ท่านเป็นผู้มีใจบุญได้ถวายทานอย่างประณีตมโหฬารติดต่อกันครึ่งเดือนก็เคยมี เคยพาบริวารสองพัน คนบรรทุกน้ำตาล น้ำผึ้ง น้ำอ้อย เป็นต้น จํานวนมากถึง 500 เล่มเกวียน ไปถวายพระพุทธเจ้าและภิกษุสงฆ์

ครั้งหนึ่งท่านป่วยหนัก เทวดามาปรากฏให้เห็นกล่าวกับท่านว่าคนมีบุญอย่างท่านนี้ แม้ ปรารถนาราชสมบัติหลังตายแล้วก็ย่อมได้ ท่านตอบเทวดาว่าถึงราชสมบัติก็ไม่จีรัง เราไม่ต้องการ บรรดา ลูกหลานที่นั่งเฝ้าไข้อยู่ นึกว่าท่านเพ้อจึงกล่าวเตือนสติ ท่านบอกบุตรหลานว่ามิได้เพ้อ เทวดามาบอกให้ ปรารถนาราชสมบัติ แต่ท่านปฏิเสธยังมีสิ่งอื่นที่ดีกว่า น่าปรารถนากว่า เมื่อถูกถามว่าคืออะไร ท่านกล่าวว่า คือ ศรัทธาอันแน่วแน่มั่นคงในพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์

อัมพาฎการามนั้นเป็นวัดที่ท่านสร้างถวายพระมหานามะนิมนต์ให้ท่านอยู่ประจํา แต่พระเถระ พักอยู่ชั่วเวลาหนึ่งก็จาริกไปยังที่อื่น พระเถระอื่น ๆ ก็แวะมาพักอยู่เสมอๆ ต่อมามีพระรูปหนึ่งนามว่า สุ ธรรมเถระ ยังเป็นปุถุชนมาพํานักอยู่เป็นประจําเป็นเวลานาน จนกระทั่งนึกว่าตัวท่านเป็นสมภารวัด พระสุ ธรรมเป็นปุถุชน จิตตคหบดีเป็นอริยบุคคลระดับอนาคามี ถือเพศฆราวาสก็ยังแสดงความเคารพกราบไหว้ พระภิกษุปุถุชน เพราะถือเพศบรรพชิตเป็น “ธงชัยแห่งพระอรหันต์” อุปถัมภ์บํารุงพระเถระเป็นอย่างดี

วันหนึ่งพระอัครสาวกทั้งสอง คือ พระสารีบุตรกับพระโมคคัลลานะเดินทางผ่านมา ท่านจิตต คหบดีนิมนต์ให้พระอัครสาวกทั้งสองพํานักอยู่ที่อัมพาฏการาม พร้อมนิมนต์เพื่อฉันอาหารที่บ้านท่านใน วันรุ่งขึ้น แล้วก็ไปนิมนต์พระสุธรรมไปฉันด้วย พระสุธรรมถือตัวว่าเป็นเจ้าอาวาส เห็นจิตตคหบดีให้ ความสําคัญแก่พระอัครสาวกมากกว่าตนถึงกับนิมนต์ไปฉันภายหลัง จึงไม่ยอมรับนิมนต์ แม้ท่านจะอ้อนวอน อย่างไรก็ไม่ยอมรับตกเย็น ท่านจิตตคหบดีกําลังสั่งให้เตรียมภัตตาหาร พระสุธรรมก็เดินไปในคฤหาสถ์อย่าง คนคุ้นเคย คู่นั้นดูนี่แล้วก็เปรยว่า “อาหารที่ท่านเตรียมถวายพระพรุ่งนี้ดีทุกอย่าง แต่ขาดอยู่อย่างเดียวที่ไม่ได้ เตรียมถวาย” จิตตคหบดีถามว่าขาดอะไร พระสุธรรมตอบว่าขาด “ขนมแดกงา” คําว่าขนมแดกงาเป็นคําที่มี นัยสําคัญเกี่ยวกับตระกูลของท่านคหบดี ท่านคหบดีก็โกรธและว่าเอาแรง ๆ เพื่อให้สํานึก พระสุธรรมไม่ สํานึกแต่โกรธตอบ หนีจากวัดไปเฝ้าพระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบเรื่องจึงตําหนิแรงๆ และมีพุทธ บัญชาให้กลับไปขอโทษจิตตคหบดี แต่คหบดีไม่ยอมยกโทษให้จึงกลับมาเฝ้าพระพุทธองค์อีก พระพุทธ องค์ทรงแสดงธรรมให้ฟัง พระสุธรรมบรรลุพระอรหันต์ พระองค์จึงให้ภิกษุรูปหนึ่งเป็นอนุทูตพาพระสุธรรม ไปขอขมาจิตตคหบดีใหม่ คราวนี้ท่านคหบดียกโทษให้

จิตตคหบดีมีปฏิภาณเฉียบแหลมและมีความสามารถในการแสดงธรรมมาก จึงได้รับการยกย่อง ในเอตทัคคะว่าเป็นเลิศกว่าผู้อื่นในทางเป็นธรรมกถูก

เมื่อศึกษาประวัติของจิตตคหบดีแล้วให้ความคิดได้ว่า พระพุทธศาสนาเป็นของชาวบ้านทุกคน คฤหัสถ์ก็ควรศึกษาพระพุทธพจน์ให้เข้าใจแจ่มแจ้ง จนสามารถสื่อสารแสดงให้คนอื่นเข้าใจได้ สามารถ ปกป้องพระพุทธศาสนาได้