Pokora

Skromność i pokora to zalety cechujące pobożnego muzułmanina, zaś arogancja, duma i pycha to wady, których należy się mocno wystrzegać. Człowiek nie może stać się prawdziwym sługą Allaha, jeśli nie podda Mu się całkowicie, nie okaże pokory. Muzułmanin modląc się pięć razy dziennie pada w pokorze na twarz przed swoim Stwórcą, uniża się przed Nim, odpowiadając na wezwanie Allaha:

Koran 15:98

{Głoś chwałę twego Pana Bądź wśród tych, którzy wybijają pokłony!}

Nie czuje się z tego powodu uciśniony, lecz raczej szczęśliwy, że może wychwalać swojego Pana, okazywać Mu wdzięczność, służyć Mu, zyskując w ten sposób Jego zadowolenie. Tacy mogą mieć nadzieję na wspaniałą nagrodę i wielkie szczęście w Życiu Przyszłym.

Koran 23:1-2

{Szczęśliwi są wierzący, którzy są pokorni w swoich modlitwach}

Pokora sprawia, że człowiek siebie nie przecenia, nie postrzega za lepszego, niż jest w rzeczywistości, nie wpada w samozachwyt z powodu swych zalet, lecz skupia się na zwalczaniu swych wad. Nie postrzega siebie jako idealnego wierzącego, nie nazywa bogobojnym, lecz ciągle dostrzega swoje niedoskonałości i zaniedbania, dąży do osiągnięcia prawdziwej bogobojności,

Koran 53:32

{Przeto nie uważajcie samych siebie za oczyszczonych. On zna najlepiej tych, którzy są bogobojni!}

Nie wywyższa siebie też wśród ludzi, nie patrzy na innych z pogardą, zgodnie z zaleceniem Allaha:

Koran 31:18

{Nie odwracaj z pogardą twarzy od ludzi! Nie chodź po ziemi zadufany w sobie! Zaprawdę, Bóg nie miłuje dumnych pyszałków!}

Jeśli więc zdarzy się nam poczuć się lepszymi od kogoś, czy lepszymi niż jesteśmy w rzeczywistości, powinniśmy przypomnieć sobie o wielkiej wadze skromności i pokory, które są niezbędnymi cechami dobrego muzułmanina.

Koran 25:63

{Słudzy Miłosiernego: ci, którzy chodzą po ziemi skromnie i kiedy ludzie nieświadomi zwracają się do nich, to mówią: "Pokój!"}

strona główna