Provinciae

Hispania na época republicana

Desde 197 a. C. a parte da Península Ibérica sometida a Roma quedou dividida en dúas provincias: a Citerior, ao Norte (a futura Tarraconense, con Carthago Nova e despois Tarraco por capital), e a Ulterior (ao Sur), con capital en Córdoba. O goberno destas dúas provincias correspondería a dous procónsules (chamados tamén pretores) bianuales (o que a miúdo resultará incumplido). A poboación estaba obrigada a pagar un tributo.

Nese mesmo ano, a provincia Citerior foi escenario da rebelión dos pobos íberos e ilerxetes (pobo que habitaba a península antes da chegada romana) que o procónsul non puido controlar. A provincia Ulterior escapou do control de Roma, morrendo o seu gobernador. Roma enviou en 195 a. C. ao cónsul Marco Catón, quen cando chegou a Hispania atopou toda a provincia Citerior en rebeldía, coas forzas romanas controlando só algunhas cidades fortificadas. Catón venceu aos rebeldes no verán deste mesmo ano e recobrou a provincia. A submisión dos indíxenas era aparente, e cando correu o rumor da saída de Catón cara a Italia, a rebelión renovouse. Catón actuou con decisión, venceu aos sublevados e vendeu aos cautivos como escravos.

Fonte: wikipedia

Hispania en tempos do emperador Augusto

Augusto reorganizou o territorio do xeito seguinte: A Hispania Ulterior dividiuse en dúas provincias, a Lusitania con capital en Emerita Augusta, e a Baetica, con sedes en Corduba e Hispalis. A Hispania Citerior pasa a chamarse Tarraconensis, con capital en Tarraco.

Mentres as provincias Tarraconensis e Lusitania eran provincias imperiales (o que supoñía que era o propio emperador quen nomeaba aos seus gobernadores) debido a súa maior conflictividade, a Baetica era unha provincia senatorial, ao ser menos conflictiva, e era o senado o que nomeaba os gobernadores desta última. Con poucos cambios, sería a división provincial de Augusto a que perduraría durante prácticamente todo o periodo imperial, xa que a seguinte gran división, a de Diocleciano, sucedería menos de cen anos antes da invasión de Hispania polas tribos bárbaras.

Fonte: wikipedia

División administrativa no alto Imperio (s. II d.C.)

As tres provincias creadas por Augusto resultaban ser zonas demasiado amplas para a súa correcta administración, polo que se subdividiron en 14 Conventus Iuridici. Tiñan unha función administrativa (a recaudación de impostos), xudicial (administración de xustiza a nivel inferior co da provincia) e relixiosa (centro difusor do culto imperial).

A provincia Tarraconensis estaba dividida en sete conventus:

• • Tarraconensis

  • Caesaraugustanus

  • Cluniensis

  • Carthaginensis

  • Asturum

  • Lucensis

  • Bracarum

Dos anteriores os tres últimos máis tarde se excindirían formando Gallaecia.

A provincia Baetica estaba dividida en catro conventus:

• • Cordubensis

  • Hispalensis

  • Gaditanus

  • Astigitanus

A provincia Lusitania estaba dividida en tres conventus:

• • Emeritanus

  • Scalabitanus

  • Pacensis

Imaxe

Capitais dos Conventus Iuridici do alto Imperio (s. II d.C.)

Tarraconensis

Lusitania

Baetica

A Hispania na época de Diocleciano

Na época do emperador Diocleciano (finais do s.III) volveuse restructurar a organización territorial. Diocleciano comprendeu que era imposible manter cohesionado a un imperio de tan grandes magnitudes como era o romano e decidiu dividilo en dúas entidades distintas: o Imperio romano de occidente e o Impero romano de oriente. Con isto no 298, Diocleciano fixo novas división: mantivéronse case iguais a Baetica e a Lusitania pero a Tarraconensis dividiuse en tres: Tarraconensis, Carthaginiensis e Gallaecia. A península ibérica e a Mauritania Tingitana, capital Tingis (Tánxer), formaron a Diocesis Hispaniarum.

Dentro das provincias o goberno exercíase dende unha capital.

Imaxe: wikipedia

Gallaecia

Tarraconensis

Lusitania

Baetica

Carthaginiensis

Balearica

Realizado por : Natalia Carracedo