ԻՄ ՀՈԳԻՆ

Իմ հոգին անկոփ անդաստան է ցորեանի,

Զոր քաղելու պիտի գայ Ան, երբ իջնէ արտ հունձքի,

Իմ հոգին բուրեան է երփնագեղ, ոսկեգոյն,

Ուր կը փթթին սիրոյ յոյզեր բաբախուն:

Իմ հոգին սառցակղզիի հրաբուխն է կատաղի,

Որ կը ցայտէ գորշ ամպեր ու ածուխ մուգ,

Իմ հոգին երկրաշարժ է Չին, Չիլ ու Ճափոնի,

Ուր կը թաղուին պատրանքներ, յոյզ ու անձկութիւն:

Իմ հոգին փակ մատեան է հաստափոր,

Ուր կ’ամփոփուին թախիծն ու խինդը ժամանակի,

Մերթ ընդ մերթ դուրս կը ցայտեն լաւայ ու հուր,

Էութիւն մը անթեղուած՝ կը տնքայ հոն լո՜ւռ:

Իմ հոգին մատեանն իր կարդացողը կ’ըղձայ:

2011