Ημερομηνία δημοσίευσης: Jun 24, 2011 6:42:59 PM
Αθήναι, 5/18-8-2006
Προς
το πλήρωμα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Δωδεκανήσου
«Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν·η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι.» (Ιακ. α 2-4)
Αγαπητά τέκνα της Γνησίας του Χριστού Εκκλησίας,
Είναι γεγονός ότι ο Θεός πολλές φορές παραχωρεί να δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστεως των δούλων του μέσω διαφόρων πειρασμών. Οι πειρασμοί ενεργούνται από τον διάβολο, τον αρχηγό της κακίας, στον οποίον ο Θεός δίδει άδειαν, παραχωρεί -όπως λέγεται στην γλώσσα της θεολογίας- να δοκιμάσει την πίστη των δούλων του, όπως ολοκάθαρα φαίνεται στην ιστορία του πολυάθλου Ιώβ. Ο Θεός θέλει να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με θάρρος και ελπίδα, αγωνιζόμενοι κατά του κακού και απορρίπτοντας τις δελεαστικές προσφορές του διαβόλου. Σε αυτόν τον πνευματικόν αγώνα υπάρχουν και απώλειες. Κάποιοι, αδύναμοι πνευματικά αδελφοί μας, δυστυχώς υποκύπτουν στα δελεάσματα του διαβόλου και παραδίδονται σε αυτόν. Είναι αυτοί που δεν έχουν βαθειές ρίζες πίστεως, όπως λέγει ο Κύριος στην παραβολή του Καλού Σπορέως «οι δε επί της πέτρας οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται» (Λουκ. η 13).
Κάποιοι από αυτούς που υποκύπτουν στον εχθρό -ακόμη χειρότερα- στρατολογούνται από τις αντίπαλες δυνάμεις και κατατάσσονται πλέον στο αντίπαλο στρατόπεδο. Αυτοί δεν κάνουν κακό μόνο στο εαυτό τους, αλλά και σε άλλους. Και το κακό γίνεται μεγαλύτερο όταν αυτοί που αυτομολούν στις αντίπαλες δυνάμεις είναι όχι απλοί στρατιώται, αλλ' αξιωματικοί, οι οποίοι καθίστανται πλέον αξιωματικοί του εχθρού. Αυτοί: «εξ ημών εξήλθον, αλλ' ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών· αλλ' ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών.» (Α Ἰωάνν. β 19). Λέγει περί αυτών ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι έφυγαν από εμάς διότι δεν ήταν δικοί μας, διότι αν ήταν δικοί μας, θα έμεναν μαζί μας. Όμως αυτό έγινε για να φανερωθούν αυτοί οι άνθρωποι, διότι δεν είναι όλοι δικοί μας. Αυτούς ο ίδιος απόστολος στον προηγούμενο στίχο ονομάζει αντιχρίστους (Α Ἰωάνν. β 18), ακριβώς διότι στρατεύθηκαν πλέον στις δυνάμεις του εχθρού.
Αυτές τις ημέρες, ο μέχρι πρότινος λειτουργός σας π. Σωτήριος ο υπό της Εκκλησίας τιμηθείς δια του αξιώματος του Πρεσβυτέρου και που σε τόσο βαθμό ευεργετήθηκε από όλους μας, εγκατέλειψε έξαφνα την ενορία του, και στρατολογήθηκε σε παράταξη σχισματικών. Είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία μας έχει περιορισμένες υλικές δυνατότητες. Όσοι την υπηρετούν είναι εθελοντές και όχι μισθοφόροι. Αυτό οφείλει να το γνωρίζει οποιοσδήποτε λαμβάνει την απόφαση να την υπηρετήσει. Όποιος επιθυμεί υλικές απολαβές και επαγγελματική αποκατάσταση είναι καλύτερα γι' αυτόν να μη κατατάσσεται στον κλήρο των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Γιαυτό και οι κληρικοί μας είναι λίγοι.
Η αποστασία του π. Σωτηρίου -όπως ήταν επόμενο- προξένησε λύπη σε όλους μας. Κυρίως διότι συνόδευσε την κίνησή του αυτή με ασύστολα ψεύδη και ανυπόστατες κατηγορίες κατά όλων ημών οι οποίοι τον είχαμε ευεργετήσει. Και τούτο εις εκπλήρωσιν του ρητού «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Δεν θα απαριθμήσω τις προς αυτόν ευεργεσίες που είναι σε όλους σας γνωστές. Ως πειρατική επιδρομή λεηλάτησε από όλους μας πνευματικά και υλικά αγαθά. Ως Σαρακηνός κουρσάρος επέδραμε αφήνοντας πίσω του στάχτες και ερείπια. Η ευκολία με την οποίαν μετεχειρίσθη το ψεύδος και την διαβολή ενώπιον όλων των αδελφών είναι πρωτοφανής. Η περίπτωσή του ομοιάζει με εκείνην του παγωμένου από το ψύχος φιδιού που ένας γεωργός το λυπήθηκε και το πήρε στην αγκαλιά του να το ζεστάνει, αυτό δε μόλις ζεστάθηκε και συνήλθε, δάγκωσε τον ευεργέτη του στο στήθος. Απ' ότι απεδείχθη, τέτοιοι άνθρωποι, όσο μεγαλύτερο καλό δεχθούν από κάποιον, τόσο μεγαλύτερο κακό του ετοιμάζουν. Αυτήν την αμαρτία ο Θεός δεν την τιμωρεί μόνον στη μέλλουσα ζωή, αλλά και στην παρούσα.
Και πολύ περισσότερο, όταν η αμαρτία της αχαριστίας συνοδεύεται από την υποκρισία, το ψεύδος, την διαβολή και την συκοφαντία. Υποκρισία, διότι επί τόσο καιρό μας παρουσίαζε το ταπεινό προσωπείο του μετανοήσαντος υιού, του πιστού της Εκκλησίας τέκνου και του προθύμου να θυσιασθή στον βωμό της προσφοράς προς τον Ιερό Αγώνα, που αντί να εξομολογείται σε αυτόν που αποκαλούσε πνευματικό του, προτιμούσε να εμπιστεύεται κρυφά τους λογισμούς του στον κατά σάρκα αδελφό του. Το ψεύδος, διότι με συστηματικό τρόπο τις δικές του παρανοήσεις και φαντασιώσεις παρουσίαζε σε εμάς ως πραγματικότητα. Και όμως την πραγματικότητα -όπως απεδείχθη- την νόθευε με την υπερβολή, την αλλοίωση και τον κομπασμό. Θέτει στο στόμα των ανθρώπων λόγια που ποτέ δεν ειπώθηκαν, και στο δικό του επιτυχημένες δήθεν απαντήσεις που ποτέ δεν είχε πει, αλλά εκ των υστέρων επινόησε. Την διαβολή, διότι με τα ψεύδη του πολλάκις επεχείρησε να φέρει σε σύγκρουση αδελφούς, μεταφέροντας λόγια που ποτέ δεν είχαν ειπωθεί, η είχαν ειπωθεί με άλλο τρόπο και είχαν άλλο νόημα. Τη συκοφαντία, διότι τις φαντασιώσεις του, τις μεταδίδει και σε άλλους, σπιλώνοντας υπολήψεις. Έφθασε στο σημείο να χαρακτηρίζει αιρετική την Ιερά Σύνοδο και «μοναχούς» τους Αρχιερείς των ΓΟΧ, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο στηρίζεται. Διότι αν ισχύουν τα λόγια του, τότε ο γάμος του, η βάπτιση του παιδιού του και η χειροτονία του είναι όλα άκυρα και ανυπόστατα. Πως τολμά και θεωρεί τον εαυτό του ιερέα; Για να είναι συνεπής με τον εαυτό του θα πρέπει πάραυτα να σταματήσει να ιερουργεί. Αλλά, ούτε και νέα χειροτονία θα μπορούσε να δεχθεί, διότι η ανυπαρξία –κατά τα λόγια του- του γάμου του, αποτελεί γι' αυτόν κώλυμα ιερωσύνης. Αφού λοιπόν εβλασφήμησε κατά της ιδίας της ιερωσύνης του, είναι προτιμώτερο γι' αυτόν να αποβάλει πάραυτα και το ράσο το οποίο αναξίως φέρει. Ευχόμεθα να έλθει σε συναίσθηση και τουλάχιστον προ του θανάτου του να μετανοήσει και να επανέλθει στην Εκκλησία (ως λαϊκός) και να σωθεί.
Αγαπητά τέκνα, μη κλονίζεσθε από τις δοκιμασίες. Παραμείνετε σταθεροί και ακλόνητοι εις τον καλόν αγώνα της πίστεως, διότι (κατά τον Άγιον Ιάκωβον τον Αδελφόθεον) η δοκιμασία την οποίαν διέρχεσθε κατεργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή πρέπει να είναι μέχρι τέλους. Ας μη σκανδαλιζόμεθα και ας μη λησμονούμε τον λόγον του Κυρίου περί των εσχάτων ημερών: «τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς, και δια το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. κδ 10-13).
Μετ' ευχών ενθέρμων
Ο Επίσκοπος
† Ο Μαραθώνος Φώτιος