Ημερομηνία δημοσίευσης: Sep 02, 2009 10:43:4 AM
(Ματθ. Ζ΄, 12)
Το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως προσφεύγει εις το Ευρωπαϊκόν Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Τουρκικού κράτους[1]. Και βεβαίως έχει κάθε δικαίωμα να το πράξη εν προκειμένω. Διότι η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει την νομικήν προσωπικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, παρακρατεί ιδιοκτησιακά στοιχεία της Ελληνοορθοδόξου μειονότητος της Κωνσταντινουπόλεως ενώ αναγνωρίζει ως Πατριαρχείον το λεγόμενον «Τουρκορθόδοξον Πατριαρχείον»[2] (των απογόνων του παπα- Ευθύμ).
Παρά τας διαφωνίας μας με την οικουμενιστικήν πορείαν των σημερινών Πατριαρχικών, εις το σημείον τούτο συμπαριστάμεθα εις το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείον. Αναγνωρίζομεν το αναφαίρετον δικαίωμά του να έχει νομικήν προσωπικότητα, να διαχειρίζεται την περιουσίαν η οποία δικαιωματικώς ανήκει εις αυτό και την οποίαν δεν πρέπει να ιδιοποιείται δια νομικιστικών τεχνασμάτων (όπως το του «Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου») το Τουρκικόν Κράτος.
Εξίσου όμως και το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως θα πρέπει να σέβεται τας ιδίας αρχάς και να μη πράττει εις άλλους όσα δεν επιθυμεί να πράττουν άλλοι εις αυτό. Και, δια να γίνωμεν σαφέστεροι, εάν θέλει να αναγνωρίζουν οι άλλοι εις αυτό την νομικήν προσωπικότητα της οποίας είναι ο νόμιμος φορέας και κληρονόμος, θα πρέπει και αυτό το ίδιο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως να υπερθεματίζει εις τον σεβασμόν του ιδίου δικαιώματος των άλλων. Διότι άλλως, βάλλει κατά της ιδίας αυτού υποστάσεως και δίδει επιχειρήματα εις το τουρκικόν κράτος να αθετεί τα δικαιώματά του αυτά.
Το αυτό, ασφαλώς, ισχύει και δια την Ελληνικήν Κυβέρνησιν. Ουδόλως δύναται να ελέγχη την Τουρκίαν δι' αθέτησιν ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όταν και η ιδία πίπτει εις το αυτό κρίμα.
Είναι εύκολον, λοιπόν, να αντιληφθεί κανείς εις οποίας επικινδύνους ατραπούς οδηγούν αι πρόσφατοι αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Ορους, υπό την πίεσιν της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, δια την αναγνώρισιν ως δήθεν «Ιεράς Μονής Εσφιγμένου» ενός ψευδούς μορφώματος, μηδεμίαν σχέσιν έχοντος μετά της πραγματικής αδελφότητος. «Εβάπτισαν» ως «Ι. Μονήν Εσφιγμένου» εν Κελλίον εις Καρυάς Αγίου Ορους και επιχειρούν να καταστήσουν αυτό το πλασματικόν νομικόν πρόσωπον ως τον νόμιμον φορέα των δικαιωμάτων (και των περιουσιακών στοιχείων, ασφαλώς) της αληθινής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. Τι περισσότερον έπραξαν οι Τούρκοι εις την περίπτωσιν της συστάσεως του Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου;
Και οι μεν Τούρκοι τουλάχιστον δεν είναι Χριστιανοί. Οι δε του Πατριαρχείου και της «Ιεράς[3]» Κοινότητος δεν ησχύνθησαν καν τούς λόγους του Χριστού εις το Ευαγγέλιον «Παντα όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και ημείς ποιείτε αυτοίς»; Δεν απομένει πλέον παρά να είδωμεν και την στάσιν του Ελληνικού Κράτους δια της Πολιτικής Διοικήσεως του Αγίου Ορους. Θα αποδείξει ότι είμεθα επαξίως Ευρωπαϊκή Χωρα, η ότι εις ουδέν διαφέρομεν της υφ' ημών θεωρουμένης ως βαρβαρικής Τουρκίας;
+ Ο Μ.Φ.
*********************************************************************
[1.] Κ. Μπέης, «Οικουμενικότητα και Χαλκη στο Στρασβούργο - Θρησκευτική ελευθερία και ευρωδίκαιο», ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/07/2005.
[2.] Συμεών Σολταρίδης, «Κομισιόν· Επιστρέψτε τα ακίνητα στο Πατριαρχείο», ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/07/2005.
[3.] Τοσον Ιεράς πλέον όσον «Ιερά» ήτο και η «Ιερά Εξέτασις»!