Ημερομηνία δημοσίευσης: Oct 27, 2009 10:21:34 PM
Επειδή τυγχάνει εις τας ημέρας μας κάποιοι να επικρίνουν τας προσφάτους επισκοπικάς χειροτονίας της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. επικαλούμενοι κατά παραπλανητικόν τρόπον ότι αντίκεινται εις τας διατάξεις των Αγ. Αποστόλων, οφείλομεν να διευκρινήσωμεν ωρισμένα θέματα. Οι άνθρωποι αυτοί σκοπίμως υπολογί ζουν εις το ότι ο απλός λαός δεν γνωρίζει ότι άλλον, αι αποστολικαί διατάξεις και άλλον οι αποστολικοί κανόνες. Τοιουτοτρόπως δίδουν την εντύπωσιν ότι η κανονική Ιερά Συνοδος παραβαίνει δήθεν τούς Ιερούς Κανόνας. Είναι όμως καιρός να ειπωθή η αλήθεια και να εμφραγούν τα στόματα των θορυβοποιών αυτών, οι οποίοι ενώ γνωρίζουν την αλήθειαν σκοπίμως την διαστρέφουν αποβλέποντες, προφανώς, εις ίδια αυτών ωφέλη.
Διευκρινίζομεν λοιπόν ότι πρόκειται περί δύο εντελώς διαφορετικών συγγραμμάτων.
Η μεν βίβλος των αποστολικών Κανόνων, είναι εν σύνολον 85 κανόνων, οι οποίοι έχουν κανονικόν κύρος, επεκυρώθησαν από την Πενθέκτην Οικουμενικήν Συνοδον (βλ. β’ κανόνα) και αποτελούν νόμον της Εκκλησίας, συμπεριλαμβάνονται δε εις το Ιερόν Πηδάλιον εις την αρχήν, όπως ο καθείς δύναται να επαληθεύση. Η βίβλος όμως των αποστολικών διαταγών (η διατάξεων), αρχικώς μεν ήτο γνησία όμως συν τω χρόνω διάφοροι αιρετικοί εγκατέμιξαν και τας ιδικάς των διδαχάς με αποτέλεσμα η ιδία Πενθέκτη Οικουμενική Συνοδος, εις τον ίδιον ακριβώς κανόνα αυτής (τον β’) εις τον οποίον εγκρίνει τούς αποστολικούς κανόνας, τας.απο στολικάς διατάξεις (η διαταγάς) τας αποβάλλει. Δια τον λόγον αυτόν ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης πάντως δεν τας συμπεριέλαβεν εις το Ιερόν Πηδάλιον, λόγω ακριβώς της καταδί κης των από Οικουμενικήν Συνοδον.
Προκαλούμεν λοιπόν τούς οψίμους... βαυαρομάχους οι οποίοι κάποτε εκόπτοντο περί του Ιερού Πηδαλίου, να μας απαντήσουν: αι αποστολικαι διατάξεις τας οποίας επικαλούνται είναι εις το Ι. Πηδάλιον, ναι η όχι; Και επειδή, αγαπητοί αναγνώσται, οι πολέμιοι της Ι. Συνόδου κατέπιον την γλώσσαν των και κατέστησαν άφωνοι, ανοίξατε σεις οι ίδιοι το Ι. Πηδάλιον. Ερευνήσατέ το στίχον προς στίχον, από την πρώτην έως την τελευταίαν σελίδαν· σας διαβεβαιούμεν ότι αποστολικάς διατάξεις δεν θα εύρητε. Το μόνον το οποίον θα εύρητε είναι η καταδίκη των αποστολικών διατάξεων (β’ κανόνας της Πενθέκτης):
ΚΕΙΜΕΝΟΝ
(...) Επειδή δ’ εν τούτοις τοις κανόσιν εντέταλται δέχεσθαι ημάς τας αυτών Αγίων Αποστόλων δια Κλήμεντος διατάξεις, αις τισι πάλαι υπό των ετεροδόξων επί λύμη της Εκκλησίας νόθα τινά και ξένα της ευσεβείας παρετέθησαν, το ευπρεπές κάλλος των θείων δογμάτων ημίν αμαυρώσαντα, την των τοιούτων διατάξεων προσφόρως αποβολήν πεποιήμεθα προς την του χριστιανικοτάτου ποιμνίου οικοδομήν και ασφάλειαν, ουδαμώς εγκρίνοντες τα της αιρετικής ψευδολογίας κυήματα, και τη γνησίω των Αποστόλων και ολοκλήρω διδαχή παρενείροντες...
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ
(...) Επειδή όμως εις τούς κανόνας αυτούς (τούς Αποστολικούς) υπάρχει η εντολή (βλ. πε’ αποστολικόν) να δεχόμεθα τας από τον Κλήμην (παραδεδομένας) διατάξεις των Αγ. Αποστόλων, εις τας οποίας παλαιά από τούς αιρετικούς με σκοπόν την βλάβην της Εκκλησίας προσετέθησαν λόγια νόθα και ξένα από την ευσέβειαν, τα οποία ημαύρωσαν την ευπρεπή ωραιότητα
των θείων δογμάτων, αυτών των διατάξεων (λοιπόν) χωρίς δισταγμόν διατάζομεν την αποβολήν (καταδίκην) με σκοπόν την ωφέλειαν και ασφάλειαν του ποιμνίου των Χριστιανών, μη εγκρίνοντες με κανένα τρόπον τα γεννήματα της αιρετικής ψευδολογίας και μη συμπεριλαμβάνοντες αυτά μαζί με την γνησίαν και ολόκληρον διδαχήν των Αγ. Αποστόλων.
Ώστε λοιπόν ουδείς ορθόδοξος έχει το δικαίωμα να επικαλήται τας αποστολ. διαταγάς ως δήθεν νόμον της Εκκλησίας. Δι᾽ αυτό και δεν χρησιμοποιείται το σύγγραμμα αυτό παρά μόνον ως ιστορικόν κείμενον το οποίον μαρτυρεί την πρακτικήν του Δ’ αιώνος όπως και ο Άγιος Νεκτάριος αναφέρει εις το έργον του «ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ» (βλ. κατωτέρω).
Παντως το κείμενον των Αποστ. Διαταγών όπως έχει σήμερον (παρ᾽ όλην την ενδεχομένην δογματικήν αποκάθαρσιν την οποίαν ίσως υπέστη από την εποχήν της Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου μέχρι σήμερον) διατηρεί επιλήψημα σημεία εις τα οποία διαφαίνεται η Ιουδαΐζουσα επιρροή. Επανειλημμένως αναφέρεται εις την υπό του Χριστού τήρησιν του Νομου και εις την ανάγκην τηρήσεως του Μωσαϊκού νόμου.
Φθάνει εις το σημείον να δίδη εντολήν τηρήσεως του Σαββάτου ως αργίας, την οποία μάλιστα θέτει (το σύγγραμμα τούτο) εις το στόμα ομού του Παύλου και του Πετρου (!): «Εγώ Παύλος και εγώ Πετρος διατασσόμεθα. Εργαζέσθωσαν οι δούλοι πενθ’ ημέρας, Σάββατον δε και Κυριακήν σχολαζέτωσαν εν τη Εκκλησία δια την διδασκαλίαν της Εκκλησίας (Η’ 33, 12)! (Βλ. Ηθική & Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. Δ’ στήλη 1182).
Βλέπομεν λοιπόν να νομοθετείται η αργία του Σαββάτου αλλά και η πενθήμερος εργασία (λέτε η Ε.Ο.Κ. από τας... διαταγάς να ενεπνεύσθη το πενθήμερον;)
Hμεῖς όμως ας μείνωμεν εις όσα διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας και ας έχωμεν εμπιστοσύνην εις την κανονικήν Ιεράν Συνοδον.
**********************
ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ
Ηλικία χειροτονίας επισκόπων,
Την πράξιν της εκκλησίας κατά την Δ’ εκατονταετηρίδα μαρτυρούσι αι Αποστολικαί Διαταγαί. Κατ᾽ αυτάς ο μέλλων χειροτονηθήναι επίσκοπος έδει να η μη έλασσον των πεντήκοντα ετών και μόνον δια σπάνιν και δια τα εξαίρετα προτερήματα του χειροτονουμένου ηδύνατο τις να χειροτονηθή και νεώτερος. Αλλ᾽ ο Ιουστινιανός εν Νεαρά ρκγ’ ( 123) ώρισεν ως ηλικίαν καθ᾽ ην πρέπει να χειροτονήται ο επίσκοπος το λε’ (35ον) έτος, ύστερον δε δια της ρλζ’ ( 137) διέταξεν ότι η χειροτονία δύναται να γένηται και μετά το τέλος του λ’ (30ου) έτους. Ούτος εστιν ο και σήμερον περί επισκόπων κρατών εν τη Ανατολική Εκκλησία κανών.
(ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, Εκδ, Ρηγοπούλου, σελ. 1 27 1 28)
--------------------------------
Είναι σαφές ότι ο Αγ. Νεκτάριος εδώ δεν εκφράζει την προσωπικήν του άποψιν αλλά καταγράφει εις ανύποπτον χρόνον την πράξιν της Εκκλησίας από την εποχήν του Ιουστινιανού μέχρι σήμερον: ότι το κατώτατον όριον ηλικίας προς χειροτονίαν Επισκόπου είναι το 30ον έτος.