Ημερομηνία δημοσίευσης: Jun 04, 2010 10:9:21 AM
Όλος ο Κοσμος έγινε δια την Κυρίαν Θεοτόκον και η Κυρία Θεοτόκος έγινε δια τον Κυριον ημών Ιησoύν Χριστόν[1]
Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Ύψωσε τον λογισμόν σου υπεράνω από κάθε καιρόν και χρόνον, και υπεράνω από κάθε κτίσμα νοητόν και αισθητόν. Και εμβαίνων (δια να ειπώ έτσι) μέσα εις την ιδίαν αιωνιότητα και εις τον νουν του Θεού, συλλογίσου τας τρυφάς και αρρήτους αγαλλιάσεις οπού ελάμβανεν εν εαυτώ ο Θεός δια την αειπάρθενον Μαρίαν...
Με κάθε δίκαιον έχαιρε και υπερέχαιρε προ του αιώνος η Αγία Τριάς, προγινώσκουσα κατά την θεαρχικήν Της ιδέαν, την αειπάρθενον Μαριάμ. Διότι, είναι γνώμη τινών Θεολόγων, ότι, αν καθ’ υπόθεσιν όλα τα εννέα τάγματα των Αγγέλων ήθελαν κρημνισθή από τους ουρανούς και να γίνουν δαίμονες· αν όλοι οι από του αιώνος άνθρωποι ήθελαν γίνει κακοί και όλοι να υπάγουν εις την κόλασιν χωρίς να γλυτώση τινάς· αν όλα τα κτίσματα, ουρανός, φωστήρες, άστρα, στοιχεία, φυτά, ζώα, ήθελαν αποστατήσει κατά του Θεού, να εύγουν από την τάξιν των και να υπάγουν εις το μη ον· μ’ όλον τούτο, όλες αυτές οι κακίες των κτισμάτων, συγκρινόμεναι με το πλήρωμα της αγιότητος της Θεοτόκου, δεν ηδύναντο να λυπήσουν τον Θεόν.
Διότι, μόνη η Κυρία Θεοτόκος ήτον ικανή να Τον ευχαριστήση κατά πάντα και δια πάντα και να μη Τον αφήση τόσον να λυπηθή δια τον χαμόν και την απώλειαν των τόσων και τόσων κτισμάτων Του, όσον ήθελε Τον κάμει να χαίρη υπερβαλλόντως δια λόγου Της μόνον.
Ηγουν, διότι Αυτή μόνη ασυγκρίτως Τον ηγάπησεν υπέρ πάντα· διότι Αυτή μόνη υπέρ πάντα υπήκουσεν εις το θέλημά Του και διότι Αυτή μόνη εστάθη χωρητική και δεκτική όλων εκείνων των φυσικών, των προαιρετικών και των υπερφυσικών χαρισμάτων, οπού ο Θεός διεμοίρασεν εις όλην την κτίσιν.
Εν συντομία, διότι Αυτή έγινεν ένας άλλος δεύτερος κόσμος, ασυγκρίτως καλύτερος από όλον τον νοητόν και αισθητόν κόσμον και αρκετός μόνος να δοξάζη αιωνίως τον Ποιητήν εκ της καλλονής και ποικιλίας των χαρισμάτων του περισσότερον από όλην του παντός την δημιουργίαν.
Συνάγεται λοιπόν εκ των ειρημένων, ότι, επειδή και ο Θεός προώρισε την Θεοτόκον κατά την προαιώνιον Αυτού ευδοκίαν, ήτις είναι, ουχί το επόμενον και κατ’ επακολούθησιν θέλημα του Θεού, αλλά το προηγούμενον και κύριον Αυτού θέλημα, ως το ερμηνεύει ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος[2]· συνάγεται, λέγω, εκ τούτων, ότι, καθώς το περιβόλι γίνεται δια να φυτευθή το δένδρον και πάλιν το δένδρον φυτεύεται δια τον καρπόν, τοιουτοτρόπως όλος ο νοητός και αισθητός κόσμος έγινε δια το τέλος τούτο, ήτοι δια την Κυρίαν Θεοτόκον· και πάλιν η Κυρία Θεοτόκος, έγινε δια τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Και ούτως ετελειώθη η αρχαία βουλή και ο σκοπός ο πρώτος του Θεού· με το να ανακεφαλαιώθησαν τα πάντα εν τω Χριστώ[3], και ηνώθη η κτίσις με τον Κτίστιν, ουχί φυσικώς, ουχί προαιρετικώς και κατά χάριν, αλλά κατ’ αυτήν την υπόστασιν· όστις είναι ο ανώτατος βαθμός της ενώσεως, ύστερα από τον οποίον, άλλος ανώτερος, ούτε ευρέθη, ούτε ευρεθήσεται.
[1] Αόρατος Πολεμος, Μερος Πρώτον, Κεφάλαιον ΜΘʹ, Τρόπος δια να προσεύχεσαι δια μέσου της Θεοτόκου Μαρίας, σελ. 118-119, εκδόσεις Σ. Ν. Σχοινά, εν Βόλω 1965.
[2] Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Ομιλία ΝΗʹ, «Εις την κατά σάρκα Γεννησιν του Κυρίου», παρ. 13-14 και Ομιλία Ξʹ, «Ρηθείσα εν τη αγία Εορτή των Φώτων», παρ. 19-20, βλ. Εργα Αγ. Γρηγ. Παλαμά, Ε.Π.Ε. τ. 11, σελ. 472-477 και σελ. 532-535, Θεσσαλονίκη 1986.
[3] Πρβλ. Εφεσ. Αʹ, 10.