O tym, jak Hadżar szukała wody...
Muzułmanie wykonujący hadżdż i umrę (większą i mniejszą pielgrzymkę), przebiegają siedem razy pomiędzy wzgórzami Safa i Marła znajdującymi się w pobliżu Kaby. Robią tak dla upamiętnienia oddania, z jakim Hagar szukała wody dla swojego maleńkiego syna. Hadżar (oby Allah był z niej zadowolony) była żoną proroka Abrahama (pokój z nim), a ich synem był prorok Izmael (pokój z nim).
Niedługo po urodzeniu się Izmaela, Allah nakazał Abrahamowi, by zaprowadził swoją żonę – Hadżar – i ich syna do nieurodzajnej pustynnej doliny i pozostawił ich tam, by założyli nową cywilizację. Abraham (pokój z nim) usłuchał Allaha. Kiedy odchodził, Hadżar pobiegła za nim, prosząc, by nie zostawiał jej w tej dolinie, lecz on nie reagował. Zapytała więc: „Czy Allah ci tak nakazał?” Kiedy Abraham potwierdził, pokornie została, mówiąc: „W takim razie nas nie zaniedba”. Zaufała Allahowi i wróciła do swojego syna. Abraham wracał do domu, wznosząc prośby do Allaha:
{Panie nasz! Oto osiedliłem część mojego potomstwa w dolinie nieurodzajnej, obok Twego świętego Domu. Panie nasz! Niech oni odprawiają modlitwę, a Ty uczyń, aby serca ludzi skłoniły się ku nim, i daj im owoców jako zaopatrzenie! Być może oni będą wdzięczni!} [Koran 14:37]
Hadżar miała ze sobą jedynie worek daktyli i bukłak z wodą. Kiedy zapas wody się skończył, błagała Allaha o pomoc. Widziała jak jej dziecko umiera z pragnienia. Wspięła się na wzgórze Safa i rozejrzała się dookoła. Nie było tam wody, zwierząt, ani żadnych ludzi. Zeszła więc ze wzgórza Safa i pobiegła do innego wzgórza – Marła. Biegała tak pomiędzy tymi dwoma wzgórzami, wypatrując wody, jednak bezskutecznie. Lecz Allah zatroszczył się o nią i jej synka. Sprawił, że z ziemi wytrysnęło źródło, z którego mogła czerpać wody do woli. To źródło istnieje do dziś; nazywa się Zamzam.
Dzięki wodzie ze źródła Zamzam i daktylom, Hadżar i jej syn przetrwali. Wkrótce obok wzgórza Marła przejeżdżali Beduini, którzy wraz z całymi rodzinami poszukiwali miejsca do osiedlenia się. Kiedy zobaczyli ptaki krążące nad doliną, zrozumieli, że musi tam być woda. Gdy ujrzeli źródło, obok którego siedziała Hadżar z dzieckiem, czy mogą tam pozostać. Ona wyraziła zgodę, zastrzegając jedynie, by źródło Zamzam zawsze należało do Izmaela i jego potomków. To od przybyszy Izmael nauczył się języka arabskiego, a gdy dorósł, poślubił jedną z ich kobiet.
W tamtych czasach, gdy Abraham pozostawił żonę i dziecko na pustyni, Hadżar biegała pomiędzy wzgórzami w upale, po gorącym piasku, wycieńczona z pragnienia. Dziś pielgrzymi dla upamiętnienia tego wydarzenia także przebiegają pomiędzy wzgórzami Safa i Marła, jednak w dużo łatwiejszych warunkach. Oddanie, z jakim Hagar szukała wody dla syna oraz jej niezachwiana wiara w Allaha pokazują jak wspaniałą była matką i jak bardzo wierzącą osobą była. Jeśli pojedziecie na hadżdż, pamiętajcie o tym wydarzeniu i pomyślcie o wspaniałej matce, na pamiątkę której muzułmanie dziś biegają pomiędzy wzgórzami Safa i Marła. Pomyślcie też o swojej własnej mamie i o tym, że ona dla was prawdopodobnie zrobiłaby to samo, co Hadżar dla swojego synka.
Wróć do: >Eid al-Adha
