort. Aan de roulettetafel kan, net als bij voetbal, het balletje raar rollen. Ik verwacht er vanavond niets van.´Nul'! roept Paul, de croupier. Ik sta op, draai me om, loop weg en lees gehaast ONISAC in spiegelschrift, op de deur naar buiten.

Ik had net zo goed direct naar het voetbal kunnen gaan. Daar zit ik ook tussen allemaal gespannen gezichten, zie ik ook bloed zweet en tranen, en is de hoop ook al vervlogen, voor het spel goed en wel is begonnen. Zonder de juiste inzet, win je ook hier niet. Een zoete overwinning zou het dwaze James Bond Martini gevoel uit mijn herinnering verdrijven. Shaken not stirred, ben ik al weken. "Faites-votre-jeux, Arno".  Willem II en VVV maken het spel niet. Bjorn Kuipers wil de Man of the Match bloemen, voor zijn zieke moeder. Dat hij de wedstrijd verziekt laat hem koud. Pijpers zit ermee, op plastic stoelen, naast de dug out.

Bij de rust is het 1-1 en 10 tegen 10. Het is niet hoogstaand, maar levert uiteindelijk wel drie punten en 13.000 blijde gezichten op. Demouge schiet de bal binnen, 2-1. Wat een binnenkomer voor Pijpers. Zou Heracles uit te pakken zijn, Sparta zeker. Ik zie wat deze overwinning met me doet. De kloof is groot, geen brug te ver. Zou de nacompetitie nog aan ons voorbij kunnen gaan. Zeg nooit nooit, je weet maar nooit. Van A night like this blijf ik genieten, keer op keer. Zeker als zóó'n avond door Caro wordt bezongen. Die brengt mij altijd in de juiste stemming. Doe het ook: www.youtube.com/watch?v=zsxGnvBiNlY   

BLIK OP DE BANK

Waldorf: Ik moet nog wel wennen aan die Camping Live tuinstoelen naast de bank.

Staedler: Volgende keer komt er een parasol, een kratje Jupiler bij en wordt het weer bar gezellig.