Ik begrijp dat na een gewonnen wedstrijd tegen Ajax het een schot voor open doel is om een stukje te schrijven over Adries Jonker. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat bijna alles al vóór de wedstrijd op papier, of juister gezegd al in de computer stond. De man of de match werd Schenkel, maar had net zo goed Kargbo, Aerts, Veloso, Akgün, Swinkels of Demouge kunnen zijn. Maar voor mij, we konden niet op hem stemmen, was het Andries Jonker. Mede om aan te geven dat het het collectief was dat Ajax in de tweede 45 minuten op de knieën kreeg.
It’s all in the name
Laten we het maar eens hebben over deze vaandeldrager, dé Man momenteel bij Willem II, hij die verantwoordelijk is voor de sportieve prestaties. De technisch directeur én hoofdtrainer tegelijk. Degene die het vertrouwen moet hebben van de spelersgroep en het vertrouwen moet winnen van de supportersschare. De strateeg, de psycholoog, de sportieve kapitein, de manager, de mannetjesputter, de taalvirtuoos en bioloog. Kortom de alleskunner. De mie met hoofdletters. Dé MIE, ofwel de Master In Everything. Alle kritiek dat de man 2 petten moet dragen is onzin. Hij moet er veel meer op kunnen hebben en sterker nog, die moeten allemaal nog passen ook. Goed passen want de tegenwind die hij meer af dan toe te verduren krijgt, dreigt soms stormachtige vormen te aannemen. Zelfs na de gespeelde oefenwedstrijden tegen o.a. Helmond Sport bij mij de wat sceptische houding voor het komende seizoen wegnamen. Bij mij, en dat zeg ik niet voor de eerste keer, heeft hij aardig wat krediet opgebouwd. Hij kwam binnen als assistent van vriend Dennis van Wijk. Anderhalf jaar later is hij hoofdcoach en technisch directeur. Dan kun je zeggen dan heb je de wind mee, maar als neutraal denker en zonder me te verdiepen in alle ins en outs, geloof ik meer in het gebruik maken van je kansen, een goede timing en strategisch inzicht. Dan gebeuren dit soort dingen. Dan laat je dat overkomen en kun je situaties naar je hand zetten. Dat heeft Andries Jonker ook gedaan, met verve. Bovendien als je op bezoek gaat bij de grootste cynicus van sportminnend Nederland, Johan Derksen, de man die geen kans voorbij laat gaan om jou, Jonker dus, te pas en te onpas te schofferen dan heb je guts. Als je dan voor het oog van miljoenen TV-kijkers je niet van je sportkruk laat blazen, maar Derksen in situaties te laten belanden waar hij zich allerminst senang moet hebben gevoeld dan ben je taalvaardig erg sterk. Als je ook nog kansen weet te creëren om de heer Derksen met je woorden, een steek toe te brengen waarop alleen Touché kan volgen en vervolgens beheerst je degen terugtrekt waar iedereen verwacht dat je toeslaat, dan heb je klasse en ben je een strateeg.
Maar wie is Andries Jonker. Kennen we hem eigenlijk wel. Wie is die blonde Amsterdammer met een stem als Rinus Michels, met dezelfde klankkleur, intonatie en staccato. Komend uit dezelfde wijk misschien? Allebei bij Ajax en Barcelona werkzaam geweest. Michels had slechts één gebrek. Nooit bij De Volewijckers gevoetbald, maar dat is hem vergeven. Zesenveertig jaar wat je hem niet direct zou geven. Een goede leeftijd om het respect van de spelergroep te krijgen, maar zijn jongere uitstraling en niet al te grote gestalte van één meter achtenzeventig verkleinen de afstand met de jongens op het veld. Een van hun is hij niet, zal hij ook nooit worden. Sterker nog, zou hij nooit moeten willen worden. Jezelf boven de groep plaatsen is ook niet goed, maar de spelers creëren de afstand zelf wel of Jonker dat wil of niet én nogmaals die afstand moet er zijn. De jongens hebben een leider nodig en hij geeft aan dat hij dat is. De tijd om tof met de spelers om te gaan is voorbij. En ook deze eigenschap lijkt hij te bezitten én goed te gebruiken.
Hij heeft iets gemeen met bijvoorbeeld Tu Duc, een voormalig keizer van Vietnam, met Ellen Church, ’s werelds eerste vrouwelijke stewardess, met Ségolene Royal, kandidaat van de Franse socialistische partij bij de presidentsverkiezingen van 2007 en met een groot idool van mij en hem :Andrea Bocceli, een zanger die mij tot tranen bracht tijdens een optreden in Ahoy. Personen die allemaal buitenbeentjes zijn, een doel najagen en er alles voor doen om te slagen. Maar hij heeft nog iets meer met hen gemeen. Vanwege zijn geboortedag 22 september, behoort Andries Jonker ook tot dit rijtje mensen die op die zelfde dag jarig zijn of waren.
Andries Jonker, de man die Willem II en haar supporterschare weer het geloof en vertrouwen moet terugbrengen. Een niet geringe opgaaf maar hij lijkt geknipt voor deze taak. Waarom? Als het bovenstaande niet overtuigend genoeg is, dan is het wel zijn naam.
Want wat men niet weet is namelijk dat de naam Andries, die zijn ouders zo zorgvuldig voor hem hebben uitgekozen: dé man - de sterke - betekent. En Jonker? Jonker kent meerdere betekenissen. Een adellijk persoon, is algemeen bekend, waardoor de combinatie met Willem II, van de koning dus, voor de hand ligt. Een Jonker was ook een vooraanstaand persoon, die graag mee voorop liep. De Pruisen hadden namelijk jonkers in dienst die het vaandel droegen. De naam Vaandeljonker, later vaandrig, komt hier vandaan. Dus het is niet zo verwonderlijk dat Andries de Vaandeldrager - de Vaandeljonker - is van Willem II. En dan zijn we rond zou je kunnen zeggen. Nou nog niet helemaal.
Jonker kent nog een betekenis namelijk. Het is ook een recht en hoog soort bierglas met een inhoud van 30 of 50 cl. Groter dus dan waarin bier wordt geschonken bij Willem II. Om de kritische supporters/sponsoren voor eens en altijd de mond te snoeren zou het aanbieden van een echte onvervalste Jonker wonderen kunnen doen. En bij overwinningen zoals tegen Ajax kunnen we na de wedstrijd dan de Jonker heffen. Laat ik tot besluit een toost uitbrengen op het komende seizoen: “Op een goed en succesvol seizoen”. Een doelstelling? Och “It’s all in the game”, maar bij Andries Jonker “It’s All in the Name”.
Uw eigen wijze sportverslaggever
31.08.2008 Tweede Jaargang Nummer 2