44   ..... voor 12

               .... VOOR TWAALF

AZ kampioen van deze krankzinnige competitie. Dat het niet op eigen kracht gebeurde is niet eens verwonderlijk en dat de helpende hand uit het Zuiden kwam ook niet. Jaliens, El Hamdaoui en Dembele van AZ, de satelietclub van Willem II, feliciteren wij van harte. Tilburg vierde ook feest, Retteketet, maar dat had alles te maken met Lodewijk Napoleon en 200 jaar stadsrechten. Ik heb hoofdpijn, niet van de misgelopen AZ-miljoenen, maar nog steeds van die Amsterdamse zevenklapper, de 7-0 dreun die niet met een eenvoudig asperientje over ging, een pijn waarvan ik me afvraag of die ooit nog verdwijnt.  Onze jongens hadden die nederlaag ook nog in hun hoofd, tussen de oren én in de benen. Er stonden zes punten op het spel in de wedstrijd tegen ADO en we haalden er zegge en schrijve net één, in een krankzinnige wedstrijd, met een krankzinnig scoreverloop, op een even krankzinnige wijze geleid door de weinig indrukwekkende Björn Kuipers, gestoken in blauw tenue waar een streep doorheen liep. Dat laatste gold overigens ook voor hemzelf. Hij leek met zijn keurig geknipte kop meer bij de twee C-1000 winkels en de kapsalon te zijn, waar hij mede-eigenaar van is, dan met de degradatie wedstrijd. Wau verliest na 4 minuten zijn eerste duel en ADO staat op 0-1. Mist Demouge niet  dan krijgen we een heel andere wedstrijd. Schiet Soltani niet fraai de 0-2 achter de verbaasde Aerts ook. Het Amsterdamse spook waart opnieuw over het veld. In de rust krijgt Kuipers nog wat extra gele kaarten, want hij is er doorheen met de zeven die hij al getrokken heeft. Richard Knopper maakt knap de 0-3 en voor Willem II is het Tien voor Twaalf.

Vijf voor twaalf was het voor de Schotse huisvrouw Susan Boyle,  in haar smoezelige outfit en geverfde wenkbrauwen, die op tuttigheid het met straatlengtes wint van Queen Elisabeth en haar "I have never been kissed" roept bij mij geen enkele verbazing op. Op 47-jarige leef-tijd greep ze haar laatste en enige kans en zong ze met haar ongeschoolde stem de hele jury van Britain's Got Talent stil, het hele Gemenebest plat en zowel Europa als America aan haar te grote voeten met  'I dreamed a dream'. De droom die mede door de 20 miljoen hits op You Tube, een lucratief platencontract en een uitnodiging bij Oprah in een klap werkelijkheid werd.  

Twee voor Twaalf was het donderdag voor Els van Osch en haar zoon Stijn die terugkwamen als gast in de finalewedstrijd van deze Quiz.   Twee kanjers die Nederland laten zien hoe je een tegenstander oprolt. Er stond veel op het spel voor het  Tilburgse duo, die € 11.000 opstrijken voor Stijn's studie in Amerika, als ze tenminste winnen. 'Er vloeien veel tranen", kondigde Astrid Joosten aan en verhoogde daarmee de spanning in iedere Tilburgse huiskamer. De eerste kandidaten, twee gepensioneerde leraren, Paul en Leo, zijn zo traag als hun derde leeftijd doet vermoeden, zingen de hoge noten in het byzantijns koor en hebben als levensmotto: "Doe een ander niet aan, wat je zelf niet wilt".  Wie zou  de carrière van Stijn, zijn American Dream, door zijn neus willen boren. Met 'bungalowtent' vinden Paul en Leo, drie seconden voor het verstrijken van de officiële speeltijd, het verlossende woord. Moeder Els, onderwijsadviseuse, weet haar weetje wel en zoonlief breekt  snelheidsrecords met het opzoeken van de vragen. Els heeft een totale black out, maar zoon Stijn trekt haar met zijn "Het komt goed", er vlekkeloos doorheen. Hij solliciteert regelrecht naar een gastrol in Heroes bij ieder belletje dat hij doet rinkelen.   'Papa was a Rolling Stone' swingt en de T, niet van Tilburg Tweehonderd, maar van The Temptations geeft SAUSJEHIDNRT waaruit binnen een minuut de oplossing STRANDHUISJE wordt gevonden. Beide kandidaten komen regelrecht in aanmerking voor een tegel in de Tilburgse Walk Of Fame. Vreugdetranen vloeien inderdaad overvloedig als de overwinning wordt opgedragen aan de overleden vader van Els, met wie zij graag Twee voor Twaalf had gespeeld.

Willem II gaat voor plaats Twaalf, het hoogst haalbare, want de hele ploeg heeft een totale black out, het komt niet meer goed. Atteveld, die de gelederen van Den Haag is komen versterken, rekent zich al drie punten rijker en gaat daarbij voorbij aan de onberekenbare, hoge noten fluitende Kuipers, die Veloso prijst met zijn valtechniek door hem een strafschop toe te kennen. Onterecht zoals zovele beslissingen van vanmiddag, maar daarom niet minder gewild. Messoudi wil eerst nog enkele spelers passeren, maar besluit na een blik op de bank toch maar rechtstreeks voor de rechterbenedenhoek te gaan. Doelpunt! Demouge laat zien dat hij nog kan scoren en brengt de stand met een fraaie treffer terug naar 2-3. Plotseling swingt het in het stadion, beeiken ze het doel en Papa lijkt een Rolling Stone. Nu nog de gelijkmaker. "I dreamed my dream", maar wordt mijn droom ook werkelijkheid net als die van Susan, Stijn en Els? Mourad brengt met het hoofd de verlossende 3-3 op het bord en het stadion juicht Reteketet als bij een kampioenschap. ADO heeft in deze competitie menige wedstrijd in de 93ste minuut verloren, maar Groenendijk gebaart naar zijn jongens dat het genoeg is. Genoeg? Ze hebben pas 20 minuten gevoetbald, al die tijd ervoor vochten ze alleen tegen zichzelf. Geen vreugdetranen voor ons en de wedstrijd wordt opgedragen aan…aan de KNVB als lesmateriaal voor de opleiding Hoe wordt ik nooit een goede scheidsrechter. Nacompetitie…? Ik weet het nog niet!

   BLIK OP DE BANK

Waldorf:  Willem II bewijst het weer eens:  voetbal is om van te  houden, niet om het  te begrijpen!

Stadler: Wij  drinken bij Willem II om het voetbal te vergeten, moeten we  daarom misschien vooruit betalen….?