Ημερομηνία δημοσίευσης: Sep 03, 2009 3:58:54 PM
Μακαριώτατε,
Άγιοι Αρχιερείς,
Σεβαστοί Πατέρες,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
«Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλιάσθε λαοί», ψάλλει η Εκκλησία μας δια την παρούσα εορτήν. Είναι ημέρα χαράς και ευφροσύνης η σημερινή, διότι η γέννησις της Υπεραγίας Θεοτόκου «χαράν εμήνυσεν πάση τη οικουμένη», όπως άναφέρει το απολυτίκιον.
Και πως θα ήτο δυνατόν να μη χαιρόμεθα, όταν εορτάζομεν τον ερχομόν εις την ζωήν της Μητέρας της Χαράς; Αυτής, η οποία ηξιώθη να ακούση από τον Αρχάγγελον το «Χαίρε η Κεχαριτωμένη»; Αυτής, η οποία έφερεν εις τον κόσμον την ενυπόστατον Χαράν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, την χαράν και την ζωήν του κόσμου;
Δίκαιον, λοιπόν είναι να χαιρόμεθα και να αγαλλόμεθα δια την παρούσα εορτήν. Όμως, η χαρά μας σήμερον είναι διπλή. Διότι σήμερον ευρίσκεται εν μέσω ημών, ως αδελφός και συλλειτουργός, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Πλαταμώνος κ. Αθανάσιος.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αθανάσιος είναι ο πνευματικός ηγέτης ευσεβούς λαού εις την Λάρισαν. Διακρίνονται οι Λαρισαίοι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δια τον ένθερμον ζήλον των και την αύστηράν προσήλωσιν αυτών εις τας πατρώας παραδόσεις. Δεν ήσαν άγνωστα εις ημάς και η ευσέβεια, αλλά και το ήθος του Σεβασμιωτάτου. Δια τούτο, δεν υπήρχεν ουσιαστικός λόγος διαστάσεως. Παρήλθον, όμως, τα έτη της διχοστασίας και σήμερον, πλέον, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και απεκαταστάθη η ενότης.
Χαίρονται οι πιστοί της Λαρίσης, διότι επιτέλους επληρώθη η επιθυμία των. Χαιρόμεθα και ημείς άπαντες σήμερον, αλλά και ο Χριστός εν μέσω ημών.
Εκείνος αφήκεν εις τους μαθητάς Του, ολίγον προ του πάθους Του ταύτας τας υποθήκας: «εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.» (Ιωάνν. ΙΓ 34-35).
Τούτο, λοιπόν, είναι το γνώρισμα των αληθινών μαθητών του Χριστού, η αγάπη την οποίαν έχουν μεταξύ των. Το να είναι εν, όπως ο ίδιος ο Χριστός προσηυχήθη λέγων προς τον Πατέρα Του, αναφερόμενος όχι μόνον περί των τότε μαθητών του, αλλά δια του πιστούς όλων των αιώνων: «Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσιν, καθώς συ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας» (Ιωάνν. ΙΖ 20-21).
Αλλά η αγάπη προϋποθέτει ταπεινοφροσύνην. Διότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής, ου περπερεύεται», όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Όταν υποχωρεί η αγάπη, εμφανίζεται η υπερυφάνεια. τότε δημιουργούνται έριδες, διχοστασίες και σχίσματα και βλασφημείται το όνομα του Χριστού και της εκκλησίας Του εις τους έξω, εξ αίτίας των παθών και των ελαττωμάτων ημών.
Η χάρις του Θεού, όμως, φέρνει ταπεινοφροσύνην και η ταπεινοφροσύνη αγάπην, η αγάπη δε την ομόνοιαν και την σύμπνοιαν. Τοιαύτην κατάστασιν, βιούμεν σήμερον, αγαπητοί μου αδελφοί.
Σεβασμιώτατε, μεθαύριον, εις την πανηγυρικήν συνεδρίαν της Ιεράς Συνόδου επί τη ενάρξει του νέου εκκλησιαστικού έτους, θα επισφραγισθή η ενότης και η σύμπνοια μεταξύ ημών. Σήμερον λειτουργικώς και μεθαύριον συνοδικώς.
Μακαριώτατε, ευχόμεθα να ζήσητε έτη πολλά και να βιώσητε την σημερινήν χαράν και εις το μέλλον, κατά την επιθυμίαν του Ιερού Κλήρου και του λαού της εκκλησίας μας, όπως εξεφράσθη εις την Δ πανελλήνιον Σύναξιν Κληρικών περί: «ενότητος όλων των υγιών δυνάμεων κατά του οικουμενισμού εν τη Εκκλησία». «Και γαρ ευλογία τούτο, το ομονοείν, ώσπερ το εναντίον αρά», όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εις την ερμηνείαν του ψαλμικού στίχου: «Ιδού δη τι καλόν, η τι τερπνόν, αλλ’ ει το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό». Και πάλιν ο αυτός λέγει «ένθα εγάπη, πολλή η ασφάλεια. πολλή παρά Θεού ροπή· αύτη μήτηρ των αγαθών· αύτη πολέμων αναίρεσις, δια τούτο φησίν ζωήν έως του αιώνος». Δια τούτο και εις τους αναβαθμούς συνεχίζομεν τον στίχον ψάλλοντες: «εν τούτο γαρ Κύριος επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν», της οπoίας είθε άπαντες να τύχωμεν. Αμήν.