Nr 8 'MARADONNY'

EEN  PUNT

De Speelse Hofnar 

Vijfde Jaargang Nummer  8                                                                           Willem II – FC Almere       1 - 2

                      -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                 'MARADONNY'

Terwijl in de schouwburg de Tilburgse Revue met de titel Duizend Dromen van start ging, beleefden 8.500 op een overwinning hopende supporters in het stadion, een nachtmerrie.

Hoelang duurt het nog vraag ik me af totdat Donny de Groot het ritme, de vorm en het zelfvertrouwen met enkele rake treffers terug het elftal inschiet.  

Dat hij door heel voetbalminnend Nederland liefkozend 'Maradonny' wordt genoemd wist ik niet. Ik dacht dat mijn zoon een grapje maakte, toen hij onlangs met die koosnaam de centrumspits van Willem II aanduidde.    

De adoratie die vrouwelijke supporters voor de Goudader, de andere naam dan Kaaskop voor iemand uit Gouda, aan de dag leggen, is voor een gewone man niet te vatten.

Dat deze Adonis in vele jonge vrouwenharten staat gedownload onder de A van Amor, kan ik me nog voorstellen, maar dat dames van middelbare leeftijd tijdens een spelerspresentatie smachtend in de rij staan, de jaloerse blikken van hun mannen trotserend, om met Zeus Donny op de gevoelige plaat te worden vastgelegd, daar heb ik moeite mee.

Ik weet dat goaltjesdief Donny ook hartenkoning is, maar voor mij scoort hij alleen als hij doelpunten maakt en hij droog staat, als hem dat even niet lukt.

Vrouwen tonen hun gevoelens voor de andere sekse nu eenmaal vrijer en zonder gene, dan wij mannen. Vrouwen zijn niet het wild meer, waarop wordt gejaagd. Zij jagen zelf en Donny is hun damhert om te schaken.

Als hij vóór aanvang het veld oploopt aan de hand van een in Willem II shirt gestoken 5-jarige belofte, zie je vrouwen opveren en kloppen hun harten sneller. Zij hebben alleen oog voor hem, hun prins met rugnummer 9, en dromen duizend dromen waarin ze zijn prins6-je zijn.

De ogen van de mannelijke kijkers weet basisdebutant Sanusi op zich gericht door zijn speelsheid en fluwelen balbehandeling. Hij is met zijn 19, dé man van de wedstrijd.

Streppel is niet in de stemming voor een publiekswissel, daarmee de dames de kans ontnemend nog een keer voor hun Man of the Match, hun Maradonny, te juichen.

In de 80ste minuut, met een 2–0 achterstand, scoort Kolkka tegen en staat daar plotseling een knappe meid, die zonder enige twijfel kans maakt ‘Donny’s grootste fan’ te zijn.

Ze zit geen moment stil. Ze loopt heen en weer tussen haar stoel en het hek, de plek waar ze het dichtst bij haar idool is. Ze volgt de bal niet, alleen hem, haar Donny.

Als de scheidsrechter af fluit en Donny met de andere spelers aan een rondje op het veld begint, wacht zij geduldig af. Ze weet dat hij langs haar moet komen. Als hij haar ziet, volg ik zijn blik. Zij springt uitbundig en zwaait vol hartstocht.

De nederlaag deert haar, als enige, waarschijnlijk niet. Donny zwaait terug en werpt een kushand. De liefde tussen die twee vult het lege stadion. Donny heeft haar foto in zijn portemonnee en zij vraagt haar afgod morgenvroeg aan het ontbijt, met haar eigen koosnaampje om een beschuitje.

Terwijl Donny de trap afloopt de spelerstunnel in, brengt zij haar handen naar haar mond en schreeuwt zo hard ze kan: ”DAAHAG PAPA”!

Dan loopt de 4-jarige Eloise terug en zegt tegen haar moeder, met haar arm naar het veld wijzend en op een toon, je hebt hem toch zeker ook wel gezien: “Daar, Papadonny!”

Uw eigen wijze sportverslaggever.