Ημερομηνία δημοσίευσης: Sep 02, 2009 10:42:24 AM
Αι εξελίξεις εις την υπόθεσιν του Οικουμενισμού είναι ραγδαίαι. Αι διαδικασίαι επιταχύνονται μετά την εκλογήν του νέου Παπα Βενεδίκτου. Ο εν λόγω, αντήλλαξεν επιστολάς μετά του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου δια την επανέναρξιν του "Θεολογικού Διαλόγου". Ο κ. Βαρθολομαίος ευθύς απέστειλε μηνύματα εις τας λοιπάς αυτοκεφάλους Εκκλησίας αι οποίαι, άπασαι ανταπεκρίθησαν θετικώς, ορίζοντες ανά δύο εκπροσώπους των εις τον Διάλογον.
Ο νέος Παπας Βενέδικτος, επιθυμεί να ανατρέψη την εικόνα του σκληρού και ψυχρού Καρδιναλίου Ρατσιγκερ και να προβάλη το προφίλ ενός ενθέρμου υποστηρικτού της "Ενώσεως των Εκκλησιών".
Ο κ. Βαρθολομαίος, μονοκράτωρ πλέον εις την Ανατολήν έπειτα από το ψαλλίδισμα των πτερών του κ. Χριστοδούλου (δια της 3μηνου σκανδαλολογίας) και την ...αποτομήν της κάρας του Πατριάρχου Ιεροσολύμων (τον οποίον, κατόπιν εορτής, η αρμοδία επιτροπή της Παλαιστινιακής αρχής απήλλαξεν από κάθε κατηγορίαν) προωθεί την ιδέαν του Οικουμενισμού με αυτόν πλέον ως Αρχιστράτηγον.
Ο κ. Χριστόδουλος και αυτός ένθερμος υποστηρικτής του Οικουμενισμού οφείλει να αρκεσθή εις ένα δευτερεύοντα ρόλον. Η συνεισφορά του όμως δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος αν αναλογισθή κανείς την σημασίαν του εσχάτως συγκληθέντος Συνεδρίου του Π.Σ.Ε. εις Αθήνας. Το γεγονός προσεπάθησε να υποβαθμίση ο ίδιος δια να αποσοβηθούν αι πολλαί αντιδράσεις. Το γεγονός του Συνεδρίου του Π.Σ.Ε. δεν έτυχε της αναλόγου δημοσιότητος από τα Μ.Μ.Ε.
Τοιουτοτρόπως οι Ελληνες δεν επληροφορήθησαν δια τας συμπροσευχάς μετά των αιρετικών, την δυναμικήν παρουσίαν προτεστάντιδων... παπαδίνων και... δεσποτίνων (!) ουδέ τα έκτροπα των χορών και αλαλαγμών εις την Πνύκα. Αυτά θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται βαθμηδόν, αλλά η κατάστασις είναι ελεγχομένη. Η κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδος πάσχει πλέον από Μιθριδατισμόν· ολίγον κατ' ολίγον έπαθεν ανοσίαν εις το δηλητήριον του Οικουμενισμού και δεν αντιδρά. Ποίος να αντιδράση; Τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία απέμεινον άνευ ποιμνίου. Αι Σλαυϊκαί Εκκλησίαι έχουν εξαθλιωμένα εκ της δυστυχίας των πολέμων και της ανεχείας ποίμνια. Ο αγών της επιβιώσεως δεν αφήνει εις αυτούς πολλά περιθώρια αντιδράσεων.
Μονον οι Γ.Ο.Χ. απέμειναν, οι μη κλίνοντες γόνυ τω Βααλ του Οικουμενισμού. Δια τούτο οφείλομεν να συνειδητοποιήσωμεν τας ευθύνας μας.
Είναι ώρες ευθύνης ο καιρός τον οποίον διανύωμεν. Οφείλομεν να αρθώμεν εις το ύψος των περιστάσεων και να πράξωμεν το καθήκον μας ως μέλη της Αληθινής Εκκλησίας, του λείμματος της ευσεβείας, του μικρού ποιμνίου, εις το οποίον "ηυδόκησεν ο Πατήρ ο Ουράνιος δούναι την βασιλείαν".
Ας μη αναλισκώμεθα εις ασκόπους διενέξεις και προσωπικάς αντεγκλήσεις. Αλλά αφού συνειδητοποιήσωμεν τον σκοπόν της Εκκλησίας, να αναλάβη τας ευθύνας του έκαστος και να εργασθή ο καθείς ως εργάτης του Αμπελώνος του Θεού, αποβλέπων μόνον εις τον δικαιοκρίτην Χριστόν τον Θεόν.
Σκοπός της Εκκλησίας είναι η εν Χριστώ σωτηρία των μελών της. Τούτο επιτυγχάνεται δια της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας, προϊούσης της αγάπης. Αλλ' αν τα έργα του καθενός, δεν είναι αντάξια της κλήσεως ημων, ως Χριστιανών και δη γνησίων Ορθοδόξων, τότε γινώμεθα αιτία να βλασφημείται το όνομα του Θεού και της αληθινής Εκκλησίας Του. Εξάλλου ο ίδιος ο Χριστός παραγγέλει· "εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις" ( Ιωάν. ΙΓ΄ 35).