ਇਹ ਵੈੱਬ ਸਾਈਟ ਮੇਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਆਪਜੀ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ। - ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ
This website is a repertoire of my poems, stories and thoughts in Punjabi. I hope you will like it. - Amandeep Singh
ਆਓ,ਨਵੀਂ ਸਵੇਰ ਦਾ ਨਵਾਂ ਗੀਤ ਗਾਈਏ!
ਚਾਨਣਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਦੀ ਨਵੀ ਰੀਤ ਪਾਈਏ!
ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਅਸਾਡੀ ਦੂਰ ਹੈ,
ਆਓ, ਤਪਦੇ ਪੈਡਿਆਂ ਤੇ ਟੁਰਦੇ ਹੀ ਜਾਈਏ!
ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਲੱਦੀ ਦੇਵੀ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਛੱਡ ਕੇ -
ਆਓ, ਕੁੱਝ ਘੜੀ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਪ੍ਰੀਤ ਪਾਈਏ!
ਮੌਤ ਨਾਲ਼ ਠਰ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ -
ਚਲੋ ਲਹਿਰਾਂ ਵਾਂਗ ਚੰਨ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਪੀਂਘ ਪਾਈਏ!
Let's sing a song of a new dawn
Let's start a new custom of gifting the lights!
Don't worry if our destination is far away -
Let's keep walking on the harsh paths!
ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਕਿਵੇਂ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ? ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਕਿਵੇਂ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਘਟਨਾ-ਚੱਕਰ ਕਿੰਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਭਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ਼ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ਼ ਘਟਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਐਨੀ ਸੁਸਤ ਚਾਲ ਨਾਲ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੁੱਝ ਵਾਪਰ ਵੀ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ!...ਇੱਕ ਸੁਸਤ ਅਤੇ ਵਿਅਰਥ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੂਸਰਾ ਦਿਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ - ਇੰਝ ਹੀ ਹਫ਼ਤੇ, ਮਹੀਨੇ ਤੇ ਸਾਲ ਬੀਤ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖਲੋ ਗਈ ਹੋਵੇ, ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ‘ਤੇ, ਜਿੱਥੇ ਸਾਲਾਂ-ਬੱਧੀ ਕੋਈ ਗੱਡੀ ਨਾ ਆਈ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਆਉਣ ਦੀ ਆਸ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਅੰਦਰ ਦੂਰ ਦਿਲ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੁੱਝ ਵਾਪਰੇਗਾ। ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਲਾਹ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਤੱਟ ਵੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਤੱਕਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਇੱਕਲਤਾ ਤੋਂ ਘਬਰਾ ਕੇ ਧੁੰਦਲੇ ਖ਼ਿਤਿਜ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਵੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ - ਇਕ ਹਮਸਫ਼ਰ ਢੂੰਡਦੇ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਯਾਤਰਾ ਵਾਸਤੇ...
ਦਿਲ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਲਿਖੇ ਸ਼ਬਦ
ਅਨਹਦ ਨਾਦ ਨਾਲ ਲਬਰੇਜ਼
ਮਨਮੋਹਕ ਨਗ਼ਮੇ ਗਾਉਂਦੇ
ਅਲੌਕਿਕ ਨਾਚ ਨੱਚਦੇ
ਆਦਿ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਤਾਂਡਵ ਕਰਦੇ
ਮਨ ਦੇ ਕੋਰੇ ਕੈਨਵਸ ‘ਤੇ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਚਿੱਤਰ ਵਾਹੁੰਦੇ
ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਰੂਪ ਨੇ ਵਟਾਉਂਦੇ।
ਮਨ ਦੇ ਵਿਹੜੇ
ਮੈਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਸੂਤ ਨਾਲ
ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ ਨੂੰ ਬੁਣਿਆ
ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹਿੱਲਿਆ ...
ਤੇ ਮੇਰੀ ਅੰਦਰਲੀ ਅਵਾਜ਼ ਕਲਮ ਬਣ ਗਈ !
ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਉੱਕਰੀ ਉਹ ਇਬਾਰਤ
ਫੇਰ ਲੋਕ ਆਵਾਜ਼ ਬਣ ਗਈ !
Inside my mind
I heard an inner voice
Slowly I lifted my hand...
And the inner voice became the pen
Some thoughts, some verses
Written on a piece of paper then
Became the voice of the people!
ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਾਲ! ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਵਕਤ ਵੀ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ? ਹੈਰਾਨੀ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਭ ਕੁੱਝ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਲਗਦਾ ਹੈ! ਕਿੰਝ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਵਰ੍ਹਾ ਬੀਤ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ। ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਜਾਗੇ ਹੋਵੋਂ। ਤੇ ਉਸ ਵੇਖੇ ਹੋਏ ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਬਿੰਬ, ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ-ਮਸਤਿਕ ਵਿੱਚ ਤੈਰਦੇ ਨੇ - ਕਿਸੇ ਚੱਲ-ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਵਾਂਗ। ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਣਗਾਹ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੁਡਾ ਸਕਦੇ। ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਬੇਚੈਨੀ ਭਰਿਆ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਨੂੰ ਹਲੂਣਦੇ ਨੇ, ਅਪਣੇ ਸਾਰੇ ਵੇਗ ਨਾਲ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਝੰਜੋੜਦੇ ਨੇ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਤੜਪਦੇ ਹੋ। ਪਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ। ਬੀਤੇ ਪਲਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆ ਕੇ ਸਤਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਝੂਰ ਹੀ ਸਕਦੇ ਹੋ - ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਦੇ। ਕਾਸ਼! ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੰਨਾ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਸਤਿਕ 'ਚੋਂ ਮਿਟਾ ਸਕਦੇ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਚਾਹੁਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਸਗੋਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ-ਮਸਤਿਕ ਗੂੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ, ਹੋਰ ਡਾਹਢਾ ਤੜਪਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਸਿਰਫ਼ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਸੀਂ ਇਹੀ ਆਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਓਹੀ ਪੁਰਾਣੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਲ, ਫਿਰ ਨਵੀਂ ਰੰਗਤ ਤੇ ਨਵੇਂ ਅਹਿਸਾਸ ਲੈ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ..
ਉਹ ਇੱਕ ਲਹਿਰ ਸੀ -
ਜਿਸਨੇ ਜਾਵ੍ਹਾਰ-ਭਾਟੇ ਨਾਲ
ਉੱਛਲਣ ਦਾ ਖ਼ੁਆਬ ਸੀ ਦੇਖਿਆ।
ਪਰ ... ਉਹ ਜਾਵ੍ਹਾਰ-ਭਾਟੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ
ਦੱਬਦੀ ਚਲੀ ਗਈ ...
ਉਸ ਲਹਿਰ ਨੇ ਜਦ
ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ
ਤਾਂ ਰੇਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਸਮੋ ਲਿਆ!
ਸਿਸਕਦੀ ਤੇ ਤੜਪਦੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ
ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੇ ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਸੋਖ ਲਿਆ।
ਉਹ!!!
ਜੋ ਕਦੇ ਲਹਿਰ ਸੀ -
ਹੁਣ ਬੂੰਦ ਬਣਕੇ
ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਟਪਕਦੀ ਹੈ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਿੰਝ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਖਲਬਲੀ ਜਿਹੀ ਮਚਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ - ਇੱਕ ਅਤਿ ਸੂਖ਼ਮ ਖਲਬਲੀ - ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ - ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੀਵਨ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਵਚਿੱਤਰ ਹੈ! ਇਸਦੀ ਲੀਲਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਬੜਾ ਔਖਾ ਹੈ - ਪੂਰਾ ਇੱਕ ਜਨਮ ਇਸ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਦਰਅਸਲ ਅਸੀਂ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਕਿਓਂਕਿ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਵੈਰਾਗ ਸਾਡੇ ਮਨ 'ਤੇ ਹਾਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ - ਸਿਰਫ਼ ਦਰਸ਼ਕ ਬਣੇ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵੀ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ - ਬਦਲਣ ਵਾਲ਼ਾ ਹਿੱਸਾ। ਅਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਿਚਰਦੇ ਹੋਏ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ - ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਾਨੂੰ ਬਦਲਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ ਸੁਖ-ਦੁੱਖ, ਵੈਰਾਗ, ਪਿਆਰ, ਨਫ਼ਰਤ ਵਰਗੀਆਂ ਸੂਖ਼ਮ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਅਸੀਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਭੰਵਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤੇ ਕਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਕਿਸਮ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਜਿਹੀ ਛਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਭੰਵਰ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ, ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਜ਼ਰਦ ਪੱਤੇ ਚੁਣਦੇ ਹੋਏ, ਬਹਾਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ! ਕਦੇ ਪਰਮਾਨੰਦ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਦੇ ਹਾ! ਕਦੇ ਮੁਕਤੀ ਲਭਦੇ ਹਾਂ।
ਇੱਕ ਤੜਪ ਜਿਹੀ ਵਹਿੰਦੀ ਰਹੀ ਦਰਿਆ ਬਣਕੇ!
ਸੀਨੇ ਠਰਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਟੁਰਦੇ ਰਹੇ –
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪੰਧ ਲੰਮੇਰੇ ਸੀਗੇ –
ਪਰ ਤੜਪ ਦਾ ਵੇਗ ਸੀ –
ਜਿਹੜਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ!
ਉਹ ਤੜਪ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸਦੇ ਲਈ ਸੀ –
ਕਿਸ ਹੁਸੀਨ ਮੰਜ਼ਿਲ ਲਈ ਸੀ?
ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਹਸੀਨ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੇ
ਖ਼ਿਆਲੀ ਅਕਸ ਨੇ ਹਕੀਕਤ ਦਾ ਲਿਬਾਸ ਨਾ ਪਾਇਆ!
ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਟੁਰਦੇ ਗਏ, ਉਸਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ!
ਪਰ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਅਸਫ਼ਲਤਾ ਮਿਲੀ!
ਕਿਸੇ ਵੀ ਮੋੜ ਤੇ ਉਸਦੇ ਦੀਦਾਰ ਨਾ ਹੋਏ –
ਬੱਸ ਸੁਪਨਈ ਖ਼ਿਆਲ ਹੀ ਸੀਗੇ
ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਜਿੰਦਾ ਰੱਖਿਆ, ਟੁਰਦੇ ਰੱਖਿਆ!
ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਬਿੰਬ, ਅਜਿਹਾ ਨਕਸ਼,
ਜਿਸਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨੂਰ ਦੇ ਝਲਕਾਰੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ –
ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ, ਇੱਕ ਖ਼ਿਆਲ!
ਜੋ ਇੱਕ ਤੜਪ, ਇੱਕ ਪੀੜ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਹੈ…
ਕੱਚੇ ਸੁਪਨੇ, ਤਿੱਖੀਆਂ ਪਿਆਸਾਂ…
ਇਹ ਸੰਸਾਰਿਕ ਜਗੀਰਾਂ ਜਿਸ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬੁਝਾ ਸਕਦੀਆਂ!
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ?
ਕਦੇ ਅਜਨਬੀ ਬਣਕੇ ਜੋ ਆਪਣਾ ਲਗਦਾ ਹੈ -
ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਬਣਕੇ ਜੋ ਅਜਨਬੀ ਲਗਦੇ ਨੇ!
ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ -
ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਨਬੀ ਕਹਿਣਾ ਤੇ
ਅਜਨਬੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਹਿਣਾ!
ਅਜਨਬੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਬਣ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਅਜਨਬੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ -
ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਣਾ
ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।
ਝੂਠੇ ਜਿਹੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਪਾਲਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ -
ਮਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ!
ਅਸੀਂ ਦਿਖਾਵੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਓਂ ਜਿਊਂਦੇ ਹਾਂ?
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ਼ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਜਿਊਂਦੇ?
ਕਿਓਂ ਅਸੀਂ ਝੂਠੇ ਦਿਖਾਵੇ,
ਝੂਠੇ ਰਿਵਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਹਾਂ ਰਹਿੰਦੇ -
ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਝੂਠੇ ਹਨ।
ਪਰ ਕਿਓਂ?
ਕਿਓਂਕਿ ਅਸੀਂ ਦਿਖਾਵੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਆਦੀ ਹਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕੇ -
ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟਾਈਪਡ ਹਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕੇ -
ਤੇ ਅਸੀਂ ਟਾਈਪਡ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਹਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ।
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ।
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਚੱਲਦੀ ਹੈ -
ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੱਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ...
ਆਪ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਮੁਬਾਰਕ ਹੋਵੇ!
ਆਸ ਹੈ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਵਰ੍ਹੇ -
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੀ ਹੋ ਜਾਵੇ!
ਉਹੀ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨ ਫਿਰ ਤੋਂ ਆ ਜਾਣ -
ਸਭ ਲੋਕ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਹੋ ਕੇ ਘੁੰਮਣ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਡਰ ਨਾ ਸਤਾਏ।
ਸਭ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਮਿਲਣ!
ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਮਿਲਣ -
ਜੋ ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠੇ ਨੇ -
ਆਪਣੇ ਘਰ, ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਨ -
ਫਿਰ ਤੋਂ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀਰੇ ਕੱਢ ਸਕਣ!
ਸਭ ਨੂੰ ਅੰਨ-ਪਾਣੀ ਮਿਲ਼ੇ -
ਕੋਈ ਵੀ ਭੁੱਖਾ ਨਾ ਸੋਏ!
ਕਾਸ਼! ਉਹ ਸਹਰ ਜਲਦੀ ਨਾਲ਼ ਆਏ!
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪਹਿਰ ਜਲਦੀ ਨਾਲ਼ ਆਏ!
ਬੇਗ਼ਮਪੁਰਾ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਜਲਦੀ ਨਾਲ਼ ਆਏ!
~ ਅਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ
आपको नया साल मुबारक हो -
आस है नए बरस में
ज़िन्दगी फिर से -
वोही पुराने लम्हे ले कर आये -
जब सब लोग बेफ़िक्र घूमें -
किसी महामारी का डर न हो!
सबको उनके सपने मिलें!
किसानों को उनके हक मिलें -
जो सड़को के किनारे पे बैठे हैं -
अपने घर, अपने खेतों में वापिस लौटें!
धरती माँ की गोद से हीरे निकालें!
सभ को अन्न-पानी मिले -
कोई भी भूखा न सोये!
काश! वो सहर जल्दी से आए!
ख़ुशी के पहर जल्दी से आएं!
बेग़मपुरा जैसे शहर जल्दी से आएं!
~ अमनदीप सिंह
December 31, 2021
I wish you a Happy new year!
Hopefully, life will be normal again!
Hope that everyone realizes their dreams again!
Hope that protesting Farmers get back their rights -
Those who are sitting on the roadside -
Return to their homes, their fields!
And again, grow the golden harvest!
Hope that everyone gets food and water -
Nobody sleeps hungry!
Hope that new dawn comes soon.
~ Amandeep Singh