Ημερομηνία δημοσίευσης: Nov 13, 2010 11:28:30 AM
Στις 22-10/4-11-2010 ο κ. Αριστείδης Πανώτης ανήρτησε στην ιστοσελίδα εκκλησιαστικής ειδησειογραφίας amen.gr ένα άρθρο συκοφαντικό και υβριστικό για την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. με τίτλο «Κατάντημα μιας κάλπικης διαδοχής». Βλασφημεί κατά της αποστολικής διαδοχής των κληρικών μας και διαδίδει συκοφαντίες κατά του μακαριστού ηγέτου μας Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κυρού Χρυσοστόμου, ενώ παραπέμπει τους αναγνώστες του στην «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια» όπου έχει γράψει σχετικό με την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. άρθρο (τομ. Α στῆλες 817-827).
Ακριβώς σε αυτό το άρθρο παραπέμπουμε και εμείς ώστε να δουν οι αναγνώστες τον κ. Πανώτη να αυτοαναιρείται. Τώρα θυμήθηκε τι είχε συζητήσει τότε, πριν από 56 χρόνια, με τον πρ. Φλωρίνης και κατάλαβε ότι σκοπίμως δεν χειροτόνησε Αρχιερείς, ώστε να παύσουν να υφίστανται οι «παλαιοημερολογίτες»; Ας ανατρέξει στα όσα ο ίδιος έγραφε το 1962 (όταν η μνήμη του ήταν οπωσδήποτε σε καλύτερη κατάσταση) στην «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια» στον τόμο Α’, στήλη 824 και θα διαπιστώσει ότι το 1954 ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος είχε ήδη μείνει μόνος του στην ηγεσία της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. διότι οι δύο άλλοι συνεπίσκοποί του Χριστοφόρος και Πολύκαρπος, είχαν προσχωρήσει στην κρατούσα Εκκλησία, και οι συνεννοήσεις με τον Κορυτσάς Ευλόγιο Κουρίλα για προσχώρησή του στους Γ.Ο.Χ., δεν είχαν τελεσφορήσει. Πως θα χειροτονούσε λοιπόν Αρχιερείς ο πρ. Φλωρίνης; Μόνος του; Να επαναλάβει -δηλαδή- το σφάλμα του Βρεσθένης Ματθαίου το οποίο (όπως ο κ. Πανώτης επιβεβαιώνει) απεδοκίμαζε; Βεβαίως ο πρ. Φλωρίνης ήθελε να παύσει η διαιώνηση του ημερολογιακού σχίσματος, αλλά με την επάνοδο των καινοτόμων στη πορεία των παραδόσεων. Αυτό φανερώνει και το ακόλουθο απόσπασμα από τον βίο του Μακαριστού Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ..
(...) Από της επανόδου εκ της εξορίας του ο αείμνηστος Χρυσόστομος επανήρχισε το προσφιλές αυτώ έργον της διαποιμάνσεως του κλήρου και λαού των Γνησίων Ορθοδόξων, παρ' όλας τας προβαλλομένας αντιδράσεις εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας, της οποίας ο Προκαθήμενος από Ιωαννίνων κ. Σπυρίδων Βλάχος, δια μέσου του ανωτέρου υπαλλήλου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννου Πούλου, εκάλεσε τούτον εις την εν τω Ψυχικώ οικίαν του και δια σχήματος υποκρινομένης φιλίας είπε προς αυτόν·
«Άκουσε Χρυσόστομε· Συ έχεις μίαν πολύ καλήν "θέσιν" εις την ιστορίαν της Εκκλησίας, μη θέλης επομένως να αμαυρώσης το παρελθόν σου επιμένων εις το Παλαιόν Ημερολόγιον. Βλέπεις ότι σε εγκατέλειψαν οι συνεργάται σου και διέρρευσαν διαλυθέντες οι οπαδοί του Παλαιού Ημερολογίου. Επάνελθε λοιπόν εις τους κόλπους της Εκκλησίας, η οποία μεταξύ των άλλων θα σου δώση και τας καθυστερουμένας αποδοχάς εκ των συντάξεών σου ανερχομένας εις πολλάς χιλιάδας λιρών».
Αυτά και πλείονα όμοια τούτων είπεν ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, νομίζων ότι δι' αυτών θέλει εκφοβίσει η δελεάσει και κλονίσει τον ακλόνητον βράχον διακόψαντα τούτον αποτόμως και ειπόντα προς αυτόν· «Μακαριώτατε· Φρόντισε να ενώσης την Εκκλησίαν επαναφέρων εις αυτήν το πατροπαράδοτον Εορτολόγιον, ίνα ησυχάσουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Περί συντάξεων και χρημάτων δεν ενδιαφέρομαι, ουδέ χάριν τούτων αποφασίζω να παραβιάσω την συνείδησίν μου, τώρα μάλιστα εις τας δυσμάς του βίου μου. Είναι ψευδέστατον ότι διελύθησαν η διαλύονται οι Παλαιοημερολογίται, των οποίων μάλιστα χαλυβδούται το θρησκευτικόν αίσθημα. Αλλά και αν, καθ' υπόθεσιν, όλοι οι Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν προς το νέον ημερολόγιον, ως ισχυρίζεσθε, και μείνη εις και μόνον Παλαιοημερολογίτης, αυτός θα είμαι εγώ».
Κατάπληκτος επί τω ακούσματι των λόγων τούτων ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, αντί άλλης απαντήσεως είπε προς τον αείμνηστον Χρυσόστομον· «Ο Θεός να Σε ελεήση». Πλην ήκουσεν εις απάντησιν εκ του αγίου εκείνου στόματος· «Αμήν. Να ελεήση και εμέ και σας, Μακαριώτατε, και να σας φωτίση να ενώσητε την Εκκλησίαν, της οποίας είναι αρκετά τα βέλη τα οποία δέχεται εκ των έξωθεν ποικιλωνύμων εμφανών και αφανών εχθρών της. Μη θέλητε λοιπόν και σεις ίνα πληγώνητε τα σπλάγχνα αυτής εκ των ένδων δια της διαιρέσεως. Νέα εξορία μου δεν με φοβίζει· διότι εσυνήθισα τας εξορίας, δεν έλυσα άλλωστε ακόμη και τας ολίγας αποσκευάς μου επανελθών εκ της προσφάτου εξορίας».
Ὅμως ο κ. Πανώτης προχωρεί ακόμη περισσότερο, σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους Αρχιερείς της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς από τους οποίους δεχθήκαμε επισκοπικές χειροτονίες στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Χαρακτηρίζει αυτούς τους Ρώσους Αρχιερείς:
...«αγενεαλόγητους» και «ακοινώνητους» δήθεν ορθόδοξους «επισκόπους», απ’ αυτούς που αφθονούν στην Αμερική και δεν τους αναγνωρίζει καμιά κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία ως «αλλότριους της ιερωσύνης». Αυτοί είναι πρόσωπα που αυτόβουλα ως «ηθοποιοί» υποδύθηκαν τα ιερά άμφια των Ορθοδόξων και ως ανήκοντες σε σχισματική ομάδα ήταν «ακοινώνητοι» με την Ορθοδοξία. Για τα γεγονότα που ακολούθησαν έγραψα το 1962 μετά δύο χρόνια από αψευδείς πηγές άρθρο στον Α’ τόμο της Θ.Η. Εγκυκλοπαιδείας (στηλ. 817-827).
Αν ανατρέξει κανείς στο άρθρο του στην «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια» θα διαπιστώσει ότι τότε ο κ. Πανώτης είχε -τουλάχιστον- την σύνεση να είναι πολύ πιο κόσμιος στις εκφράσεις του. Το μόνο που αναφέρει (τομ. Α’, στήλη 825) για την περίπτωση αυτή είναι:
«Η έλλειψις επισκόπου απετέλεσε "Αχίλλειον πτέρναν" και ήλθον το 1960 εις επαφήν με τον επίσκοπον του Μητροπολίτου Αναστασίου Σεραφείμ, ηγέτου της ανεξαρτήτου Ορθοδόξου εκκλησίας της Αμερικής, ήτις όμως δεν αποτελεί μέλος του Συμβουλίου των "Κανονικών Επισκόπων της Αμερικής"».
Πράγματι η Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς (και όχι η ανύπαρκτος «Ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής») δεν ήταν μέλος αυτού του Συμβουλίου, διότι μέλη του ήσαν και οι Επίσκοποι του Πατριαρχείου Μόσχας στην Αμερική. Η Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς σχηματίσθηκε από τους πρόσφυγες Αρχιερείς που βρέθηκαν εκτός Ρωσίας μαζί με τα ποίμνιά τους μετά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επαναστάσεως στη Ρωσία. Βρισκόταν σε συνεχή αντίθεση με το Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο ήταν όργανο του Σοβιετικού Καθεστώτος. Δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν στο ίδιο Συμβούλιο. Όμως, αν ο κ. Πανώτης θέλει να μάθει την γενεαλογία των ...«αγενεαλογήτων» Επισκόπων της Ρωσικής Διαποράς δεν έχει παρά να ανοίξει τον Ι’ τόμο της «Θρησκευτικής και Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας», στο λήμμα «Ρωσική Εκκλησία», όπου στις στήλες 1071-1075 θα πληροφορηθεί για την διαμόρφωση της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, υπό την ηγεσία αρχικώς του Μητροπολίτου Κιέβου και Χάρκωβ Αντωνίου Χραποβίτσκυ, συνυποψηφίου για τον Πατριαρχικό θρόνο της Μόσχας μαζί με τον Πατριάρχη Τύχωνα. Η έδρα της Συνόδου ήταν αρχικώς στο Κάρλοβιτς της Σερβίας πριν μεταφερθεί αργότερα στις Η.Π.Α.. Στον Β τόμο της ίδιας Εγκυκλοπαίδειας θα δει στις στήλες 991-993 εκτενές άρθρο για τον πρώτο Μητροπολίτη της Ρωσικής Διασποράς Αντώνιο Χραποβίτσκυ μαζί με μία ωραιότατη φωτογραφία του. Εκεί μπορεί να πληροφορηθεί ακόμη για το ότι ο Μητροπολίτης Αντώνιος, όταν έφυγε από την Ρωσία λόγω της επαναστάσεως, αφού πρώτα πέρασε απο την Κωνσταντινούπολη, έπειτα ήλθε στην Αθήνα όπου ο τότε Καθηγητής Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος έκανε ειδική τιμητική διάλεξη γι’ αυτόν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ ο Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Β τόν ετίμησε με το παράσημο του Σταυρού του Σωτήρος. Το 1920 προσεκλήθη στο Κάρλοβιτς της Σερβίας όπου ανέλαβε την ηγεσία της Συνόδου των Αρχιερέων της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς.
Δεύτερος Μητροπολίτης της Ρωσικής Διασποράς ήταν ο Αναστάσιος τον οποίο ο κ. Πανώτης χαρακτηρίζει απρεπώς «δήθεν Επίσκοπο» και «ηθοποιό» που «υποδύθηκε τα ορθόδοξα άμφια». Μόνο που ο «ηθοποιός» αυτός συνέπραξε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό και άλλους δύο Ιεροσολυμίτες Επισκόπους και χειροτόνησε στις 27-8-1921 Επίσκοπο τον Τιμόθεο Θέμελη, τον μετέπειτα Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Μπορεί να συμβουλευθεί ο κ. Πανώτης τον ΙΑ τόμο της «Θρησκευτικής και Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας», (στήλη 778), όπου θα πληροφορηθεί περί του λόγου το αληθές. Αν, λοιπόν, οι Αρχιερείς των Ρώσων της Διασποράς ήταν «αγενεαλόγητοι», «δήθεν επίσκοποι», «ηθοποιοί που υποδύονταν τα ορθόδοξα άμφια», τότε, το ίδιο θα πρέπει να είναι και οι Ιεροσολυμίτες Αρχιερείς που δέχθηκαν από αυτούς χειροτονίες.
Εκτός τούτου, ήδη εδώ και λίγα χρόνια τώρα, οι Ρώσοι της Διασποράς ενώθηκαν με το Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο τους αναγνώρισε ως απολύτως κανονικούς Επισκόπους, και συλλειτουργούν ακωλύτως πλέον και με τους Επισκόπους του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ενώ συμμετέχουν και στο λεγόμενο «Συμβούλιο των Κανονικών Επισκόπων της Αμερικής», το οποίο ο κ. Πανώτης θεωρεί το κριτήριον της κανονικότητος των Αρχιερέων στην Αμερική!
Ακόμη ο κ. Πανώτης μέμφεται τις χειροτονίες των Επισκόπων μας από τους Αρχιερείς της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς διότι έγιναν «υπερορίως», διότι η Ελλάδα δεν ανήκε στα όρια της κανονικής δικαιοδοσίας των Ρώσων της Διασποράς. Αυτό ισχύει υπό ομαλές συνθήκες και όχι όταν δοκιμάζεται η Εκκλησία από αιρέσεις. Και κατά τον καιρό της εικονομαχίας, πολλοί ορθόδοξοι πήγαιναν στην Ιταλία, έξω από τα όρια που κυβερνούσαν οι εικονομάχοι Αυτοκράτορες και λάμβαναν χειροτονίες από Ορθοδόξους Αρχιερείς. Στην επιστολή του προς Μεθόδιον Μονάζοντα, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γράφει:
«ΕΡΩΤΗΣΗ: Για τους Πρεσβυτέρους εκείνους που χειροτονήθηκαν στην Ρώμη, την Νεάπολη και την Λογγοβαρδία, «ακηρύκτως» και «απολελυμένως», αν πρέπει να τους δεχόμαστε, και να κοινωνούμε με αυτούς και να συντρώγουμε και συμπροσευχόμαστε. ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατά τον καιρό της αιρέσεως δεν γίνονται όλα όπως έχουν διατυπωθεί να τηρούνται στον καιρό της ειρήνης, λόγω της πιεστικής ανάγκης. Τούτο φαίνεται ότι έπραξαν και ο Μακάριος Ευσέβιος και ο Άγιος Αθανάσιος οι οποίοι έκαναν αμφότεροι υπερόριες χειροτονίες. Και τώρα βλέπουμε να γίνεται το ίδιο στην παρούσα αίρεση. Γι’ αυτό, οι κληρικοί που προαναφέρθηκαν εάν δεν βαρύνονται με κάποια άλλη πρόδηλη κατηγορία, δεν είναι απορριπτέοι επειδή χειροτονήθηκαν με αυτόν τον τρόπο, αλλά αποδεκτοί (...)
Η τραγική ειρωνία είναι ότι ο κ. Πανώτης καταφεύγει σε αυτήν την κάλπικη (δικός του ο όρος) επιχειρηματολογία για να καυτηριάσει τα καμώματα νεοημερολογιτών κληρικών που αυτοβαπτίσθηκαν δήθεν ως Γ.Ο.Χ. για να μεταβούν στην Αυστραλία και να ποιμάνουν την εκεί επίσης νεοημερολογιτική παράταξη των Κοινοτήτων! Λυπούμεθα, αλλά αν θέλει να διεκτραγωδίσει τις αθλιότητες του δικού του χώρου, ας μην αναμιγνύει την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. και ας μη συκοφαντεί την αποστολική μας διαδοχή. Του συνιστούμε δε να ανακαλέσει πάραυτα τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, οι οποίοι δεν αρμόζουν σε άνθρωπο που θέλει να ονομάζεται Χριστιανός και να θεωρεί τον εαυτό του έντιμο πολίτη, και μάλιστα «Θρησκευτικό και Ηθικό».