De cafés van de Veurnestraat

 59. Pélican. We bemerken als blikvanger het destijds gerenommeerde hotel en estaminet " du Pélican", dat in 1872 door David Ryckeboer gesticht werd, 'hotel kon toen 16 gasten onderbrengen. Samen met "L' Espérance" en het "Grand Hotel de La Panne" een van de eerste hotels van onze badplaats die lang voor de zelfstandigheid van De Panne reeds hun hoogtepunt beleefden.

Zoon Louis Ryckeboer nam de zaak over in 1903 en breidde het hotel uit tot 30 kamers. Hij verstond de kunst om zijn zaak aan te prijzen, op een oude half vergane afbeelding ontcijfert men met enige moeite volgende aanbevelingen die op de gevels prijkten.

"Hôtel du Pélican - Louis Ryckeboer - Garage pour Automobiles - Remise pour vélos - Arrêt du tram d'Adinkerke - Stations des trams vicinaires - Maison renommée pours ses vins de 1er choix" dat kon dus tellen kwa veelzijdigheid van zijn zaak. Maar 't wordt duidelijker als men weet dat pal rechtover 't Hôtel des Arcades de hoek van de Kerkstraat en d' Oede Koschieë inpalmde, waarover later meer. Tijdens het haringseizoen stelde Louis een 10-tal personen te werk in de haringrokerij dewelke zich opzij van 't hotel bevond.

 Na WOI werd de gehele handel hotel en rokerij incluis overgenomen door Omer Vander Meiren. Omstreeks 1923 kreeg de "Pélican" tijdelijk een ander uitgangbord, "Fikken" Herregat heropende de zaak onder een nieuwe ronkende naam "Grand Hôtel Central". Fikken verhuisde korte tijd nadien naar "'t Kasteeltje" in de Zeelaan. Toen het echtpaar Emile Canse-Vormezeele op hun beurt het hotel overnamen doopten zij het prompt om tot "Grand Hôtel du Centre", Miel had zijn druk beklant café-chantant "Au Brasseur" langs "Les Arcades" geruild voor een zaak met faam. Wanneer we de kroegen van d' Oede Koschieë behandelen komt "Au Brasseur"uitgebreid aan bod. Miel verhuisde nog voor WOII uit 't dorp naar de Zeelaan om er Hotel Rivoli uit te baten, ook daarover tekende ik aardig wat anecdotes op.

*Centum: zuidzijde

Doch laten we het hoekje omdraaien teneinde onze "Café-Tour" te vervolgen, in de "Pannereke" zoals men de Veurnestraat destijds in de volksmond noemde. Pal naast de Pélican evolueerden beide lage vissershuisjes van de éérste afbeelding naar een serieuze "doening" alwaar metserdiener Achiel Bostoen de 

60. café St. Pieter uitbaatte. In de jaren 70 bij menig pannnoare alom bekend als "Café Freddy". 

61. Pal naast St. Pieter bevond zich dan 't café "In Roozendael" van Pier Boels die wekelijks "klandizie" van danszaal Valentino over de vloer kreeg. Hoe die vork aan de steel ?? 'k Zal jullie eens verklappen zie !! "De Valentino" verwierf bekendheid bij de talrijke jonge mannen van Bray-Dunes en Ghyvelde die wekelijks over "de schreve" trokken om te De Panne een "flikker" of een lief aan de haak te slaan. De Rosten - uitbater Arthur Vandenveegaete, had echter geen stalling om fietsen te plaatsen en aangezien zijn zaak als een héél keurig etablissement gekend stond duldde de Rosten géén "vélos" tegen zijn gevel. 't Was algemeen gekend dat de Rosten zijn klanten eigenhandig aan de deur verwelkomde ! Bij Pier Boels mocht en kon dat wel, 't pand bevondt zich waar destijds Walter Loncke woonde en via 't zijwegje kon je gemakkelijk op de koer van café Roozendael je fiets parkeren.

Henri Boels, de zoon van Pier, vertelde later dat menige dansavond met een regelrechte knokpartij afgesloten werd. De fietsen lagen soms ineen gestrengeld tot aan 't steegje en steeds bleven er een paar beschadigde vehicels achter. In de loop van de volgende week werden deze dan door de rechtmatige eigenaars opgehaald, Boels verdiende er dus nog een aardig "supplementje" aan want niemand vertrok zonder zijn portemonée open te trekken.

62. Voorbij 't genoemde steegje kreeg men dan café "Ferryboot" tot in de jaren 70 een visserscafé, die doorgaans bezocht werd door de vele pannese vissers die toen via Oostende op IJsland vaarden.