Ημερομηνία δημοσίευσης: Apr 11, 2011 9:53:4 AM
Ή «Χ.............................» εἶναι μία ἐκ Θ........................ ἀγωνιστική ἐφημερίς τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ ὁποία στηρίζει τόν ἀγώνα τῆς Ἱερᾶς μας Συνόδου καί σέβεται τήν ποιμένουσαν Ἐκκλησίαν. Ἐσχάτως ὅμως, μετ' ἐκπλήξεως διεπιστώσαμεν μίαν φωνήν ἐκ μέσου τῶν στηλῶν της ἡ ὁποία ἠχεῖ παραφώνως καί δέν συνάδει μέ τάς ὑπολοίπους τῆς ἰδίας ἐφημερίδος. Πικρόχολα σχόλια τοῦ Προέδρου τῆς ἐν Θ............................. Κοινότητος τῶν Γ.Ο.Χ. κ. Λ..................... στρέφονται εὐθέως κατά τῆς Ἱεραρχίας κατά τρόπον ἀνεξήγητον. Σχολιάζονται αἱ στῆλαι τῆς «Φωνῆς τῆς Ὀρθοδοξίας» κατά τρόπον εἰρωνικόν καί καθόλου ἐποικοδομητικόν.
Εἰς τήν σελ. 5 τῆς «Χ............................» τοῦ μηνός Μαΐου (ἀφ. 121) ἀφιερώνει ἐκτενές σχόλιον διά νά κρίνη δυσμενῶς τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά μεριμνήσῃ διά τήν ἵδρυσιν Σχολῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς καί Φροντιστηρίου Κατηχητῶν! Διατί ἠνοχλήθη; Ὁ Θεός γνωρίζει! Ἡμεῖς πάντως, ἀναγνώσαντες τὰ ...ἐπιχειρήματά του, δέν ἠδυνηθημεν νά διεισδύσωμεν εἰς τό σκεπτικόν του! Ἀκόμη καί ὁ τίτλος τοῦ σχολίου εἶναι ἀκατανόητος. Θεωρεῖ τήν ἵδρυσιν Φροντιστηρίου Κατηχητῶν (Φ.Κ.) ὡς «ἐνέργειαν ποὺ δημιουργεῖ αἰτίας ἀντιπαραθέσεων»! Ἐὰν στέκει λογικῶς τοῦτο!
Ἀρχίζει δέ ἀναφέρων, ὅτι, διαβάζων τό σχετικόν μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ Φ.Κ. ἄρθρον τῆς «Φωνῆς τῆς Ὄρθοδοξιας» («Φ.τ.Ο.»), δέν «ἄντεξε στόν πειρασμό» καί ἔκαμε τό σχόλιον. Ἀκριβῶς τοῦτο συμβαίνει. Ὅλα τὰ προβλήματα φαίνεται τά δημιουργεῖ ἡ μειωμένη ἀντοχή του εἰς τόν πειρασμόν...
Ἐν συνεχείᾳ προσπαθεῖ νά ἀπόδειξῃ, ὅτι ἡ εἴδησις τῆς ἱδρύσεως τοῦ Φ.Κ. ἦτο ἀσήμαντος καί, κατ' αὐτόν, διόλου «συνταρακτική», ἐνῷ ὁ τρόπος τῆς γραφῆς καί τό ὕφος φανερώνουν τό ἀντίθετον. Ἄν δέ δι' ὅλους τοὺς ὑπολοίπους ἀναγνῶστας τῆς «Φ.τ.Ο.» ἡ εἴδησις ἦτο εὐχάριστος, πάντως διά τόν κ. Λ..................... ἀπεδείχθη ὄντως συνταρακτική, καθώς ἀναφέρει!
Ὑπὸ ταραχήν λοιπόν συνεχόμενος ὅλος, προσπαθεῖ νά μᾶς ἀπόδειξῃ ὅτι ἀσήμαντα καί μηδαμινά γεγονότα (ὅπως θεωρεῖ τήν ἵδρυσιν τοῦ Φ.Κ.) «...ἑλκύουν (sic) κινδύνους γιά τήν ἡρεμία, τήν ἀναβάθμιση, τήν ὕπαρξη καί τή συνέχιση τοῦ κινήματος τῶν Γ.Ο.Χ.»! Σοβαρολογεῖτε κ. Λ....................; Κινδυνεύει ἡ ὕπαρξις τοῦ ἀγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπό τήν Σχολήν Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Κατηχητῶν; Ἀπό ἄλλα πράγματα κινδυνεύει ὁ Ἱερός ἀγῶν τῶν Γ.Ο.Χ., ὅπως ἡ αὐτοπροβολή καί ἡ φιλοδοξία κάποιων ρασοφόρων καί μή.
Ἐξακολουθῶν τήν συνέχειαν τοῦ παραλόγου, ὁ κ. Λ.................... προσπαθεῖ νά μᾶς ἀπόδειξη ὅτι ἡ (κατ' αὐτόν ἀσήμαντος) ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι ἐπικίνδυνος διότι «...ὅποτε ἐλήφθησαν ἱστορικές καί ἄλλες ἀποφάσεις ἐρήμην τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος καί τῶν θεσμικῶν ὀργάνων αὐτοῦ ἄφησαν ἀνεξίτηλα σημάδια ἥλων στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας». Τί ἐννοεῖτε κ. Λ....................; Ἡ ἀπόφασις αὕτη δέν ἐλήφθη κατόπιν εἰσηγήσεως μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος; Ἡ ἀπόφασις δέν ἐλήφθη ὑπό του ἁρμοδίου θεσμικοῦ ὀργάνου τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν Ἱ. Σύνοδον; Ἐκτὸς καί ἄν ὡς «χριστεπώνυμον πλήρωμα» θεωρεῖτε μόνον ὑμᾶς καί ὡς «θεσμικόν ὄργανον τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος» τό συμβούλιον τοῦ σωματείου εἰς τό ὁποῖον σεῖς προεδρεύετε καί ἄνευ τοῦ ὁποίου ἡ Ἱερά Σύνοδος δέν δικαιοῦται νά ἀποφασίζῃ. Ἄν αὐτά ἐννοεῖτε, λυπούμεθα, ἀλλά μᾶλλον ἀγνοεῖτε τόν ἱερόν θεσμόν, ὅτι εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἰσχύει τό Ἐπισκοπικοσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως.
Αἱ ἀποφάσεις αὐτές, ὡς γράφει, «δημιουργοῦν αἰτίας διαλόγων ἀντιπαραθέσεων». Μᾶλλον, αὐτά τά ζητήματα εἶναι τά τελευταῖα τὰ ὁποῖα δύνανται νά ἀποτελέσουν αἰτίας ἀντιπαραθέσεων. Τάς ἀντιπαραθέσεις τάς δημιουργεῖ ἡ ἀνθρωπίνη ἐμπάθεια, ἡ ὁποία καί τάς πλέον ἀθῶας ἀποφάσεις καί ἁγνάς προθέσεις παρεξηγεῖ, ἀλλά καί ἐκ τοῦ μή ὄντος ζητήματα δημιουργεῖ.
Παρακατιῶν, ὁ κ. Λ.................... θεωρεῖ ἱστορικὰς ἀποφάσεις π.χ. τάς χειροτονίας ἱερέων! Ὀλίγον ὅμως κατωτέρω ἀναφέρει αὐτοαναιρούμενος «...ἀλλοίμονο ἐάν χαρακτηρίσουμε μία ἀνειλημμένη ὑποχρέωση ὡς ἱστορική ἀπόφαση». Καλά, αἱ χειροτονίαι ἱερέων δέν εἶναι ἀνειλημμένη ὑποχρέωσις ἑνός Ἐπισκόπου; Πῶς τάς θεωρεῖ «ἱστορικάς ἀποφάσεις»; Τότε διατί δέν προέβαλεν ὁ ἴδιος ὡς «ἱστορικὰς ἀποφάσεις» τάς πλέον τῶν 30 χειροτονίας ἱερέων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας;
Διερωτᾶται ὁ κ. Λ....................: «Τώρα θά δημιουργήσουν κατηχητικά σχολεῖα καί κατηχητές;» καί ἀλλοῦ: «τό ἔργον τῶν κατηχητικῶν σχολείων ποῦ δημιούργησε ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος καί τότε Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς μή ποτέ (sic) γενόμενο;»
Ποῖος ἀνεφέρθη εἰς ἵδρυσιν κατηχητικῶν σχολείων; Ἡμεῖς εἰς τήν ἵδρυσιν Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Φροντιστηρίου Κατηχητῶν ἀναφέρθημεν. Ποῖος ἠμφισβητησε τὸ ἤδη ὑπάρχον ἔργον; Ἀσφαλῶς καί πρέπει νά γίνη καταγραφή συνεκτίμησις καί ἀναβάθμισις τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος ἔργου. Εἰς τί ὅμως τοῦτο παραβλάπτεται ἀπό τήν προσπάθειαν τῆς Ἐκκλησίας νά καταρτίσῃ τά στελέχη της; Ποῖος μᾶς ἐμποδίζει νά κάνωμεν καί τά δύο; Δέν βλέπει ὁ κ. Λ.................... ὅτι τά κατηρτισμένα στελέχη θά ἀναβαθμίσουν τό ἔργον ὄχι μόνον τῶν κατηχητῶν ἀλλὰ τῆς Ἐκκλησίας μας γενικότερον; Δέν ἔχει ἀνάγκην ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ ἱεροψάλτας, κατηχητὰς καί ἱεροκήρυκας; Ἐξ αὐτῶν τῶν στελεχῶν δέν θά ὑπάρξουν καί αὐριανοί κληρικοί; Εἶναι ἀσήμαντον αὐτό;
Διατί ἀντιδρᾶ ὁ κ. Λ.................... ἀντί νά χαίρεται;
Ἐν συνεχεία ἀναμιγνύει φύρδην-μίγδην καθαιρέσεις, καταστατικούς χάρτας, κατηχητικά, εἰς μίαν νοηματικήν σαλάταν τήν ὁποίαν ὅσον καί ἄν προσεπαθήσαμε δέν ἠδυνήθημεν νά κατανοήσωμεν. Αἱ καθαιρέσεις ἐτάραξαν τήν Ἐκκλησίαν, ἤ τά ἠθικά σκάνδαλα καί αἱ ἀποσχίσεις; ἡ κοινωνία ταράσσεται ἀπὸ τάς καταδίκας τῶν ἐγκλημάτων, ἤ ἀπό τὰ ἐγκλήματα; Ἄς ἀποσαφηνίση αὐτά ὁ κ. Λ....................ς.
Διά τόν Καταστατικόν Χάρτην λέγει ὅτι ἐρήμην του ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις τῆς ἀποσύρσεώς του! Τουλάχιστον, ἄν τό ἔλεγεν ἄλλος τίς, μάλιστα. Ἀλλ' ὁ κ. Λ.................... ἦτο μέλος τῆς ὑπὸ τήν προεδρίαν τοῦ κ. Καραμήτσου ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία εἰσηγήθη εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον τήν ἀπόσυρσιν αὐτοῦ χάριν τῆς ἑνότητος. Πῶς λοιπόν θεωρεῖ ὅτι αἰφνιδιάσθη;
Ὁ κ. Λ.................... τελειώνει τό πικρόχολον σχόλιόν του μέ μίαν ἀπειλήν ὅτι δέν θά ἀποδεχθῇ «ἀποτυχημένες ἐνέργειες»! Ἔχει ὑποχρέωσιν νά ἀποσαφηνίση, τί θά κάνη ἄν, παρά τήν καλήν πρόθεσιν τῆς Ἱ. Συνόδου, ἀποτύχη ἡ προσπάθεια ἱδρύσεως Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Φροντιστηρίου Κατηχητῶν, διότι ἡ προσπάθεια δέν ἔχει πάντοτε ἐξησφαλισμένην καί τήν ἐπιτυχίαν, ἡ πρόθεσις ὅμως διατηρεῖ τήν ἀξίαν της ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.