02 De man in het geel

DE MAN IN HET GEEL

De Tour de France is voorbij, eindelijk weer  voetbal wat de klok slaat. Ik ben een sport-freak en volg het dus allemaal, van de irritante kreunmeisjes van het internationale tennis tot de moeilijk te beklimmen  verkeersdrempels door Kenny van Hummel. De man die in zijn eerste tour vooral zijn eigen race reed. Uren langer dan de rest bleef hij op de fiets en toen de bezemwagen hem echt op zijn hielen reed, nam hij met een smak op heroïsche wijze afscheid van de karavaan. Voor klimmer was de  Hummel niet in de wieg gelegd, maar vallen ken'ie als geen ander.  Wanneer de renners de Arrivée op de Champs-Elysées  gepasseerd zijn,  is dat voor mij het startschot voor de voetbalcompetitie. De man in het geel met het onbetwiste rugnummer 1, is voor mij dan ineens geen Contador meer, maar dé man van de 'surplace', met een kop kaler dan de Mont Ventoux, met benen waar die van Cavendish bij verbleken en met een rechter arm"stronger" dan die van Mohamed Ali in zijn beste jaren. De man die de ballentrui verdient, omdat hij ze allemaal vangt. De Nummer 14 van het vorige puntenklassement, de rots in onze branding, de hoop in vele bange dagen: Michael Aerts.  Hij kan niet  tijdrijden, maar tijdrekken als geen ander. Hij gaat zijn mannen niet vóór in een ploeg-achtervolging, maar staat als één man àchter zijn ploeg.  De Ronde telt 21 ritten, in hartje zomer, op een ultra lichte 24 versnellingen tellende racefiets. Het voetbalseizoen kent voor Aerts 34 ontberingen, in weer en winter, met enkel een paar handschoenen als bescherming. Vanaf begin augustus tot eind april stompt, kopt, duwt, schopt, elleboogt en kniet Maikel alsof het een lieve lust is. Zolang hij de ballen pakt, pakt hij punten. Zijn enige doel is om zijn 17,86 vierkantenmeters schoon te houden.   Maar Maikel verschijnt niet in het geel, maar in het Koningsblauw! Die trui heeft de Tour niet, Maikel wel en hij past bij hem. Als een Lion King, een dompteur in een galavoorstelling, dirigeert hij zijn leeuwen naar voren. Bij Vitesse staat de kooi wijd open  en de geel-zwart getraliede shirtjes van de Arnhemmers maken geen indruk.  De trainer had Grégoire en Boutahar wat extra aandacht gegeven en zij zijn het die de score openen. Ook van de scheidsrechter krijgt Grégoire wat extra aandacht en hij tovert hem twee gele kaarten voor die in één rode verandert. Deze goocheltruc had achterwege mogen blijven. Gelijk volgt de 2-1 op het scorebord. De leeuwen lopen achteruit met de staart tussen de benen, en Aerts brult, het stadion houdt de adem in. Wanneer de zon nog fel schijnt worden de stadionlampen  al ontstoken. Zouden we niet op de kleintjes letten? Maar in de 93ste minuut wordt alles duidelijk. Arjan Swinkels scoort de 3-1 en die moest volop in de schijnwerpers. Het publiek juicht, harder dan wanneer Kenny van Hummel de Tour zou hebben gewonnen. Wat een avond, wat een wedstrijd, wat een circus, wat een  start van een nieuw seizoen! De kop is eraf én fier op kop in de Eredivisie. Het geel is voorlopig voor Willem II, maar het zal nog een hele toer worden.

Uw eigen wijze sportverslaggever.