De Panne overleefde de oorlog dank zij de haring

(..Kent u "zeune" ("Fernand Bonte")? Een historisch figuur uit de Kasteelstraat nr 43. Door zijn nonkel "zeune" genoemd omdat hij van jongsaf meehelpte met zijn nonkel die "plakker" was. De plakkers hadden hun vingers vol met stukadoor (geen spuitmachines) en "zeune" (<14j) was steeds zeer welkom om voor de plakkers sigaretjes te rollen; dan riepen zij achter "zeune"...)

DE BLIEDEMAKER heeft een oud artikel gekregen van "zeune". Hier staan de laatste stuiptrekken van het Pannese vissersverleden beschreven tijdens de tweede wereldoorlog. De "Goddelijke Voorzienigheid" stuurde in de winter 1943 (ik ben dan ook in maart geboren) onvoorstelbare hoeveelheden haringen naar onze Westkust. Vandaar de naam "Panharingen" voor de echte Pannenoars. (de authentieke naam was "puzzeschieters" leest hiernaast). Men kon de haring zomaar te voet vanuit de "zwems en de kellen" met emmers opscheppen!

Men kon ze met de blote hand oprapen. Ook alles wat enigszins kon drijven (131 schuitjes) werd ingezet (vb redingsbootjes van operatie dynamo in 1940). Ook de timmermannen hadden veel werk vb Richard Comein. Hoe er met de "Scheins" en de " haringsmokkel" gefoefeld werd kunt u lezen in een eerste artikel LEES deel 1>>>   LEES deel 2>>>  

in dit tweede deel van het artikel over de haringvangst kunt u lezen hoe de Pannenoars de reglementering, door de Duitser opgesteld, omzeilden. De Pannenoars kennende baart het geen verbazing dat de "Duitse Corporatie"bij "'t zeventiende" werd gezet en er massaal haring gesmokkeld werd en in 't zwart verkocht werd. Ook was het geen sinecure om die haringen uit het "Sperrgebiet" te krijgen (vb. door te ruilen aan de "blauwaarts"). Het was zo druk op zee gedurende het haringseizoen dat zelfs Noord Franse vissers via het haringvissen wisten te landen in De Panne en aldus ontsnapten aan het beleg van Duinkerke ( De Panne is in september 1944 bevrijd maar Duinkerke capituleerde maar in mei 1945). Het einde van het haringseizoen 1944-45 betekende onherroepelijk het einde van De Panne als vissersplaats. Alleen de naam "panharing" bleef nog bestaan om de inwoners van De Panne te benoemen. Voor de tweede wereldoorlog noemde men ons de "puzzeschieters"

De Puzzeschieters

Een "puzze" is soort zak dat de vissers van huis meebrachten op visvangst.

Toen door de oppositie van Oostende de subsidies voor het project PANNE-SCHUILHAVEN - ook "'t Potje" genoemd- definitief afgekeurd werden in de Kamer in 1909, zijn veel boten van het strand van De Panne verhuisd naar vooral Oostende. (nu bestaat in De Panne alleen nog de "Schuilhavenlaan" aan de Westhoek en het café d'Anvers, vroeger "De Schuilhaven" genoemd (zie nog op gevel). Het estaminet "De Nieuwe Zeehaven" in de Veurnstraat is intussen ook verdwenen).

De liberaal Adolf Buyl samen met pastoor Dequidt en reder Ernest d'Arippe (onze latere eerste burgemeester) hebben het niet kunnen halen tegen graaf de Smet de Naeyer (katholiek). Zelfs prins Albert heeft het projet nog zwaar verdedigd in de senaat in 1908.

Gedurende de visvangst werd alle organische afval (wieren, ZEESTERREN, ingewanden van het jutten van de vis...) in deze PUZZE gegooid die aan de buitenrand van het schip hing. In de haven van Oostende teruggekomen sloegen de Pannevissers die PUZZE over hun rug en gooiden alhier die afval op hun duinakkertjes als "vette".

Nu was het zo dat de Pannenaors niet alleen hun zeesterren en dergelijke in die zak gooiden maar ook hun "grote boodschap" in die zak, deden i.p.v. overboord in de zee. Vandaar dat de Oostendenaors onze vissertjes de "PUZZESCHIETERS" noemden.

Echt waar!! (zie o.a. Oostends Woordenboek")