Au-delà de l’amour

L’amour est une réalité ingrate

Qui donne à l’homme une milliseconde de fantasmes

Un sens à cette course sans relâche,

Un mirage spirituel,

Qui passe rapidement,

sans retour,

Et qui laisse derrière lui les traces

De la nostalgie,

de la peine,

du chagrin…

Il était un rêve

                     mon amour d’hier

Une illusion sucrée et ensorcelante

Et où est-il le vrai de la vie…?

Où est-il, à la fin, le permanent?

                                 l’éternelle…?

Cette création, est-elle la vérité?

Ou y a-t-il une vérité indestructible

Que certains ont appelé « Godot »

                     et d’autres « Dieu »

Et que moi j’appelle le futur sombre et inconnu…

1986

Khatchig Dédéyan

Traduction par Héra Dédéyan 

ՍԷՐԷՆ ԱՆԴԻՆ 

Սէրը ապերախտ իրականութիւն է. 

Կու տայ մարդուս ակնթարթ մը երազային, 

Իմաստ մը այս անդուլ վազքին, 

Ոգեղէն տեսիլք մը զգայնական, 

Ապա կ’անցնի արագ, 

անդարձ, 

Կը ձգէ ետին հետքը՝ 

Կարօտի 

   ցաւի 

վշտի... 

Երա՜զ մըն էր 

երէկի իմ սէրը, 

Պատրանք մը քաղցր ու հոգեթով: 

Իսկ ո՞ւր է իրա՜ւը կեանքին... 

Ո՞ւր է վերջապէս մնայունը... 

յաւերժականը... 

Մի՞թէ այս երկունքն է ճշմարիտ, 

Թէ կայ ճշմարտութիւն մը անվերծան 

Որուն «Կոտոյ» ըսին 

ոմանք Աստուած 

Իսկ ես կ’ըսեմ՝ մութ ու անծանօթ Ապագան... 

1986