Znaki Allaha w deszczu

Deszcz to jeden z najważniejszych czynników zapewniających ciągłość życia na Ziemi. Jest to warunek konieczny, by na danym obszarze mogło trwać życie. Deszcz, który jest tak ważny dla wszystkich istot żyjących, w tym także dla ludzi, wspomniany jest w różnych wersetach Koranu, gdzie podane są istotne informacje o jego tworzeniu, ilościach i skutkach. Te informacje, o których ludzie z tamtych czasów nie mieli pojęcia, pokazują nam, że Koran jest Słowem Boga. A teraz zbadajmy informacje podane w Koranie dotyczące deszczu. ILOŚĆ DESZCZU

W jedenastym wersecie Surya z-Zukhruf (Rozdział 43 - Ozdoby) o deszcz zdefiniowany jest jako woda zesłana według „pewnej miary”. Oto ten werset:

Koran 43:11

{Ten, który zesłał z nieba wodę według pewnej miary. I dzięki niej ożywiliśmy krainę umarłą. W ten sposób zostaniecie wyprowadzeni!}

Ta „miara” wspomniana w powyższym wersecie pasje do wielu cech deszczu. Po pierwsze – ilość deszczu spadającego na ziemię jest zawsze taka sama. Zostało obliczone, że w ciągu sekundy z Ziemi wyparowuje 16 milionów ton wody. Ta ilość równa jest ilości wody, która spada na Ziemię w ciągu sekundy. To oznacza, że woda ciągle krąży w zrównoważonym cyklu, zgodnie z „miarą”. Inna miara związana z deszczem dotyczy prędkości spadania. Minimalna wysokość chmur deszczowych to 1200 metrów. Spadając z tej wysokości przedmiot mający tę samą wagę i rozmiar jak kropla deszczu ciągle by przyspieszał i spadł na powierzchnię z prędkością 558 km/h. Z pewnością każdy przedmiot uderzający w powierzchnię z taką prędkością spowodowałby wielkie zniszczenia. Gdyby w taki sposób spadał deszcz, zniszczyłby wszystkie pola uprawne, obszary mieszkaniowe, domy i samochody, a ludzie nie mogliby chodzić bez zabezpieczeń. Co więcej, te obliczenia zostały zrobione jedynie dla chmur na wysokości 1200 metrów; jednak są chmury deszczowe także na wysokości 10000 metrów. Kropla deszczu spadająca z takiej wysokości normalnie osiągnęłaby bardzo niszczycielską prędkość. Lecz tak się nie dzieje; nie ważne z jakiej wysokości spadają krople deszczu, ich średnia prędkość z jaką spadają na powierzchnię to zaledwie 8-10 km/h. Dzieje się tak ze względu na szczególną formę, jaką one przybierają. Forma ta zwiększa siłę tarcia atmosfery i zapobiega przyspieszeniu, kiedy krople deszczu osiągają określoną “granicę” prędkości. (Dzisiejsze spadochrony projektowane są z wykorzystaniem tejże techniki).

To jeszcze nie wszystko, jeśli chodzi o “miary” deszczu. Na przykład w warstwach atmosfery, gdzie zaczyna padać, temperatura może spaść nawet do 400 stopni poniżej zera. Mimo to krople deszczu nigdy nie zamieniają się w cząsteczki lodu. (To z pewnością oznaczałoby to poważne zagrożenie dla organizmów żyjących na Ziemi). Powodem jest to, że woda w atmosferze to czysta woda. Jak wiadomo, czystą wodę ciężko jest zamrozić, nawet w bardzo niskich temperaturach.

FORMOWANIE SIĘ DESZCZU

Proces formowania się deszczu przez długi czas pozostawał dla ludzi wielką tajemnicą. Odkrycie etapów jego formowania możliwe było dopiero po wynalezieniu radarów pogodowych.

Formowanie się deszczu odbywa się na trzech etapach. Pierwszy, „tworzywo” deszczu wznosi się w powietrze. Później tworzą się chmury. W końcu pojawiają się kropelki deszczu.

Te etapy są jasno sprecyzowane wieki temu w Koranie, gdzie są zamieszczone szczegółowe informacje na temat formowania się deszczu:

K‎‏‎‎‎‎‎‎‏‏‏‏‎‎‏‎‎‎‏‎‎‏‎‎‎‏‏‏‏‏‏‎‏‏‏‏‏‏‎‏‏‎‎‏‎‏‎‎‎‏‎‏‏‏‏‏‎‎‎‎‎‏‎‏‎‎‏‏‏‏‏‏‏‎‏‎‎‏‎‎‎‏‎‎‏‏‏‏‏‎‎‎‏‏oran 30:48

{Bóg jest Tym, który posyła wiatry, a one wzburzają chmury; On rozciąga je po niebie, jak chce, i czyni je płatami; i widzisz wtedy, jak obfity deszcz wylewa się spomiędzy nich. I kiedy On dosięga nim kogo chce ze Swoich sług, wtedy oni się radują.}

Przyjrzyjmy się teraz trzem etapom wspomnianym w tym wersecie:

ETAP PIERWSZY: „Bóg jest Tym, który posyła wiatry…” Niezliczone pęcherzyki powietrza uformowane przez pienienie się oceanów ciągle pękają i powodują, że cząsteczki wody są wyrzucane ku niebu. Cząsteczki te, które są bogate w sól, są następnie przenoszone przez wiatry i wędrują w atmosferze ku górze. Cząsteczki te zwane aerozolami tworzą chmury, zbierając wokół siebie parę wodną, która znów wznosi się znad mórz.

ETAP DRUGI: „…one wzburzają chmury; On rozciąga je po niebie jak chce i czyni je płatami” Chmury tworzą się z pary wodnej, która zbiera się wokół kryształków soli lub cząsteczek pył w powietrzu. Ponieważ kropelki wody są bardzo malutkie (mają średnicę pomiędzy 0,01 a 0,02 mm), chmury są zawieszone w powietrzu i rozprzestrzeniają się po niebie. Dlatego niebo pokrywa się chmurami. ETAP TRZECI: „i widzisz wtedy, jak obfity deszcz wylewa się spomiędzy nich” Cząsteczki wody otaczające kryształki soli i cząsteczki pyłu zagęszczają się i formują krople deszczu. Krople, które stają się cięższe niż powietrze, opuszczają chmury i zaczynają spadać na ziemię jako deszcz. Każdy etap formowania się deszczu jest omówiony w wersetach Koranu. Ponadto, etapy te wyjaśnione są w prawidłowej kolejności. Podobnie jak w przypadku innych zjawisk naturalnych na świecie, znów Koran dostarcza najbardziej prawidłowego wyjaśnienia o tym zjawisku; co więcej – ogłosił te fakty ludziom wiele wieków przed tym, jak zostały one odkryte naukowo.

OŻYWIANIE MARTWEJ KRAINY

W Koranie wiele wersetów przykuwa naszą uwagę do tej szczególnej funkcji deszczu, jaką jest „ożywianie martwej krainy”:

Koran 25:48-49

{I My spuściliśmy z nieba wodę czystą, aby dzięki niej ożywić martwą krainę i napoić nią liczne trzody i istoty ludzkie, które stworzyliśmy.}

Oprócz dostarczania ludziom wody, co jest nieodłączną potrzebą wszystkich istot żywych, deszcz ma także efekt użyźniania.

Krople deszczu dostające się do chmur po tym, jak wyparowały z mórz, zawierają pewne substancje, które „ożywią” martwe lądy. Te „ożywiające” krople nazywane są „kroplami napięcia powierzchniowego”. Tworzą się one na samej górze powierzchni morza, zwanej przez biologów „mikrowarstwą”. Jest to warstwa o grubości mniejszej niż jedna dziesiąta milimetra; jest w niej wiele pozostałości organicznych, ze względu na dużą liczbę mikroskopijnych glonów i zooplanktonu. Niektóre z tych pozostałości selekcjonują i zbierają w sobie pewne pierwiastki, które są bardzo rzadkie w wodzie morskiej, takie jak fosfor, magnez, potas i niektóre z metali ciężkich, jak miedź, cynk, kobalt i ołów. Te pełne “nawozu” krople unoszone są do nieba przez wiatry, a po chwili spadają na powierzchnię wewnątrz kropel deszczu. Nasiona i rośliny na ziemi otrzymują dzięki tym kroplom wiele soli metalicznych i pierwiastków niezbędnych, by mogły rosnąć. To także jest objawione w innym wersecie Koranu:

Koran 50:9 ‎‏‎‎‎‎‎‎‏‏‏‏‎‎‏‎‎‎‏‎‎‏‎‎‎‏‏‏‏‏‏‎‏‏‏‏‏‏‎‏‏‎‎‏‎‏‎‎‎‏‎‏‏‏‏‏‎‎‎‎‎‏‎‏‎‎‏‏‏‏‏‏‏‎‏‎‎‏‎‎‎‏‎‎‏‏‏‏‏‎‎‎‏‏‎

{I zesłaliśmy z nieba wodę niosącą w sobie błogosławieństwo, i dzięki niej sprawiliśmy, iż wyrosły ogrody i ziarno żniwa}

strona główna