EEN PUNT.
Omdat het lezersaantal met de week groeide heb ik de redactie gevraagd of een professionelere uitstraling de column niet ten goede zou komen. Het verzoek is doorgestuurd naar de Directie en het voltallige Bestuur, inclusief de goedlachse dame van de advertentieafdeling, hebben er vervolgens dagenlang over vergaderd. Iedere mogelijkheid om advertentieruimte te verkopen wordt immers thans aangegrepen. Uiteindelijk zei men mij dat ik een punt had en werd ik gevraagd met voorstellen te komen. Nu is het mijn stijl niet om op de stoel van een ander te gaan zitten, maar zo’n vraag van de allerhoogste Baas ga je niet zomaar uit de weg. Dus ging ik er eens voor zitten en al snel had ik een aantal namen voor mijn speciale sportrubriek bedacht. Namen als “Midvoor”, en “Rechtsbinnen” schoten het eerst door mijn hoofd. “Stopper” vond ik al beter maar werd toch afgekeurd, omdat het meer zou inhouden dat de rubriek er mee op zou houden, terwijl men net uit wilde breiden. “Rood wit blauw” en “Tricolores” waren zonder daadwerkelijke betekenis en was nou niet datgene waar men op naar zoek was. Ik moest dichter bij de inhoud van de column blijven werd mij fijntjes medegedeeld. Wat was de inhoud eigenlijk? Ik schreef toch maar wat, net zoals het uitkwam. Nee eventjes serieus: Een frisse wind met een glimlach. Nee, hoe waar het ook zou kunnen zijn, aan die omschrijving zat een kwalijk luchtje. Een kritische en humorvolle kijk op het dagelijkse gebeuren binnen en buiten de club. Kijk dat is al beter. Voetbal met een lach. Bondiger en pakkend, maar maak daar nou maar eens een naam van voor een rubriek die verschijnt als de sportverslaggever het uitkomt. Op één keer per week, per veertien dagen of uiterlijk eens per maand wil ik me niet vast laten pinnen ook al prijkt er een pin links boven aan het kader. Het kader dat wordt vastgepind hoor ik me hardop denken. Dat is niet persoonlijk bedoeld, maar een leuke pakkende naam wilde maar niet lukken. Ik probeerde STOPPER nog een keer maar dan met hoofdletters en een uitleg dat de mensen even stoppen met de dagelijkse sleur, dat ze even tijd nemen om te lachen voor ze weer doorgaan met ademhalen. STOPPERSPIL dan. Nee, het was allemaal te oubollig. Die naam was afgedankt in het nieuwe voetbalsysteem. 4-3-3 of 3-4-3-1 of hoe al die systemen vandaag de dag ook mogen heten, waren allemaal beter dan het oude 5-3-2-1. De wedstrijdopstelling waar ikzelf bij de, de E-tjes en de D-tjes alle wedstrijden mee won. Rechtsbinnen, de oude nummer Tien, dat was mijn positie op het veld geweest. De waterdrager, de kilometervreter, de balafpakker en aangever. Ik was het destijds allemaal en nu kon “Rechtsbinnen” ineens niet meer. Ik had er al spijt van dat ik de lay-out van de column ter sprake had gebracht. Nee, laat ik maar gewoon doorgaan dacht ik op de manier waarop ik bezig was. Niemand die er erg in had hoe armetierig het er allemaal uitzag. De inhoud moest het doen. Niet de uitstraling. Door het naar voren te brengen was iedereen van de Directie ze ineens gaan lezen. Hadden ze alle oude nummers te voorschijn gehaald, stond het kopieerapparaat roodgloeiend en werd er op diverse afdelingen onbedaarlijk gelachen. Ja dat was wel de opzet. Ik kreeg er eigenlijk wel zin in om mijn creatieve geest wat meer, dus vaker én harder, te pijnigen. Die lach die we al een tijd gemist hadden moest er weer terugkomen. Als mijn column daar een bijdrage aan kon leveren dan moest ik mijn verantwoording niet uit de weg gaan. Maar een naam verzinnen, daar kreeg ik eerder een punthoofd van. Maar ja, de directie zei dat ik een punt had. Ja een punt had ik. Één punt. Dat wil zeggen dat ik niet gewonnen heb maar wel dat ik gelijk heb (gespeeld). Ik ga met mijn columns ook niet voor de winst, niet voor mijn gelijk, maar om een punt te maken. Een Punt, was de naam die van af het begin al op mijn bureau lag, maar ik had hem niet gezien. Dat is nu net wat ik met mijn artikelen steeds wil doen. De ogen openen en op een ludieke en eigenwijze manier iets naar voren brengen dat net een andere kijk op het geheel geeft. De blik net iets anders gericht. Het doel net iets anders neerzet. Een punt dus. EEN PUNT scoort!
Uw eigen wijze sportverslaggever.
Indien u toezending van EEN PUNT wilt laten stopzetten is een e-mail naar de redactie voldoende. Weet u iemand anders die toezending op prijs stelt laat het even weten. Bent u geïnteresseerd in eerdere uitgaven van deze Jaargang laat het even weten. Ze worden u kosteloos toegezonden. Geen Punt dus.
18.09.2008 Tweede Jaargang Nummer 4