daimon

sustantivo

(masculino/femenino)

δαίμων

[daímôn]

espíritu maligno, demonio

5 veces

(1) Mateo 8:31

Y los demonios le rogaron diciendo: Si nos echas fuera, permítenos ir a aquel hato de cerdos.

οἱ δαίμονες [hoi daímones] nom. pl. masc.

(2) Marcos 5:12

Y le rogaron todos los demonios, diciendo: Envíanos a los cerdos para que entremos en ellos.

οἱ δαίμονες [hoi daímones] nom. pl. masc.

Textus Receptus:

καὶ  παρεκάλεσαν  αὐτὸν  πάντες  οἱ  δαίμονες  λέγοντες ...

kai       parekálesan       autón     pántes    hoi    daímones     légontes

 y          suplicaron          a él      todos      los    demonios     diciendo

WH:

καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν   _________________   λέγοντες ...

kai       parekálesan     autón                                            légontes

 y         suplicaron        a él                                              diciendo

(3) Lucas 8:29

(Porque mandaba al espíritu inmundo que saliese del hombre, pues hacía mucho tiempo que se había apoderado de él; y le ataban con cadenas y grillos, pero rompiendo las cadenas, era impelido por el demonio a los desiertos.)

τοῦ δαίμονος [tou daímonos] gen. sing. masc.

- "por el demonio a los desiertos":

Textus Receptus:

     ὑπὸ  τοῦ  δαίμονος  εἰς  τὰς  ἐρήμους

     hupo    tou   daimonos      eis   tas    erêmous

      por      el     demonio       en   los     desiertos

NA:

   ὑπὸ   τοῦ   δαιμονίου*  εἰς  τὰς  ἐρήμους

   hupó    tou     daimoníou      eis   tas     erêmous

    por      el        demonio       en    los     desiertos

WH:

    ἀπὸ  τοῦ  δαιμονίου*  εἰς  τὰς  ἐρήμους

    apo     tou    daimoníou      eis   tas    erêmous

     por      el     demonio        en    los     desiertos

* τοῦ δαιμονίου [tou daimoniou] gen. sing. (neutro) de  δαιμόνιον [daimonion].

(4) Apocalipsis 16:14

pues son espíritus de demonios, que hacen señales, y van a los reyes de la tierra en todo el mundo, para reunirlos a la batalla de aquel gran día del Dios Todopoderoso.

Textus Receptus:

δαιμόνων [daimónôn] gen. pl. masc.

WH:

δαιμονίων [daimoníôn] gen. pl. (neutro) de δαιμόνιον [daimónion].

(5) Apocalipsis 18:2

Y clamó con voz potente, diciendo: Ha caído, ha caído la gran Babilonia, y se ha hecho habitación de demonios y guarida de todo espíritu inmundo, y albergue de toda ave inmunda y aborrecible.

Textus Receptus:

δαιμόνων [daimónôn] gen. pl. masc.

WH:

δαιμονίων [daimoníôn] gen. pl. (neutro) de  δαιμόνιον [daimónion].