Maurice Calmeyn

Maurice Calmeyn (°1863-†1934) was een inwoner van Brussel tot 1911 (48j)  en later vaste inwoner van DP (tot zijn overlijden op 71j). (hij woonde in zijn "villa Calmeyn" op de hoek van de Zeedijk en de Visserslaan, nu "résidence Calmeyn" met op gelijkvloers de brasserie "La Baracca" ). Hij is vooral gekend van het Calmeynbos dat hij aanplantte op het stuk duinengrond dat hij in 1899 had geërfd, maar ook van zijn imposante graf met de hamer en de sikkel (symbolen van de vrijmetselarij) op de begraafplaats van De Panne.

Maurice Calmeyn was een veelzijdig man en zijn tijd ver vooruit. Geboren in een welgestelde familie die een kasteel gebouwd had in Drogenbos, zette hij zich af tegen zijn eigen milieu en de maatschappij. Ecologist avant-la-lettre, was hij niet alleen verantwoordelijk voor de aanplanting van het Calmeynbos, hij streefde er via de opleg van allerlei regeltjes ook voor dat de duinen proper werden gehouden. Na een reis naar Kongo uitte hij in een boek kritiek op de koloniale onderdrukking en Koning Leopold II.Lees DE BLIEDEMAKER>>>>

Maar ook in eigen land was hij sociaal bewogen. In De Panne was hij één van de oprichters, beheerder en fondsschenkers in 1910 van het "Institut Panois" ("Geuzenschool")  in de Verenigingstraat (sponserde voor 25%) en droeg hij ook cultureel en politiek zijn steentje bij. Hij sticht twee coöperatieven in De Panne, een bakkerij en een lekenschool voor vissers- en arbeiderskinderen. Maurice Calmeyn heeft het Calmeynbos aangeplant in DP. Vanaf 1903 heeft hij er als landbouwingenieur geëxperimenteerd met een 35 tal verschillende bomen en struiken. Deze aanplant lukte bijzonder goed zodat hij verder gewerkt heeft aan zijn bos tot begin van de jaren 1920. In het Natuurbeheerplan van het Calmeynbos (kant Aquaduin) werd in detail deze aanplant beschreven met al de moeilijkheden vandien. Aldus dacht men een meerwaarde te geven aan deze duinen in onverdeeldheid met zijn famillieleden Bortier Calmeyn. Wegens de vele afstammelingen en wegens een discussie voor onteigening voor het grote project "De Panne Schuilhaven" werd dit bos opgekocht in 1963 door de watermaatschappij.
- Lees gedetailleerd de geschiedenis van de "groene Gordel van DP" in de WIKI DE BLIEDEMAKER>>>>
- Er bestaat ook een beschrijving van de huidige bomenaanplant Lees>>>>
- Artikel uit DE ZEEPAREL>>>

In 1911 , bij de onafhankelijkheid van De Panne, voerde hij de  liberale lijst aan, maar hij moest het onderspit delven tegen de katholieke lijst van de eerste burgemeester Ernest d’Arripe. In De Panne had hij ook een vriendin "Netje Slekke" de uitbaatster van de Café des Sports op de Markt. Het mooiste meisje van de gemeente. Men zegt dat ze model gestaan heeft voor het mooie Niké beeld op het Albertplein van beeldhouwer Beernaert. Daarmede zou hij een kind gehad hebben die hij ook erkend heeft (alhoewel kinderloos op de stamboom). Op latere leeftijd huwde hij, tegen de wil van zijn familie, met de Franse actrice Jeanne Heim in 1919 in Parijs (op 56 jarige leeftijd). Net voor zijn dood in 1934 wordt hij de voornaamste financier (20.000 BEF) van de film Misère au Borinage (van Joris Ivens en Henri Storck). De zwart-witfilm, geëdit door Helen van Dongen, werd opgenomen tijdens de grote depressie en start met een filmkaart met de tekst Wereldcrisis van het kapitalisme. Fabrieken liggen stil, verlaten. Miljoenen proletariërs hebben honger. De film speelt zich af in de Borinage tijdens de algemene staking van 1932. Men toont er de slechte levensomstandigheden van de arbeiders en mijnwerkers in de Borinage, De film wordt beschouwd als een klassieker in de politieke cinema en wordt beschreven als een van de belangrijkste referenties in het documentaire genre. Hij zal de film nooit zien, hij sterft de dag van de première ingevolge een treinongeval tijdens de heenreis.