ՍԷ՜Ր

Հին հարցի մը պատասխան

Ի՞նչ է սէրը՝ հարց տուաւ բարեկամ մը ինծի:

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Տանդ շեմին քեզ անձկութեամբ սպասող,

                     քեզի անհունօրէն փարող,

                     քեզ գրկաբաց ընդունող,

           անհո՜ւն կարօտը սիրելիներուդ։

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Կէսգիշերային անուրջներուդ մէջ թափառող,

             գերող յաճախանքի մը նման ցցուող,

             կարօտակէզ տեսիլքը յամեցող:

ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Մութ ու մռայլ անջրպետին մէջ յղի,

         կայծակնասուր ակնթա՜րթ մը անուրջի,

    ճախրանք մը՝ քու մահամերձ հոգիին:

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Խաբկանքը գեղեցիկին, հայելիին մէջ տգեղին,

                     վարդի նման անուշաբոյր,

               թիթեռի նման վաղամեռիկ:

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Մահուան դիմաց ամեհի՝ թրթռուն ե՜րգը սոխակին,

Քաղցր ու թաթաւուն ճիչով մը արձակուած։

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Գոյատեւելու գաղտնիքը անբացատրելի,

                     խորհուրդը լինելութեան, 

Դաժան ու ապերախտ այս աշխարհին մէջ։

Ի՞նչ է սէրը...եթէ ոչ

Անհեթեթը շղարշած սիրուն քօղը աներեւոյթ։

2008