Geen thuiswedstrijd en toch een editie van EEN PUNT. Tegen alle regels van het spel in, maar met gevoel voor traditie, besloot ik na ontvangst van VAK 25, de column die Rob Kerkhoven voor de Heerenveense Courant vanochtend schreef, er toch voor te gaan zitten. In de traditie van DUBBELSPEL en EEN-TWEETJE, komt PAS-DE-DEUX eerder dan verwacht. Of het volgend jaar nog kan, weten we niet stelden we gisteren vast. Aan het spel van Willem II af te leiden is het hoogst twijfelachtig. Bauke Nauta uit Leeuwarden heeft waarschijnlijk de kansen van Cambuur voor promotie naar de Eredivisie zien stijgen, afgaande op het vertoonde spel van onze Tricolores: PAS-DE-DEUX
HuGENOTEN
DOOR JAN VAN GRINSVEN
Ik zit met vier Hugenoten, Rob, Bauke, Andé en Hans, aan een ronde tafel in de Heerenkamer. Vijf jaar geleden is het groepje ontstaan, met Heerenveen spelend in de Champions League.
huGENOTEN. Mijn Friese vrienden pakken nu een rood potlood om mij te corrigeren op de schrijfwijze van deze aanhef. Toch klopt het. Ik heb GENOTEN met hoofdletters. Mijn voetbal-maatje Michael is stinkend jaloers, dat hij deze samenscholing – de vier komen uit het onderwijs – miste. Buiten vriest het. Het etablissement waar vóór iedere thuiswedstrijd bijeengekomen wordt, straalt een heerlijke warmte uit, zowel door de temperatuur binnen als van het gezel-schap rond de tafel. Wij hopen allen op een spannende en faire strijd. Overtuigd van de overwinning is niemand en niemand zit te wachten op weer een verlies.
Tricolores, staat als toetje op de menukaart. Rob durft hem niet te nemen, wat de opmerking oplevert dat Heerenveen slechts 4 in plaats van 5 keer zal scoren. De lach gaat over de tafel. Een Elfstedentocht, met als apotheose een overwinning, had ik gewild. Die stond niet op de kaart. Als het ophoudt met vriezen, hoop je nog te scoren, en zo geschiede, 0-1 en 1-2, waarbij Nijland positief opviel. Heerenveen werd de terechte winnaar. Ze domineerden en drongen Willem II tegen de denkbeeldige muur, waar met enige druk direct de gaten in vielen. Lef miste Willem II en het vermogen om het Heerenveen lastig te maken. De klinkende Friese zege (4–2) zorgde voor een opgelucht stadion. De overwinning smaakte de Friezen als de Tricolores op de menukaart en de stille tongen kwamen los. De Tricolores waren er inderdaad als toetje ingegaan en ik dank Rob dat hij voor koffie met cognac koos.
Op de terugweg kreeg ik alsnog mijn Tocht der Tochten. Sneeuw en ijs dwongen me tot een slakkengang van hooguit 50 km per uur op de snelweg. Ik zat uren te lang in mijn auto, verveeld een interview te volgen met Peer Mancini, de man van de koe en het bommetje.
Het boekje Brabantse Wijsheden dat ik de vier cadeau had gedaan, kan in de uitverkoop. Een uitbreiding van mijn vriendenkring was de winst van de avond. Winnen doen we samen, en zo geschiede.
Jan van Grinsven
PARKEERPLAATS
DOOR ROB KERKHOVEN
Tegen half vijf parkeerden we op P3. M’n Tilburgse maat had een toegangskaart op naam van ‘bestuur tegenpartij’ mét parkeerkaart. Ik informeerde of zijn naam wellicht in zekere kringen al als opvolger van de onlangs opgestapte voorzitter van Willem II circuleerde. ‘Nee, nee’, hield hij af, ‘ik houd me liever bij m’n stiel als columnist. Die bestuurskaart heb ik omdat de rest van het bestuur Heerenveen associeert met Denemarken-Zuid.’
Ik was maar half gerustgesteld: je weet het immers maar nooit als prof. dr. Akkermans eenmaal genoemd wordt. De rest van ons vaste gezelschap was al in De Heerenkamer en zat middenin een verhitte discussie. Het ging over de uitbreiding van het stadion naar 32.000 plaatsen. ‘Ja en straks zeker naar 40.000’, zei iemand. Het sarcasme droop van z’n opmerking. ‘En dan spelen we in de eerste divisie’, vulde een ander vilein aan. We bestelden nog maar ’s een tripel.
‘Weet je dat het bestuur grond heeft aangekocht voor een extra parkeerplaats?’, vroeg een van ons. ‘Hoezo?’ ‘Als je stadion groter wordt, heb je meer parkeerruimte nodig.’ ‘Ach ja, geef je miljoenen maar uit aan asfalt en extra stadioncapaciteit, terwijl zich straks een heus degradatieduel aandient. Als we verliezen, zitten we stevig in de gevarenzone’, zei ik cynisch.
Gelukkig verbeterde de stemming aanmerkelijk tijdens het diner, zeker toen we het fraaie boekje ‘Brabantse Wijsheden’ cadeau kregen. ‘’t Bier is veur de gaanze nie gebrauwe’, las ik. Ik bestelde er snel nog één. Eenmaal in het stadion kregen we na een saaie, slechte eerste helft – ik telde één echte doelkans – bij de 1-2 in de 72e minuut toch weer visioenen van de Jupiler League. Vooral dankzij de goed invallende Paulo Henrique wendde Heerenveen dat onheil voorlopig af. Na afloop praatten we nog lang na en wensten Jan daarna sterkte plus een goede thuisreis. P3 was al vrijwel leeg.
Rob Kerkhoven
www.robkerkhoven.nl
" D e S p e e l s e H o f n a r "