Ημερομηνία δημοσίευσης: Sep 26, 2009 5:22:33 PM
Τον τελευταίον καιρόν παρατηρείται το λυπηρόν φαινόμενον διάφοροι αρθρογράφοι οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Γ.Ο.Χ. να βάλλουν κατά της Ιεράς Συνόδου εκτοξεύοντες κατ᾽ αυτής ρήματα του κ. Χρ. Ανδρούτσου περί κανονικών η δογματικών ζητημάτων. Και είναι πράγματι λυπηρόν να χρησιμοποιούν ως τάχα αυθεντίαν τον Ανδρούτσον ο οποίος ελέγχεται ήδη από τούς συγχρόνους* του δια πολλά και ποικίλα σφάλματα και μάλιστα κακοδοξίας όπως λ,χ.:
1. Ότι η θεία φύσις απετέλεσε την υπόστασιν του Σωτήρος; «...της Θείας εν αυτώ φύσεως της αποτελούσης την προσωπικήν υπόστασιν του Σωτήρος» ( «ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ» σελ. 187)!
2. Ότι «Η ανθρωπίνη γνώσις του Χριστού αναπτύσσεται καθ᾽ ον και παρά τοις λοιποίς ανθρώποις τρόπον, δι᾽ αφαιρέσεως, ήτοι δια μορφώσεως εκ του πεδίου της πείρας γενικών εννοιών και σχηματισμού κρίσεων και συλλογισμών. Ούτω δε αύτη είναι τι προοδεύον και αναπτυσσόμενον και εκ της επόψεως ταύτης εννοοούμενον το χωρίον Λουκ. Β’ 52 «προέκοπτε σοφία και ηλικία» δύναται να ερμηνευθή ουχί κατά τον Μεγαν Αθανάσιον και τον Δαμασκηνόν ως φανέρωσις της ενοίκου σοφίας του Χριστού, αλλ᾽ ως πραγματική αύξησις της εμπειρικής αυτού γνώσεως, ως ο ιερός Αυγουστίνος εκδέχεται ( «ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ», σελ. 181): Δηλαδή ασπάζεται την αιρετικήν διδασκαλίαν του Θεοδώρου Μοψουεστίας και του Νεστορίου! Ακόμη εδώ φαίνεται η φραγκική επίδρασις της προτιμήσεως του ιερού Αυγουστίνου αντι των υπολοίπων Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
3. Ισχυρίζεται ότι το κακόν έχει πραγματικήν ύπαρξιν και μάλιστα «ηθικήν»: το κακόν υπάρχει εν τω κόσμω υπό την διπλήν αυτού μορφήν ως φυσικόν και ως ηθικόν» (ενθ. αν. σελ. 118) ενώ θεωρεί ότι οι Άγιοι Πατέρες μας οι οποίοι ομίλησαν περί του κακού «ως μη όντος πράγματι» είχαν... παρασυρθεί δήθεν από τον Νεοπλατωνισμόν (!) και ότι η διδαχή των αυτή «δεν συμβιβάζεται ούτε προς την πείραν, ούτε προς τας θεμελιώδεις χριστιανικάς αληθείας (ε.α. σελ. 119)!!
4. Αναγνωρίζει την ιερωσύνην της Αγγλικανικής αιρέσεως και εγνωμοδότησεν επισήμως ότι: «η Ορθόδοξος Εκκλησία δύναται να αναγνωρίση και τας χειροτονίας των Άγγλων (σ.σ. Αγγλικανών) κληρικών προσιόντων...» («ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ» σελ. 391)!
5. Εμφορείται από οικουμενιστικά φρονήματα όπως φαίνεται από τας απόψεις του περί των μικτών γάμων (γάμων Ορθοδόξων μετά αιρετικών): οι μικτοί γάμοι είναι ανεκτοί ως έργον ανάγκης και ως τείνοντες να άρωσι τούς των θρησκευτικών ομολογιών φραγμούς και να παρασκευάσωσι το έργον της εκκλησιαστικής ενώσεως («ΗΘΙΚΗ», σελ. 298)!!
Επειτα από τα ανωτέρω, όσοι εκ των διαφόρων αρθρογράφων θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως Γ.Ο.Χ., η ζηλωταί, καλόν θα ήτο να μη χρησιμοποιούν τον Ανδρούτσον δια να στηρίξουν τα επιχειρήματά των, δια να μη ευρεθούν εκτεθειμένοι. Μας αρκούν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
† Ε.Μ.Φ.
----------------------------
* Βλέπε Κ. Δυοβουνιώτου «Η Δογματική του Χρήστου Ανδρούτσου κρινομένη», ΑΘΗΝΑΙ 1907 και Δ. Μπαλάνου «Κρίσις της Δογματικής του κ, Χρήστου Ανδρούτσου», ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ 1907.