14 Oh, kom er eens kijken...

“Oh, kom er eens kijken”, klonk het de afgelopen weken over de radio. De ingekochte reclame-zendtijd van Willem II viel ongelukkig samen met de aankomst van DÉ boot uit Spanje en de promotie van de film van Dick Maas.

Ik heb met “Oh, kom er eens kijken,” de laatste maanden weinig mensen naar het stadion kunnen lokken. Op 5 december, klopt ons hart vol verwachting,  of we nog wat lekkers te zien krijgen. De uitslagen verbloemen het redelijke spel, de aardige inzet, de liederlijke sfeer. De plaats op de ranglijst onderstreept de domme pech en de scheidsrechterlijke dwalingen.

“Hij komt, Hij komt”. Ik hoor opnieuw een bekende melodie en stel teleurstellend vast dat Ruud Bossen Sinterklaas is en met zijn bleek uitgeslagen knechten de wedstrijd komt fluiten. Die heeft ons de afgelopen jaren nog nooit iets cadeau gedaan. Hij is beslist niet de man waar we al maanden op zitten te wachten. Voor mij lijkt hij, met veel fantasie en een weekendje flink doorzakken, zowaar op het portret van de Sint, van de gewraakte filmposter van Dick Maas.  

Veel commotie is er geweest op ‘Sint, the Movie’. Niet over de inhoud, wel op het affiche. Een ware petitie hield men om jongeren niet bloot te stellen aan zoveel leed.

“Wie komt er alle jaren?”, klinkt het straks meerstemmig vanuit het UIT-vak, vanwege de reeds genuttigde glazen Jupiler. Het antwoord: “Feijenoord, Feijenoord”, zegt mij dat ook dit affiche een bord met de tekst ‘Boven de 16’ verdient, om de tere kinderzieltjes te beschermen. Hoe krijg je het nog aan het kleine spul uitgelegd, dat ze niet meer in de Sint hoeven te geloven, maar nog wel in de kansen van Willem II. Als we niet snel punten pakken is het scenario van de horrorfilm, een Love Story vergeleken met wat wij gaan doormaken.  

“Speelgoed”, stond er op het verlanglijstje van de trainer. “Speel Goed!!”, zal hij wel bedoeld hebben.

‘Sinterklaas is jarig’, zingt het kindervak, en stilletjes hoop ik Feijenoord ook. Kan Willem II Feijenoord in het pak doen? Ik ben bang dat, als Feijenoord begint uit te pakken, wij wel kunnen inpakken. Het vertrouwen is weg, en hoop het enige dat rest.

‘Eerlijk zullen we alles delen’, oppert de Sint, maar dat helpt geen van beide ploegen.

‘Jongens, heb je het al vernomen’, hoop ik na de wedstrijd in mijn mailbox te krijgen, met de toevoeging: “en we zingen en we springen en we zijn zo blij, want we hebben er drie punten bij” en dan wordt het zowaar toch nog een heerlijk avondje.

Uw eigen wijze sportverslaggever